امامزاده صالح (تهران): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات اماکن5 | |||
| نام = امامزاده صالح | |||
| نام لاتین = | |||
| نام‌های دیگر = | |||
| کشور = ایران | |||
|استان = تهران | |||
| موقعیت = شمیران، جنوب شرقی میدان تجریش | |||
| کاربري = مذهبی | |||
| مشخصات معماری =بقعه به ابعاد 50×50متر به انضمام گنبد و گلدسته، آستانه و درگاه و رواق، صحن و حرم و بخش‌های الحاقی | |||
| سازنده = | |||
| زمان ساخت = سده‌های 7 و 8ق | |||
}} | }} | ||
امامزاده صالح (تهران)<br/> [[File:11487600.jpg|thumb|اِمامزاده صالِح]]زیارتگاهی واقع در منطقۀ شمیران، جنوب شرقی میدان تجریش، در تهران. براساس کتیبۀ بالای سَردَر صحن و زیارت‌نامه، صاحب مرقد از فرزندان امام هفتم (ع) و برادر امام رضا (ع) است. بنای قدیمی مرقد ظاهراً مربوط به قرن‌های ۷ و ۸ق است که در زمان فتحعلی‌شاه قاجار مرمت و بخش‌هایی به آن افزوده شده است (۱۲۱۰ق). چنار کهنسال موجود در آن‌جا که ازجمله کهنسال‌ترین درخت‌های ایران به‌شمار می‌رفت و قسمت اصلی آن خشکیده بود، شهرت فراوان داشت. بنای امامزاده در سال ۱۳۵۱ به شمارۀ ۹۰۹ در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. | |||
'''اجزای بنا''' | |||
بقعه به ابعاد 50×50متر به انضمام گنبد و گلدسته، آستانه و درگاه و رواق، صحن و حرم و بخش‌های الحاقی چون کتابخانه و کتابفروشی و پارکینگ. | |||
---- | |||
<br /> <!--11487600--> | |||
[[Category:جغرافیای ایران]] | |||
[[Category:تهران]] | [[Category:تهران]] | ||
[[Category:دین اسلام]] | [[Category:دین اسلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۲۳
| امامزاده صالح | |
|---|---|
| نام فارسی | امامزاده صالح |
| کشور | ایران |
| استان | تهران |
| موقعیت | شمیران، جنوب شرقی میدان تجریش |
| کاربری | مذهبی |
| مشخصات معماری | بقعه به ابعاد 50×50متر به انضمام گنبد و گلدسته، آستانه و درگاه و رواق، صحن و حرم و بخش‌های الحاقی |
| زمان ساخت | سده‌های 7 و 8ق |
امامزاده صالح (تهران)
زیارتگاهی واقع در منطقۀ شمیران، جنوب شرقی میدان تجریش، در تهران. براساس کتیبۀ بالای سَردَر صحن و زیارت‌نامه، صاحب مرقد از فرزندان امام هفتم (ع) و برادر امام رضا (ع) است. بنای قدیمی مرقد ظاهراً مربوط به قرن‌های ۷ و ۸ق است که در زمان فتحعلی‌شاه قاجار مرمت و بخش‌هایی به آن افزوده شده است (۱۲۱۰ق). چنار کهنسال موجود در آن‌جا که ازجمله کهنسال‌ترین درخت‌های ایران به‌شمار می‌رفت و قسمت اصلی آن خشکیده بود، شهرت فراوان داشت. بنای امامزاده در سال ۱۳۵۱ به شمارۀ ۹۰۹ در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
اجزای بنا
بقعه به ابعاد 50×50متر به انضمام گنبد و گلدسته، آستانه و درگاه و رواق، صحن و حرم و بخش‌های الحاقی چون کتابخانه و کتابفروشی و پارکینگ.