آفرین لاهوری، شاه فقیرالله (لاهور ۱۰۷۰ـ۱۱۵۴ق): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=شاه فقیرالله آفرین لاهوری|نام=Shah Faqirullah Afarin-e Lahori|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=لاهور ۱۰۷۰ق|تاریخ مرگ=۱۱۵۴ق|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=شاعر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=مثنوی انبان معرفت؛ دیوان اشعار؛ مثنوی عرفانی ابجد فکر؛ مهتاب و کتان/جان ودل؛ امرتسر، ۱۳۱۹ش؛ مثنوی فکر عبث|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ادبیات فارسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
آفرین لاهوری، شاه فقیرالله (لاهور ۱۰۷۰ـ۱۱۵۴ق) Afarin-e Lahori, Shah Faqirullah | آفرین لاهوری، شاه فقیرالله (لاهور ۱۰۷۰ـ۱۱۵۴ق) Afarin-e Lahori, Shah Faqirullah | ||
<br /> شاعر فارس‌گوی شبه‌قاره. از ۲۰سالگی به سرودن شعر پرداخت. آزاد بلگرامی وی را هنگام تصنیف ''قصۀ هیرورانجها'' دید و در دیدار بعدی شعری از او خواست که آفرین مثنوی ''انبان'' ''معرفت'' را به او داد. با [[آرزو، سراج الدین علی خان (۱۰۹۹ـ کلهنو ۱۱۶۹ق)|سراج‌الدین آرزو]] نوشت‌وخواند داشت. در شاعری پیرو شیوۀ [[صایب تبریزی، محمدعلی (تبریز ۱۰۱۰ـ اصفهان ۱۰۸۷ق)|صائب]] و گاه ناصرعلی سرهندی بود. از آثارش: ''دیوان اشعار''؛ مثنوی عرفانی ''ابجد فکر''؛ ''مهتاب و کتان/جان و دل''؛ [[امرتسر]]، ۱۳۱۹ش؛ مثنوی ''فکر عبث''. | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۹
| شاه فقیرالله آفرین لاهوری Shah Faqirullah Afarin-e Lahori | |
|---|---|
| زادروز |
لاهور ۱۰۷۰ق |
| درگذشت | ۱۱۵۴ق |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| آثار | مثنوی انبان معرفت؛ دیوان اشعار؛ مثنوی عرفانی ابجد فکر؛ مهتاب و کتان/جان ودل؛ امرتسر، ۱۳۱۹ش؛ مثنوی فکر عبث |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
آفرین لاهوری، شاه فقیرالله (لاهور ۱۰۷۰ـ۱۱۵۴ق) Afarin-e Lahori, Shah Faqirullah
شاعر فارس‌گوی شبه‌قاره. از ۲۰سالگی به سرودن شعر پرداخت. آزاد بلگرامی وی را هنگام تصنیف قصۀ هیرورانجها دید و در دیدار بعدی شعری از او خواست که آفرین مثنوی انبان معرفت را به او داد. با سراج‌الدین آرزو نوشت‌وخواند داشت. در شاعری پیرو شیوۀ صائب و گاه ناصرعلی سرهندی بود. از آثارش: دیوان اشعار؛ مثنوی عرفانی ابجد فکر؛ مهتاب و کتان/جان و دل؛ امرتسر، ۱۳۱۹ش؛ مثنوی فکر عبث.