پیجن، والتر (۱۸۹۷ـ۱۹۸۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = | |عنوان =والتر پیجن | ||
|نام = | |نام =Walter Pidgeon | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
|نام اصلی= | |نام اصلی= | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=۱۸۹۷م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۱۹۸۴م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت= | |ملیت=کانادایی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |تحصیلات و محل تحصیل=دانشگاه نیوبرانزویک حقوق و درام | ||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر | | شغل و تخصص اصلی =بازیگر | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات =برای دو فیلم نامزد جایزه اسکار | ||
|آثار = | |آثار =درۀ من چقدر سرسبز بود (۱۹۴۱)، شکار انسان (۱۹۴۱)، خانم مینی‌ور (۱۹۴۲)، مادام کوری (1943) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =سینما | |گروه مقاله =سینما | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:13225900.jpg|بندانگشتی|والتر پیجن]] | [[پرونده:13225900.jpg|بندانگشتی|والتر پیجن]] | ||
[[پرونده:والتر پیجن.jpg|بندانگشتی|والتر پیجن]] | |||
پیجن، والتر (۱۸۹۷ـ۱۹۸۴)(Pidgeon, Walter) | |||
بازیگر کانادایی سینما. تقریباً ۵۰ سال در سینمای هالیوود بازی کرد و اغلب در نقش اول شخصیت‌های جذاب و خوش‌بیان ظاهر می‌شد، ازجمله در ''درۀ من چقدر سرسبز بود''<ref>''How Green Was My Valley''</ref> (۱۹۴۱، [[فورد، جان (۱۸۷۵ـ۱۹۷۳)|جان فورد]]<ref>John Ford</ref>)، ''شکار انسان''<ref>''Man Hunt'' </ref> (۱۹۴۱، [[لانگ، فریتس (۱۸۹۰ـ۱۹۷۶)|فریتس لانگ]]<ref>Fritz Lang</ref>)، ''خانم مینی‌ور''<ref>''Mrs Miniver''</ref> (۱۹۴۲) و مادام کوری<ref>''Madame Curie''</ref> (1943) که برای دو فیلم اخیر نامزد جایزه‌ی اسکار شد. والتر در دانشگاه نیوبرانزویک<ref>University of New Brunswick</ref> حقوق و درام خواند. تحصیلات او با جنگ جهانی اول همزمان شد و او به عنوان داوطلب به جبهه‌ی جنگ رفت و اگرچه هیچ گاه خط مقدم را ندید، در جریان آماده‌سازی توپ‌های جنگی آسیب دید و به مدت هفده ماه در بیمارستان نظامی بستری بود. بعد از جنگ، مدتی در بانک مشغول بود اما خیلی زود از این کار کناره گرفت، به نیویورک رفت و شانس خود را برای خوانندگی و بازیگری آزمود. | بازیگر کانادایی سینما. تقریباً ۵۰ سال در سینمای هالیوود بازی کرد و اغلب در نقش اول شخصیت‌های جذاب و خوش‌بیان ظاهر می‌شد، ازجمله در ''درۀ من چقدر سرسبز بود''<ref>''How Green Was My Valley''</ref> (۱۹۴۱، [[فورد، جان (۱۸۷۵ـ۱۹۷۳)|جان فورد]]<ref>John Ford</ref>)، ''شکار انسان''<ref>''Man Hunt'' </ref> (۱۹۴۱، [[لانگ، فریتس (۱۸۹۰ـ۱۹۷۶)|فریتس لانگ]]<ref>Fritz Lang</ref>)، ''خانم مینی‌ور''<ref>''Mrs Miniver''</ref> (۱۹۴۲) و ''مادام کوری''<ref>''Madame Curie''</ref> (1943) که برای دو فیلم اخیر نامزد جایزه‌ی اسکار شد. والتر در دانشگاه نیوبرانزویک<ref>University of New Brunswick</ref> حقوق و درام خواند. تحصیلات او با [[جنگ جهانی اول]] همزمان شد و او به عنوان داوطلب به جبهه‌ی جنگ رفت و اگرچه هیچ گاه خط مقدم را ندید، در جریان آماده‌سازی توپ‌های جنگی آسیب دید و به مدت هفده ماه در بیمارستان نظامی بستری بود. بعد از جنگ، مدتی در بانک مشغول بود اما خیلی زود از این کار کناره گرفت، به نیویورک رفت و شانس خود را برای خوانندگی و بازیگری آزمود. | ||
| | ||
---- | |||
<br /> <!--13225900--> | <br /> <!--13225900--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۷
| والتر پیجن Walter Pidgeon | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۹۷م |
| درگذشت | ۱۹۸۴م |
| ملیت | کانادایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه نیوبرانزویک حقوق و درام |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | درۀ من چقدر سرسبز بود (۱۹۴۱)، شکار انسان (۱۹۴۱)، خانم مینی‌ور (۱۹۴۲)، مادام کوری (1943) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | برای دو فیلم نامزد جایزه اسکار |
پیجن، والتر (۱۸۹۷ـ۱۹۸۴)(Pidgeon, Walter)
بازیگر کانادایی سینما. تقریباً ۵۰ سال در سینمای هالیوود بازی کرد و اغلب در نقش اول شخصیت‌های جذاب و خوش‌بیان ظاهر می‌شد، ازجمله در درۀ من چقدر سرسبز بود[۱] (۱۹۴۱، جان فورد[۲])، شکار انسان[۳] (۱۹۴۱، فریتس لانگ[۴])، خانم مینی‌ور[۵] (۱۹۴۲) و مادام کوری[۶] (1943) که برای دو فیلم اخیر نامزد جایزه‌ی اسکار شد. والتر در دانشگاه نیوبرانزویک[۷] حقوق و درام خواند. تحصیلات او با جنگ جهانی اول همزمان شد و او به عنوان داوطلب به جبهه‌ی جنگ رفت و اگرچه هیچ گاه خط مقدم را ندید، در جریان آماده‌سازی توپ‌های جنگی آسیب دید و به مدت هفده ماه در بیمارستان نظامی بستری بود. بعد از جنگ، مدتی در بانک مشغول بود اما خیلی زود از این کار کناره گرفت، به نیویورک رفت و شانس خود را برای خوانندگی و بازیگری آزمود.