نقاش، سلیم خلیل (بیروت ۱۸۵۰ـ اسکندریه ۱۸۸۴): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =مایک لی
|عنوان =سلیم خلیل نقّاش
|نام =Mike Leigh
|نام =  
|نام دیگر=
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|نام مستعار=
|لقب=
|لقب=
|زادروز=۱۹۴۳م
|زادروز=بیروت ۱۸۵۰م
|تاریخ مرگ=
|تاریخ مرگ=اسکندریه ۱۸۸۴م
|دوره زندگی=
|دوره زندگی=
|ملیت=انگلیسی
|ملیت=مارونی لبنانی
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =نمایش‌نامه‌نویس و فیلم‌ساز
| شغل و تخصص اصلی =نویسنده و روزنامه‌نگار
|شغل و تخصص های دیگر=
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|سبک =
|مکتب =
|مکتب =
|سمت =
|سمت =مدیر گمرک بیروت (۱۸۷۶) بود
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =زندگی شیرین است (۱۹۹۱) و رازها و دروغ‌ها (۱۹۹۵)، امیدهای بزرگ (۱۹۸۹)، برهنه (۱۹۹۳)، همه یا هیچ (۲۰۰۲)، ورادریک  (۲۰۰۴) و الکی خوش  (۲۰۰۸)
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =مارون نقاش (عمو)
|گروه مقاله =سینما
|گروه مقاله =سینما
|دوره =
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|فعالیت‌های مهم =روزنامۀ تجارت (۱۸۷۸) را تأسیس کرد
۱۸۸۴ روزنامۀ المحروسه را منتشر کرد
|رشته =
|رشته =
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}
}}
نقّاش، سَلیم خَلیل (بیروت ۱۸۵۰ـ اسکندریه ۱۸۸۴)<br>
نقّاش، سلیم خلیل (بیروت ۱۸۵۰ـ اسکندریه ۱۸۸۴)<br>
<p>نویسنده و روزنامه‌نگار مارونی لبنانی. مدیر گمرک بیروت (۱۸۷۶) بود. خدیو اسماعیل از او برای تشکیل یک گروه نمایشی در مصر دعوت کرد. به‌رغم انتقادهای شدید، نخستین‌بار زنان بازیگر را در بیروت به صحنه آورد. نمایش‌نامه‌های عمویش، مارون نقاش، و آثاری که خود از کُرنی و راسین اقتباس کرده بود و ''آیدا'' اثر وردی و نمایش‌نامه‌های متعدد دیگر را اجرا کرد. پس از ناکامی این گروه نمایشی، به ترغیب سید جمال‌الدین اسدآبادی، روزنامه‌نگار شد. با هفته‌نامۀ ''مصر'' همکاری و روزنامۀ ''تجارت'' (۱۸۷۸) را تأسیس کرد. این دو مطبوعه سخت ملی‌گرا بودند و به‌علت انتقاد شدید از دولت و مداخلات بیگانه توقیف شدند. سلیم امتیاز روزنامۀ ''المحروسه'' و هفته‌نامۀ'' العصرالجدید'' را گرفت، اما روزنامه‌اش به‌سبب مخالفت با عُرابی تعطیل و خود او مجبور به فرار شد. در ۱۸۸۴ به مصر برگشت و دوباره روزنامۀ ''المحروسه'' را منتشر کرد. ماجراهای زندگی او، با عنوان ''مصر برای مصریان''، پس از مرگش چاپ شد.</p>
<p>نویسنده و روزنامه‌نگار مارونی لبنانی. مدیر گمرک بیروت (۱۸۷۶) بود. خدیو اسماعیل از او برای تشکیل یک گروه نمایشی در [[مصر]] دعوت کرد. به‌رغم انتقادهای شدید، نخستین‌بار زنان بازیگر را در بیروت به صحنه آورد. نمایش‌نامه‌های عمویش، [[نقاش، مارون (سیرون ۱۸۱۷ـ طرسوس ۱۸۵۵)|مارون نقاش]]، و آثاری که خود از کُرنی و [[راسین، ژان باپتیست (۱۶۳۹ـ۱۶۹۹)|راسین]] اقتباس کرده بود و ''آیدا'' اثر وردی و نمایش‌نامه‌های متعدد دیگر را اجرا کرد. پس از ناکامی این گروه نمایشی، به ترغیب [[اسدآبادی، سیدجمال الدین (۱۲۵۴ـ۱۳۱۴ق)|سید جمال‌الدین اسدآبادی]]، روزنامه‌نگار شد. با هفته‌نامۀ ''مصر'' همکاری و روزنامۀ ''تجارت'' (۱۸۷۸) را تأسیس کرد. این دو مطبوعه سخت ملی‌گرا بودند و به‌علت انتقاد شدید از دولت و مداخلات بیگانه توقیف شدند. سلیم امتیاز روزنامۀ ''المحروسه'' و هفته‌نامۀ'' العصرالجدید'' را گرفت، اما روزنامه‌اش به‌سبب مخالفت با عُرابی تعطیل و خود او مجبور به فرار شد. در ۱۸۸۴ به مصر برگشت و دوباره روزنامۀ ''المحروسه'' را منتشر کرد. ماجراهای زندگی او، با عنوان ''مصر برای مصریان''، پس از مرگش چاپ شد.</p>
<br><!--39136100-->
<br><!--39136100-->
[[رده:رسانه ها و ارتباطات]]
[[رده:رسانه ها و ارتباطات]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۳۶

سلیم خلیل نقّاش
زادروز بیروت ۱۸۵۰م
درگذشت اسکندریه ۱۸۸۴م
ملیت مارونی لبنانی
شغل و تخصص اصلی نویسنده و روزنامه‌نگار
فعالیت‌های مهم

روزنامۀ تجارت (۱۸۷۸) را تأسیس کرد

۱۸۸۴ روزنامۀ المحروسه را منتشر کرد
گروه مقاله سینما
خویشاوندان سرشناس مارون نقاش (عمو)

نقّاش، سلیم خلیل (بیروت ۱۸۵۰ـ اسکندریه ۱۸۸۴)

نویسنده و روزنامه‌نگار مارونی لبنانی. مدیر گمرک بیروت (۱۸۷۶) بود. خدیو اسماعیل از او برای تشکیل یک گروه نمایشی در مصر دعوت کرد. به‌رغم انتقادهای شدید، نخستین‌بار زنان بازیگر را در بیروت به صحنه آورد. نمایش‌نامه‌های عمویش، مارون نقاش، و آثاری که خود از کُرنی و راسین اقتباس کرده بود و آیدا اثر وردی و نمایش‌نامه‌های متعدد دیگر را اجرا کرد. پس از ناکامی این گروه نمایشی، به ترغیب سید جمال‌الدین اسدآبادی، روزنامه‌نگار شد. با هفته‌نامۀ مصر همکاری و روزنامۀ تجارت (۱۸۷۸) را تأسیس کرد. این دو مطبوعه سخت ملی‌گرا بودند و به‌علت انتقاد شدید از دولت و مداخلات بیگانه توقیف شدند. سلیم امتیاز روزنامۀ المحروسه و هفته‌نامۀ العصرالجدید را گرفت، اما روزنامه‌اش به‌سبب مخالفت با عُرابی تعطیل و خود او مجبور به فرار شد. در ۱۸۸۴ به مصر برگشت و دوباره روزنامۀ المحروسه را منتشر کرد. ماجراهای زندگی او، با عنوان مصر برای مصریان، پس از مرگش چاپ شد.