هفت سین، سفره: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
[[File:41090800.jpg|thumb|هفت‌سين، سفره]] | [[File:41090800.jpg|thumb|هفت‌سين، سفره]] | ||
(یا: خوان نوروزی) از پرآوازه‌ترین آداب و رسوم مردمِ [[ایران]]، به هنگامِ نوروز. و آن گستردن سفره‌ای پیش از تحویلِ سال و چیدن هفت خوراکی و گیاه در آن است که با حرف «س» شروع می‌شود و بنابه سنت‌های فرهنگی اقلیم‌های گوناگون متفاوت است: [[سیب]] و [[سمنو]] و [[سنجد]] و [[سرکه]] و [[سنبل]] و [[سماق]] و [[سیر (گیاهان)|سیر]] یا [[سیاه دانه|سیاه‌دانه]]. سفرۀ نوروزی، اگر نه دقیقاً به شکلِ امروزیِ آن، در دورۀ [[ساسانیان]] نیز معمول بوده است. سفرۀ هفت‌سین، بنابه سلیقه‌های متفاوت، به این اقلام نیز آراسته است: [[قرآن|قرآن کریم]] یا دیوان | (یا: خوان نوروزی) از پرآوازه‌ترین آداب و رسوم مردمِ [[ایران]]، به هنگامِ نوروز. و آن گستردن سفره‌ای پیش از تحویلِ سال و چیدن هفت خوراکی و گیاه در آن است که با حرف «س» شروع می‌شود و بنابه سنت‌های فرهنگی اقلیم‌های گوناگون متفاوت است: [[سیب]] و [[سمنو]] و [[سنجد]] و [[سرکه]] و [[سنبل]] و [[سماق]] و [[سیر (گیاهان)|سیر]] یا [[سیاه دانه|سیاه‌دانه]]. سفرۀ نوروزی، اگر نه دقیقاً به شکلِ امروزیِ آن، در دورۀ [[ساسانیان]] نیز معمول بوده است. سفرۀ هفت‌سین، بنابه سلیقه‌های متفاوت، به این اقلام نیز آراسته است: [[قرآن|قرآن کریم]] یا دیوان حافظ و آینه‌ای معمولاً در انتهای سفره، سبزه (← [[سبزه_رویاندن]])، تنگِ آبِ بلوری با ماهی‌های درون آن، شمع‌هایی روشن، و گاه نیز تخم‌مرغ‌هایی رنگ‌آمیزی‌شده به تعداد اعضای خانواده. برخی از روستاهای [[فارس، استان|فارس]] و [[خراسان]]، سفرۀ هفت «میم» و هفت «شین» از هفت گیاه و میوه می‌گسترند. | ||
<br/> <!--41090800--> | <br/> <!--41090800--> | ||
[[Category:فرهنگ عامیانه (فولکلور) ایران]] [[Category:آداب و رسوم ایرانی]] | [[Category:فرهنگ عامیانه (فولکلور) ایران]] [[Category:آداب و رسوم ایرانی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۴
هفت‌سین، سفره
(یا: خوان نوروزی) از پرآوازه‌ترین آداب و رسوم مردمِ ایران، به هنگامِ نوروز. و آن گستردن سفره‌ای پیش از تحویلِ سال و چیدن هفت خوراکی و گیاه در آن است که با حرف «س» شروع می‌شود و بنابه سنت‌های فرهنگی اقلیم‌های گوناگون متفاوت است: سیب و سمنو و سنجد و سرکه و سنبل و سماق و سیر یا سیاه‌دانه. سفرۀ نوروزی، اگر نه دقیقاً به شکلِ امروزیِ آن، در دورۀ ساسانیان نیز معمول بوده است. سفرۀ هفت‌سین، بنابه سلیقه‌های متفاوت، به این اقلام نیز آراسته است: قرآن کریم یا دیوان حافظ و آینه‌ای معمولاً در انتهای سفره، سبزه (← سبزه_رویاندن)، تنگِ آبِ بلوری با ماهی‌های درون آن، شمع‌هایی روشن، و گاه نیز تخم‌مرغ‌هایی رنگ‌آمیزی‌شده به تعداد اعضای خانواده. برخی از روستاهای فارس و خراسان، سفرۀ هفت «میم» و هفت «شین» از هفت گیاه و میوه می‌گسترند.