ورکوتا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
شهری در منتهی‌الیه شمال شرقی [[کومی، جمهوری|جمهوری کومی]]<ref>Komi Republic | شهری در منتهی‌الیه شمال شرقی [[کومی، جمهوری|جمهوری کومی]]<ref>Komi Republic | ||
</ref>، در شمال غربی فدراسیون [[روسیه]]، با | </ref>، در شمال غربی فدراسیون [[روسیه]]، با 70,548 نفر جمعیت (۲۰۱۰) و ۲۹ کیلومتر مربع مساحت. در غرب رود [[اوب، رود (روسیه)|اوب]]<ref>River Ob | ||
</ref>، و در مرکز حوضۀ<ref>basin </ref> زغال‌سنگ [[پچورا]]<ref>Pechora</ref> واقع شده است. تا اواسط دهۀ ۱۹۵۰، یکی از اردوگاه‌های اصلی کار اجباری در شوروی بود. صنعت عظیم استخراج زغال‌سنگ ورکوتا از دهۀ ۱۹۳۰ رشد کرد. این ماندگاه در ۱۹۳۱ به‌منزلۀ مرکز اداری چندین بازداشتگاه بزرگ تأسیس، و در ۱۹۴۳ به شهر تبدیل شد. معادن زغال‌سنگ ورکوتا شاهد دو اعتصاب بوده‌اند؛ نخستین اعتصاب در ۱۹۵۳ باعث آشوب در سایر اردوگاه‌های کار اجباری شد و به اصلاح قوانین کیفری در دورۀ پس از [[استالین، یوسیف (۱۸۷۹ـ۱۹۵۳)|استالین]]<ref>Stalin</ref> انجامید. در دومین اعتصاب، در ژوییۀ ۱۹۸۹، پیش از فروپاشی شوروی، معدنچیان ورکوتا در اعتراض به کمی دست‌مزدها و شرایط زندگی دست از کار کشیدند. | </ref>، و در مرکز حوضۀ<ref>basin </ref> زغال‌سنگ [[پچورا]]<ref>Pechora</ref> واقع شده است. تا اواسط دهۀ ۱۹۵۰، یکی از اردوگاه‌های اصلی کار اجباری در شوروی بود. صنعت عظیم استخراج زغال‌سنگ ورکوتا از دهۀ ۱۹۳۰ رشد کرد. این ماندگاه در ۱۹۳۱ به‌منزلۀ مرکز اداری چندین بازداشتگاه بزرگ تأسیس، و در ۱۹۴۳ به شهر تبدیل شد. معادن زغال‌سنگ ورکوتا شاهد دو اعتصاب بوده‌اند؛ نخستین اعتصاب در ۱۹۵۳ باعث آشوب در سایر اردوگاه‌های کار اجباری شد و به اصلاح قوانین کیفری در دورۀ پس از [[استالین، یوسیف (۱۸۷۹ـ۱۹۵۳)|استالین]]<ref>Stalin</ref> انجامید. در دومین اعتصاب، در ژوییۀ ۱۹۸۹، پیش از فروپاشی شوروی، معدنچیان ورکوتا در اعتراض به کمی دست‌مزدها و شرایط زندگی دست از کار کشیدند. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۹
وُرْکوتا (Vorkuta)
شهری در منتهی‌الیه شمال شرقی جمهوری کومی[۱]، در شمال غربی فدراسیون روسیه، با 70,548 نفر جمعیت (۲۰۱۰) و ۲۹ کیلومتر مربع مساحت. در غرب رود اوب[۲]، و در مرکز حوضۀ[۳] زغال‌سنگ پچورا[۴] واقع شده است. تا اواسط دهۀ ۱۹۵۰، یکی از اردوگاه‌های اصلی کار اجباری در شوروی بود. صنعت عظیم استخراج زغال‌سنگ ورکوتا از دهۀ ۱۹۳۰ رشد کرد. این ماندگاه در ۱۹۳۱ به‌منزلۀ مرکز اداری چندین بازداشتگاه بزرگ تأسیس، و در ۱۹۴۳ به شهر تبدیل شد. معادن زغال‌سنگ ورکوتا شاهد دو اعتصاب بوده‌اند؛ نخستین اعتصاب در ۱۹۵۳ باعث آشوب در سایر اردوگاه‌های کار اجباری شد و به اصلاح قوانین کیفری در دورۀ پس از استالین[۵] انجامید. در دومین اعتصاب، در ژوییۀ ۱۹۸۹، پیش از فروپاشی شوروی، معدنچیان ورکوتا در اعتراض به کمی دست‌مزدها و شرایط زندگی دست از کار کشیدند.