آغاجاری، شهرستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران|نام فارسی=|نام لاتین=Aghajari|نام قدیمی=|نام دیگر=|استان=خوزستان|شهرستان=|بخش=مرکزی و جولکی|موقعیت=جنوب شرقی استان خوزستان|جمعیت=11,912نفر (1395ش)|نوع اقلیم=بسیار گرم و خشک|ارتفاع از سطح دریا=|تولیدات و صنایع مهم=صنایع مربوط به استخراج، بهره‌برداری و انتقال نفت و گاز|برخی بناهای مهم=|شهر ها و آبادی های مهم=شهرهای آغاجاری و جولکی}} | |||
آغاجاری، شهرستان (County) Aghajari | آغاجاری، شهرستان (County) Aghajari | ||
[[پرونده:2042170224.jpg|بندانگشتی|تقسیمات شهرستان آغاجاری]] | |||
[[پرونده:2042170224- 2.jpg|بندانگشتی|پالایشگاه گاز بیدبلند- ۱۸ کیلومتری شمال شهر آغاجاری ]] | |||
واقع در [[خوزستان|استان خوزستان]]، مشتمل بر بخش‌‌های مرکزی و جولکی، با مرکزیت اداری [[آغاجاری|شهر آغاجاری]]. این شهرستان در سال 1391ش با جدا شدن از [[بهبهان، شهرستان|شهرستان بهبهان]] ایجاد شده است. براساس سرشماری سراسری سال 1395ش جمعیت آغاجاری 11,912نفر است. این شهرستان که در نواحی جنوب شرقی استان خوزستان واقع است، شامل سه دهستان به نام‌های آغاجاری، آب باران و سرجولکی و دو شهر به نام‌های آغاجاری و جولکی می‌شود. از غرب و جنوب به [[امیدیه، شهرستان|شهرستان امیدیه]]، از شرق به شهرستان بهبهان و از نواحی شرق شمالی به [[کهگیلویه و بویراحمد، استان|استان کهگیلویه و بویراحمد]] محدود می‌شود. | |||
آغاجاری مرکب از دو واژۀ ترکی «آغاج» به معنی درخت و «اَر» به معنای مَرد است که مفهوم «مَردِ بیشه» را می‌دهد. وجه تسمیۀ این نام به خاطر سکونت ایل ترک‌تبار آغاجری/[[آقاجری]] در گذشته در این منطقه است. آغاجاری دارای یکی از بزرگ‌ترین میادین نفتی ایران می‌باشد، و شروع استخراج نفت از این میدان در دهۀ دوم سدۀ 1300 (سال 1317ش) بوده است. تا پیش از کشف و استخراج نفت، آغاجاری دهستانی از توابع بهبهان بود؛ در سال 1325ش به بخش ارتقاء یافت؛ در سال 1369ش به دو بخش با نام‌های امیدیه و آغاجاری تقسیم، و امیدیه به شهرستان ماهشهر اضافه شد، اما بخش آغاجاری همچنان تا مرداد 1391ش (پیش از تبدیل شدن به شهرستان) از توابع شهرستان بهبهان بود. غیر از مردم بومی شهرستان که از لرهای ایل بختیاری‌اند، بخشی از جمعیت این شهرستان مردم مهاجری هستند که پس از راه‌اندازی تأسیسات نفتی، به آنجا مهاجرت کرده‌اند. | |||
این شهرستان با ارتفاع متوسط ۲۵۰متر، در سرزمینی تپه‌ماهوری که اقلیمی بسیار گرم و خشک دارد، واقع شده است. کوه‌های این شهرستان همه کم‌خیزند و کم‌تر از 1000متر ارتفاع دارند. مهم‌ترین رودخانۀ آن مارون است که مسیرش پس از گذر از شمال شرقی شهر آغاجاری، در دامنۀ شرقی کوه عربون ادامه می‌یابد و پس از پیوستن رود بابااحمد به آن، با خروج از شهرستان آغاجاری به دشت جایزان سرازیر می‌شود. مهم‌ترین صنایع این شهرستان صنایع مربوط به استخراج، بهره‌برداری (پالایشگاه) و انتقال نفت و گاز است. با وجود دمای بسیار بالای آغاجاری، در روستاهای این شهرستان کشت دانه‌های روغنی، حبوبات و گیاهان علوفه‌ای رونق دارد. | |||
---- | |||
[[رده:جغرافیای ایران]] | |||
[[رده:خوزستان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۷
| آغاجاری، شهرستان | |
|---|---|
| کشور | پرونده:Flag of Iran.svg ایران |
| استان | خوزستان |
| بخش | مرکزی و جولکی |
| جمعیت | 11,912نفر (1395ش) |
| موقعیت | جنوب شرقی استان خوزستان |
| نوع اقلیم | بسیار گرم و خشک |
| تولیدات و صنایع مهم | صنایع مربوط به استخراج، بهره‌برداری و انتقال نفت و گاز |
| نام لاتین | Aghajari |
| شهر ها و آبادی های مهم | شهرهای آغاجاری و جولکی |
آغاجاری، شهرستان (County) Aghajari
واقع در استان خوزستان، مشتمل بر بخش‌‌های مرکزی و جولکی، با مرکزیت اداری شهر آغاجاری. این شهرستان در سال 1391ش با جدا شدن از شهرستان بهبهان ایجاد شده است. براساس سرشماری سراسری سال 1395ش جمعیت آغاجاری 11,912نفر است. این شهرستان که در نواحی جنوب شرقی استان خوزستان واقع است، شامل سه دهستان به نام‌های آغاجاری، آب باران و سرجولکی و دو شهر به نام‌های آغاجاری و جولکی می‌شود. از غرب و جنوب به شهرستان امیدیه، از شرق به شهرستان بهبهان و از نواحی شرق شمالی به استان کهگیلویه و بویراحمد محدود می‌شود.
آغاجاری مرکب از دو واژۀ ترکی «آغاج» به معنی درخت و «اَر» به معنای مَرد است که مفهوم «مَردِ بیشه» را می‌دهد. وجه تسمیۀ این نام به خاطر سکونت ایل ترک‌تبار آغاجری/آقاجری در گذشته در این منطقه است. آغاجاری دارای یکی از بزرگ‌ترین میادین نفتی ایران می‌باشد، و شروع استخراج نفت از این میدان در دهۀ دوم سدۀ 1300 (سال 1317ش) بوده است. تا پیش از کشف و استخراج نفت، آغاجاری دهستانی از توابع بهبهان بود؛ در سال 1325ش به بخش ارتقاء یافت؛ در سال 1369ش به دو بخش با نام‌های امیدیه و آغاجاری تقسیم، و امیدیه به شهرستان ماهشهر اضافه شد، اما بخش آغاجاری همچنان تا مرداد 1391ش (پیش از تبدیل شدن به شهرستان) از توابع شهرستان بهبهان بود. غیر از مردم بومی شهرستان که از لرهای ایل بختیاری‌اند، بخشی از جمعیت این شهرستان مردم مهاجری هستند که پس از راه‌اندازی تأسیسات نفتی، به آنجا مهاجرت کرده‌اند.
این شهرستان با ارتفاع متوسط ۲۵۰متر، در سرزمینی تپه‌ماهوری که اقلیمی بسیار گرم و خشک دارد، واقع شده است. کوه‌های این شهرستان همه کم‌خیزند و کم‌تر از 1000متر ارتفاع دارند. مهم‌ترین رودخانۀ آن مارون است که مسیرش پس از گذر از شمال شرقی شهر آغاجاری، در دامنۀ شرقی کوه عربون ادامه می‌یابد و پس از پیوستن رود بابااحمد به آن، با خروج از شهرستان آغاجاری به دشت جایزان سرازیر می‌شود. مهم‌ترین صنایع این شهرستان صنایع مربوط به استخراج، بهره‌برداری (پالایشگاه) و انتقال نفت و گاز است. با وجود دمای بسیار بالای آغاجاری، در روستاهای این شهرستان کشت دانه‌های روغنی، حبوبات و گیاهان علوفه‌ای رونق دارد.