تبریزی، بنده ( ـ تهران ۱۲۲۳ق): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تبریزی، بَنْدِه ( ـ تهران ۱۲۲۳ق)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=بنده تبریزی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=محمدرضی آذربایجانی|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=تهران ۱۲۲۳ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=شاعر و خوشنویس|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=زینتالتواریخ، دیوان فتحعلیشاه|خویشاوندان سرشناس=میرزا محمد شفیع (پدر)|گروه مقاله=خوشنویسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}تبریزی، بَنْدِه ( ـ تهران ۱۲۲۳ق)<br> | ||
(نام اصلی: محمدرضی آذربایجانی) شاعر و خوشنویس ایرانی. فرزند میرزا محمد شفیع بود و در دولت [[کریم خان زند|کریمخان زند]] (حک: ؟ـ۱۱۹۳ق) و [[آقا محمدخان قاجار|آقامحمدخان قاجار]] (حک: ۱۲۱۰ـ ۱۲۱۱ق) منصب استیفا داشت و در دستگاه [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلیشاه]] (حک: ۱۲۱۲ـ۱۲۵۰ق) نیز خدمت کرد. کتاب ''زینتالتواریخ'' را بهدستور فتحعلیشاه تألیف کرد. در ۶۵ سالگی درگذشت و به امر فتحعلیشاه جنازۀ او را به [[نجف]] منتقل کردند. به سه زبان عربی، ترکی، و جغتایی مسلط بود. در خطوط [[نستعلیق، خط|نستعلیق]] و [[شکسته نستعلیق، خط|شکسته]] تبحر داشت و در شعر «بنده» تخلص میکرد. یک نسخه از ''دیوان'' فتحعلیشاه در کتابخانۀ موزۀ گلستان محفوظ است، که رقم میرزا رضی تبریزی دارد. | |||
<br><!--14066800--> | <br><!--14066800--> | ||
[[رده:خوشنویسی]] | [[رده:خوشنویسی]] | ||
[[رده:اشخاص و آثار]] | [[رده:اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۴۲
| بنده تبریزی | |
|---|---|
| درگذشت | تهران ۱۲۲۳ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر و خوشنویس |
| نام اصلی | محمدرضی آذربایجانی |
| آثار | زینتالتواریخ، دیوان فتحعلیشاه |
| گروه مقاله | خوشنویسی |
| خویشاوندان سرشناس | میرزا محمد شفیع (پدر) |
تبریزی، بَنْدِه ( ـ تهران ۱۲۲۳ق)
(نام اصلی: محمدرضی آذربایجانی) شاعر و خوشنویس ایرانی. فرزند میرزا محمد شفیع بود و در دولت کریمخان زند (حک: ؟ـ۱۱۹۳ق) و آقامحمدخان قاجار (حک: ۱۲۱۰ـ ۱۲۱۱ق) منصب استیفا داشت و در دستگاه فتحعلیشاه (حک: ۱۲۱۲ـ۱۲۵۰ق) نیز خدمت کرد. کتاب زینتالتواریخ را بهدستور فتحعلیشاه تألیف کرد. در ۶۵ سالگی درگذشت و به امر فتحعلیشاه جنازۀ او را به نجف منتقل کردند. به سه زبان عربی، ترکی، و جغتایی مسلط بود. در خطوط نستعلیق و شکسته تبحر داشت و در شعر «بنده» تخلص میکرد. یک نسخه از دیوان فتحعلیشاه در کتابخانۀ موزۀ گلستان محفوظ است، که رقم میرزا رضی تبریزی دارد.