تاریخ رویان: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تاریخ رویان | تاریخ رویان | ||
کتابی به فارسی در تاریخ رویان، نوشتۀ اولیاءالله آملی (قرن 8ق) این اثر در 764ق و به نام | کتابی به فارسی در تاریخ رویان، نوشتۀ اولیاءالله آملی (قرن 8ق) این اثر در 764ق و به نام فخرالدوله شاه غازی بن زیار (761ـ780ق)، از اسپهبدان گاوباره، در یک مقدمه در باب فواید علم تاریخ و هشت باب در تاریخ رویان تألیف شده است. شرح چگونگی عمارت رویان در دورۀ باستان، ورود اسلام به رویان، ذکر وقایع حکومت‌های ملوک رویان تا حکومت فخرالدوله و شرح اوضاع [[مازندران]] و آشفتگی‌های اجتماعی آن دوره تا زمان تألیف کتاب از مباحث عمدۀ این اثر است. آملی در تألیف این اثر از منابع متعدد بهره برده است، اما عیناً بخش‌هایی از [[تاریخ طبرستان|تاریخ طبرستانِ]] [[ابن اسفندیار، محمد (اوایل قرن ۷ق)|ابن اسفندیار]] را در کتاب خود آورد و در مواردی به اشتباهات تاریخی آن اشاره کرده است. تاریخ رویان نخستین‌بار در 1313ش بدون فهرست و تحقیق مستند به کوشش [[خلیلی، عباس (نجف ۱۲۷۲ـ تهران ۱۳۵۰ش)|عباس خلیلی]] و بعدها در 1348ش با تصحیح و تحشیۀ [[ستوده، منوچهر (تهران ۱۲۹۲ش)|منوچهر ستوده]] به چاپ رسید. | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:مورخان و کتابهای تاریخ]] | [[رده:مورخان و کتابهای تاریخ]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۰
تاریخ رویان
کتابی به فارسی در تاریخ رویان، نوشتۀ اولیاءالله آملی (قرن 8ق) این اثر در 764ق و به نام فخرالدوله شاه غازی بن زیار (761ـ780ق)، از اسپهبدان گاوباره، در یک مقدمه در باب فواید علم تاریخ و هشت باب در تاریخ رویان تألیف شده است. شرح چگونگی عمارت رویان در دورۀ باستان، ورود اسلام به رویان، ذکر وقایع حکومت‌های ملوک رویان تا حکومت فخرالدوله و شرح اوضاع مازندران و آشفتگی‌های اجتماعی آن دوره تا زمان تألیف کتاب از مباحث عمدۀ این اثر است. آملی در تألیف این اثر از منابع متعدد بهره برده است، اما عیناً بخش‌هایی از تاریخ طبرستانِ ابن اسفندیار را در کتاب خود آورد و در مواردی به اشتباهات تاریخی آن اشاره کرده است. تاریخ رویان نخستین‌بار در 1313ش بدون فهرست و تحقیق مستند به کوشش عباس خلیلی و بعدها در 1348ش با تصحیح و تحشیۀ منوچهر ستوده به چاپ رسید.