آتیش داری؟ ـ بالاترک: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
آتیش داری؟ ـ بالاتَرَک Atish dari? Balatarak (Iranian game) | |||
از سرگرمیهای کودکانه. [[اوستا]] دستهای خود را بهطور عمودی روی زمین قرار میدهد، چنانکه انگشتان هر دو دست، باز، و کفِ دست بالایی، رویِ پشت دست زیرین و انگشت شست دستِ بالایی، بر روی انگشتِ کوچک دستِ زیرین است. روشن است که در اینصورت، حرکتِ دستهای عمود بر زمین بسیار مشکل است. حال، نخستین شاگرد، در حالیکه انگشتهای خود را، یکبهیک، از پایین به بالا، به میانِ انگشتانِ اوستا میبرد، میپرسد: «آتیش داری؟» و اوستا، در همان حال که میکوشد با بههمآوردن انگشتانِ خود، انگشت او را به دام اندازد، پاسخ میدهد: «بالاترک!». شاگردی که بدیننحو، دستش، در دام افتد، تنبیه میشود. مرسومترین شکل تنبیه، تَپْتَپْ خمیر است. اگر شاگرد موفق شد از میان همۀ انگشتان استاد رد شود، دستان خود را به همان شیوه، روی دستان استاد میگذارد و شاگرد بعدی باید بازی را به همان شیوۀ قبل ادامه دهد. | |||
از سرگرمیهای کودکانه. اوستا دستهای خود را بهطور عمودی روی زمین قرار میدهد، چنانکه انگشتان هر دو دست، باز، و کفِ دست بالایی، رویِ پشت دست زیرین و انگشت شست دستِ بالایی، بر روی انگشتِ کوچک دستِ زیرین است. روشن است که در اینصورت، حرکتِ دستهای عمود بر زمین بسیار مشکل است. حال، نخستین شاگرد، در حالیکه انگشتهای خود را، یکبهیک، از پایین به بالا، به میانِ انگشتانِ اوستا میبرد، میپرسد: «آتیش داری؟» و اوستا، در همان حال که میکوشد با بههمآوردن انگشتانِ خود، انگشت او را به دام اندازد، پاسخ میدهد: «بالاترک!». شاگردی که بدیننحو، دستش، در دام افتد، تنبیه میشود. مرسومترین شکل تنبیه، تَپْتَپْ خمیر است. اگر شاگرد موفق شد از میان همۀ انگشتان استاد رد شود، دستان خود را | |||
| | ||
---- | |||
[[Category:فرهنگ عامیانه (فولکلور) ایران]] [[Category:بازی های عامیانه و سرگرمی ها]] | [[Category:فرهنگ عامیانه (فولکلور) ایران]] [[Category:بازی های عامیانه و سرگرمی ها]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۵۹
آتیش داری؟ ـ بالاتَرَک Atish dari? Balatarak (Iranian game)
از سرگرمیهای کودکانه. اوستا دستهای خود را بهطور عمودی روی زمین قرار میدهد، چنانکه انگشتان هر دو دست، باز، و کفِ دست بالایی، رویِ پشت دست زیرین و انگشت شست دستِ بالایی، بر روی انگشتِ کوچک دستِ زیرین است. روشن است که در اینصورت، حرکتِ دستهای عمود بر زمین بسیار مشکل است. حال، نخستین شاگرد، در حالیکه انگشتهای خود را، یکبهیک، از پایین به بالا، به میانِ انگشتانِ اوستا میبرد، میپرسد: «آتیش داری؟» و اوستا، در همان حال که میکوشد با بههمآوردن انگشتانِ خود، انگشت او را به دام اندازد، پاسخ میدهد: «بالاترک!». شاگردی که بدیننحو، دستش، در دام افتد، تنبیه میشود. مرسومترین شکل تنبیه، تَپْتَپْ خمیر است. اگر شاگرد موفق شد از میان همۀ انگشتان استاد رد شود، دستان خود را به همان شیوه، روی دستان استاد میگذارد و شاگرد بعدی باید بازی را به همان شیوۀ قبل ادامه دهد.