باروق، شهرستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران|نام فارسی=|نام لاتین=Baruq|نام قدیمی=|نام دیگر=|استان=آذربایجان غربی|شهرستان=|بخش=مرکزی و نختالو|موقعیت=نواحی جنوب شرقی استان آذربایجان غربی|جمعیت=حدود 22500نفر (1400ش)|نوع اقلیم=سرد و خشک|ارتفاع از سطح دریا=|تولیدات و صنایع مهم=گندم و غلات|برخی بناهای مهم=|شهر ها و آبادی های مهم=}} | |||
باروق، شهرستان (County) Baruq | باروق، شهرستان (County) Baruq | ||
[[پرونده:2042170452.jpg|بندانگشتی|تقسیمات شهرستان باروق]] | |||
واقع در استان [[آذربایجان غربی]]، مشتمل بر بخش‌های مرکزی و نختالو با مرکزیت اداری [[باروق، شهر|شهر باروق]]. تا پیش از سال ۱۳۷۰ش دهستان باروق از توابع [[مراغه، شهرستان|شهرستان مراغه]] ([[آذربایجان شرقی]]) محسوب می‌شد؛ در همین سال با تصویب هیأت دولت به [[میاندوآب، شهرستان|شهرستان میاندوآب]] ملحق شد و نهایتاً هیأت وزیران در جلسۀ 27 خرداد 1400ش تصویب کرد که بخش باروق از شهرستان مذکور جدا و مستقلاً به شهرستان ارتقاء یابد. این شهرستان که در نواحی جنوب شرقی آذربایجان غربی واقع است، شامل چهار دهستان به نام‌های باروق، نادرگلی، آجرلوی شرقی و آجرلوی غربی می‌شود. در نواحی شمال، شمال شرقی و شرق با شهرستان‌های [[آذربایجان شرقی]] ([[مراغه، شهرستان|مراغه]]، [[چاراویماق]] و [[ملکان، شهرستان|ملکان]])، از غرب با شهرستان میاندوآب و از جنوب با شهرستان [[شاهین دژ، شهرستان|شاهین‌دژ]] محدود می‌شود. | واقع در استان [[آذربایجان غربی]]، مشتمل بر بخش‌های مرکزی و نختالو با مرکزیت اداری [[باروق، شهر|شهر باروق]]. تا پیش از سال ۱۳۷۰ش دهستان باروق از توابع [[مراغه، شهرستان|شهرستان مراغه]] ([[آذربایجان شرقی]]) محسوب می‌شد؛ در همین سال با تصویب هیأت دولت به [[میاندوآب، شهرستان|شهرستان میاندوآب]] ملحق شد و نهایتاً هیأت وزیران در جلسۀ 27 خرداد 1400ش تصویب کرد که بخش باروق از شهرستان مذکور جدا و مستقلاً به شهرستان ارتقاء یابد. این شهرستان که در نواحی جنوب شرقی آذربایجان غربی واقع است، شامل چهار دهستان به نام‌های باروق، نادرگلی، آجرلوی شرقی و آجرلوی غربی می‌شود. در نواحی شمال، شمال شرقی و شرق با شهرستان‌های [[آذربایجان شرقی]] ([[مراغه، شهرستان|مراغه]]، [[چاراویماق]] و [[ملکان، شهرستان|ملکان]])، از غرب با شهرستان میاندوآب و از جنوب با شهرستان [[شاهین دژ، شهرستان|شاهین‌دژ]] محدود می‌شود. | ||
شهرستان باروق از لحاظ اقلیمی آب و هوای سرد و خشکی دارد. به دلیل ایجاد این شهرستان پس از سرشماری سراسری سال 1395ش اطلاع دقیقی از جمعیت آن در دست نیست؛ اما براساس پیش‌بینی مرکز آمار ایران در سال 1400ش جمعیت این شهرستان | شهرستان باروق از لحاظ اقلیمی آب و هوای سرد و خشکی دارد. به دلیل ایجاد این شهرستان پس از سرشماری سراسری سال 1395ش اطلاع دقیقی از جمعیت آن در دست نیست؛ اما براساس پیش‌بینی مرکز آمار ایران در سال 1400ش جمعیت این شهرستان 22,500نفر است که از این میان حدود 81درصد روستانشین و حدود 19درصد شهرنشینند. بر همین اساس بیشتر مردم این شهرستان که ترک‌زبان و پیرو مذهب شیعۀ دوازده‌امامی می‌باشند به کشاورزی و دامداری مشغولند. مهم‌ترین محصولات این شهرستان گندم و غلات و سیب و گلابی است. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۰
| باروق، شهرستان | |
|---|---|
| کشور | پرونده:Flag of Iran.svg ایران |
| استان | آذربایجان غربی |
| بخش | مرکزی و نختالو |
| جمعیت | حدود 22500نفر (1400ش) |
| موقعیت | نواحی جنوب شرقی استان آذربایجان غربی |
| نوع اقلیم | سرد و خشک |
| تولیدات و صنایع مهم | گندم و غلات |
| نام لاتین | Baruq |
باروق، شهرستان (County) Baruq
واقع در استان آذربایجان غربی، مشتمل بر بخش‌های مرکزی و نختالو با مرکزیت اداری شهر باروق. تا پیش از سال ۱۳۷۰ش دهستان باروق از توابع شهرستان مراغه (آذربایجان شرقی) محسوب می‌شد؛ در همین سال با تصویب هیأت دولت به شهرستان میاندوآب ملحق شد و نهایتاً هیأت وزیران در جلسۀ 27 خرداد 1400ش تصویب کرد که بخش باروق از شهرستان مذکور جدا و مستقلاً به شهرستان ارتقاء یابد. این شهرستان که در نواحی جنوب شرقی آذربایجان غربی واقع است، شامل چهار دهستان به نام‌های باروق، نادرگلی، آجرلوی شرقی و آجرلوی غربی می‌شود. در نواحی شمال، شمال شرقی و شرق با شهرستان‌های آذربایجان شرقی (مراغه، چاراویماق و ملکان)، از غرب با شهرستان میاندوآب و از جنوب با شهرستان شاهین‌دژ محدود می‌شود.
شهرستان باروق از لحاظ اقلیمی آب و هوای سرد و خشکی دارد. به دلیل ایجاد این شهرستان پس از سرشماری سراسری سال 1395ش اطلاع دقیقی از جمعیت آن در دست نیست؛ اما براساس پیش‌بینی مرکز آمار ایران در سال 1400ش جمعیت این شهرستان 22,500نفر است که از این میان حدود 81درصد روستانشین و حدود 19درصد شهرنشینند. بر همین اساس بیشتر مردم این شهرستان که ترک‌زبان و پیرو مذهب شیعۀ دوازده‌امامی می‌باشند به کشاورزی و دامداری مشغولند. مهم‌ترین محصولات این شهرستان گندم و غلات و سیب و گلابی است.