برامانته: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=۱۴۴۴م | |زادروز=۱۴۴۴م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۱۵۱۴م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=ایتالیایی | |ملیت=ایتالیایی | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار =بازسازی بخشی از کاخ واتیکان و کلیسای سان پیترو[ | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =معماری | |گروه مقاله =معماری | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
(نام اصلی: دوناتو دی پاسکوتچو<ref>Donato di Pascuccio | (نام اصلی: دوناتو دی پاسکوتچو<ref>Donato di Pascuccio | ||
</ref>) معمار و هنرمند ایتالیایی. به‌سبک رنسانس متعالی<ref>High Renaissance </ref> کار می‌کرد. پاپ یولیوس دوم<ref>Pope Julius II </ref> او را که از طرح‌های کلاسیک و آثار لئوناردو داوینچی<ref>Leonardo da Vinci </ref> متأثّر بود، برای بازسازی بخشی از کاخ واتیکان و کلیسای سان | </ref>) معمار و هنرمند ایتالیایی. به‌سبک [[رنسانس، معماری|رنسانس]] متعالی<ref>High Renaissance </ref> کار می‌کرد. پاپ [[یولیوس دوم (۱۴۴۳م ـ۱۵۱۳)|یولیوس دوم]]<ref>Pope Julius II </ref> او را که از طرح‌های کلاسیک و آثار [[داوینچی، لیوناردو (۱۴۵۲م ـ۱۵۱۹)|لئوناردو داوینچی]]<ref>Leonardo da Vinci </ref> متأثّر بود، برای بازسازی بخشی از کاخ واتیکان و [[سان پیترو، کلیسای جامع|کلیسای سان پیترو]]<ref>St Peter’s Basilica </ref> در رُم دعوت کرد. تمپی‌یتو (پرستشگاه کوچک)<ref>Tempietto </ref> سان پیترو<ref>San Pietro </ref> در مونتوریو<ref>Montorio </ref>، رم (شروع ۱۵۰۲ و تکمیل ح ۱۵۱۰)، احتمالاً مهم‌ترین اثر تکمیل‌شدۀ اوست. این بنای ستون‌دار مدوّر علی‌رغم اندازۀ کوچکش، از همان عظمت و اصالت بناهای روم باستان برخوردار است. برامانته نزد [[بارتولومیو، فرا (ح ۱۴۷۲م ـ۱۵۱۷)|فرا بارتولومّئو]]<ref>Fra Bartolommeo </ref> نقاشی آموخت. از حدود ۱۴۸۰ تا ۱۴۹۹، در [[میلان]] کار کرد و پس از آن به رُم رفت. نخستین‌بار در ۱۴۸۵م در میلان به معماری پرداخت. در آن سال بازسازی کلیسای سانتا ماریا پرسو سان ساتیرو<ref>Church of Santa Maria Presso San Satiro </ref> را آغاز کرد و در سال‌های ۱۴۹۲ـ۱۴۹۷، مخارجۀ<ref>apse </ref> پشتخان کلیسا، بازوهای عرضی<ref>transepts </ref>، تقاطع‌گاه<ref>crossing </ref>، و گنبد کلیسای سانتا ماریا دل گراتسی<ref>Santa Maria delle Grazie </ref> را ساخت. در رُم علاوه‌بر تمپی‌یتو، رواق سانتا ماریا دلا پاسه<ref>Santa Maria della Pace </ref> (۱۵۰۰م) را نیز طرّاحی کرد. احتمالاً در طرّاحی کاخ کانچلریا<ref>Cancelleria Palace</ref>، که در ۱۵۱۱ تکمیل شد، نیز نقش داشته است. برامانته حدود ۱۵۰۴، با افزودن دو راهروی مطوّل به پیرامون حیاط، مجتمع ساختمان‌های تودرتوی دربرگیرندۀ کاخ واتیکان و کلاه‌فرنگی را تغییر داد. اما این طرح قبل از درگذشت پاپ و برامانته تکمیل نشد؛ پی آن ناقص بود و بخش عمدۀ کار باید از نو اجرا می‌شد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۳۶
| برامانته Bramante | |
|---|---|
| زادروز |
۱۴۴۴م |
| درگذشت | ۱۵۱۴م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | معمار |
| سبک | رنسانس متعالی |
| آثار | بازسازی بخشی از کاخ واتیکان و کلیسای سان پیترو[ |
| گروه مقاله | معماری |
برامانته (۱۴۴۴م ـ۱۵۱۴)(Bramante)
(نام اصلی: دوناتو دی پاسکوتچو[۱]) معمار و هنرمند ایتالیایی. به‌سبک رنسانس متعالی[۲] کار می‌کرد. پاپ یولیوس دوم[۳] او را که از طرح‌های کلاسیک و آثار لئوناردو داوینچی[۴] متأثّر بود، برای بازسازی بخشی از کاخ واتیکان و کلیسای سان پیترو[۵] در رُم دعوت کرد. تمپی‌یتو (پرستشگاه کوچک)[۶] سان پیترو[۷] در مونتوریو[۸]، رم (شروع ۱۵۰۲ و تکمیل ح ۱۵۱۰)، احتمالاً مهم‌ترین اثر تکمیل‌شدۀ اوست. این بنای ستون‌دار مدوّر علی‌رغم اندازۀ کوچکش، از همان عظمت و اصالت بناهای روم باستان برخوردار است. برامانته نزد فرا بارتولومّئو[۹] نقاشی آموخت. از حدود ۱۴۸۰ تا ۱۴۹۹، در میلان کار کرد و پس از آن به رُم رفت. نخستین‌بار در ۱۴۸۵م در میلان به معماری پرداخت. در آن سال بازسازی کلیسای سانتا ماریا پرسو سان ساتیرو[۱۰] را آغاز کرد و در سال‌های ۱۴۹۲ـ۱۴۹۷، مخارجۀ[۱۱] پشتخان کلیسا، بازوهای عرضی[۱۲]، تقاطع‌گاه[۱۳]، و گنبد کلیسای سانتا ماریا دل گراتسی[۱۴] را ساخت. در رُم علاوه‌بر تمپی‌یتو، رواق سانتا ماریا دلا پاسه[۱۵] (۱۵۰۰م) را نیز طرّاحی کرد. احتمالاً در طرّاحی کاخ کانچلریا[۱۶]، که در ۱۵۱۱ تکمیل شد، نیز نقش داشته است. برامانته حدود ۱۵۰۴، با افزودن دو راهروی مطوّل به پیرامون حیاط، مجتمع ساختمان‌های تودرتوی دربرگیرندۀ کاخ واتیکان و کلاه‌فرنگی را تغییر داد. اما این طرح قبل از درگذشت پاپ و برامانته تکمیل نشد؛ پی آن ناقص بود و بخش عمدۀ کار باید از نو اجرا می‌شد.