جرالدین پیج: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «جرالدین پیج (میزوری ۲۲ نوامبر ۱۹۲۴ - نیویورک ۱۳ ژوئن ۱۹۸۷م) Geraldine Page (نام کامل: جرالدین سو پیج<ref>Geraldine Sue Page</ref>) بازیگر امریکاییِ برندۀ جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن. برای حدود چهار دهه فعالیت در تئاتر 4بار نامزد جایزۀ تونی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=جرالدین پیج|نام=Geraldine Page|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=میزوری ۲۲ نوامبر ۱۹۲۴م|تاریخ مرگ=نیویورک ۱۳ ژوئن ۱۹۸۷م|دوره زندگی=|ملیت=امریکایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=بازیگری - مؤسسۀ هنر شیکاگو|شغل و تخصص اصلی=بازیگر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=بازیگری متد|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن (1985م)|آثار=هوندو (1953)؛ تابستان و دود (1961)؛ پرندۀ شیرین جوانی (1962)؛ تو اکنون پسر بزرگی هستی (1966)؛ فریب‌خورده (۱۹۷۱)؛ پیت و تیلی (1972)؛ صحنه‌های داخلی (1978)؛ پاپ روستای گرینویچ (1984)؛ سفر به بانتیفول (1985)|خویشاوندان سرشناس=ریپ تورن (همسر - از ۱۹۶۱ تا زمان مرگ پیج)|گروه مقاله=سینما|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}[[پرونده:2042172905.jpg|بندانگشتی|جرالدین پیج]] | |||
[[پرونده:2042172905- 2.jpg|بندانگشتی|جرالدین پیج (سمت راست تصویر) در نمایی از فیلم سفر به بانتیفول]] | |||
جرالدین پیج (میزوری ۲۲ نوامبر ۱۹۲۴ - نیویورک ۱۳ ژوئن ۱۹۸۷م) Geraldine Page | جرالدین پیج (میزوری ۲۲ نوامبر ۱۹۲۴ - نیویورک ۱۳ ژوئن ۱۹۸۷م) Geraldine Page | ||
(نام کامل: جرالدین سو پیج<ref>Geraldine Sue Page</ref>) بازیگر امریکاییِ برندۀ [[اسکار، جایزه|جایزۀ اسکار]] بهترین بازیگر نقش اول زن. برای حدود چهار دهه فعالیت در تئاتر | (نام کامل: جرالدین سو پیج<ref>Geraldine Sue Page</ref>) بازیگر امریکاییِ برندۀ [[اسکار، جایزه|جایزۀ اسکار]] بهترین بازیگر نقش اول زن. به عنوان یک هنرمند درجه‌یک سبک بازیگری متد<ref>Method acting</ref>، برای حدود چهار دهه فعالیت در تئاتر 4 بار نامزد جایزۀ تونی و برای حدود سه دهه فعالیت در سینما و تلویزیون، جز جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن و نامزدی‌های متعدد، یک جایزۀ بفتا<ref>British Academy Film Awards</ref>، دو جایزۀ امی ساعات پربیننده<ref><bdi>Primetime Emmy Award</bdi></ref> و دو جایزۀ گلدن گلوب<ref>Golden Globe Award</ref> دریافت کرد. پیج طی دورۀ فعالیتش بدون وقفه بر روی صحنه رفت و در حدود 35 نمایش در نقش‌های اصلی ظاهر شد. همچنین وی طی حدود 30 سال حضور در سینما و تلویزیون در حدود 30 فیلم سینمایی و نزدیک به 40 فیلم و مجموعه و نمایش تلویزیونی نقش‌آفرینی کرد. | ||
پدرش پزشک بود. جرالدین در مؤسسۀ هنر شیکاگو<ref>Art Institute of Chicago</ref> زیر نظر یوتا هیگن<ref>Uta Hagen</ref> و در نیویورک تحت نظر [[استراسبرگ، لی (۱۹۰۱ـ۱۹۸۲)|لی استراسبرگ]] تحصیل کرد و آموزش دید. از 17سالگی روی صحنه می‌رفت. در تئاتر با نمایش‌های [[تنسی ویلیامز]] (از جمله ''تابستان و دود''<ref>''Summer and Smoke''</ref> و ''پرندۀ شیرین جوانی''<ref>''Sweet Bird of Youth''</ref>) به شهرت رسید. در سینما نیز ابتدا با نسخه‌های سینمایی آثار ویلیامز مورد توجه قرار گرفت. خیلی زود در زمرۀ بازیگران درجه‌اول و محترم هالیوود<ref>Hollywood</ref> درآمد، اما هیچ‌گاه ستاره نشد. بازیگری غیرمتعارف، بی‌تکلف و شهودی بود و اغلب نقش‌هایش را با وسواس انتخاب می‌کرد. برای ''هوندو''<ref>''Hondo''</ref> (نقش دوم)، ''تابستان و دود'' (نقش اول)، ''پرندۀ شیرین جوانی'' (نقش اول)، ''تو اکنون پسر بزرگی هستی''<ref>''You're a Big Boy Now''</ref> (نقش دوم)، ''پیت و تیلی''<ref>''Pete 'n' Tillie''</ref> (نقش دوم)، ''صحنه‌های داخلی''<ref>''Interiors''</ref> (نقش اول)، و ''پاپ روستای گرینویچ''<ref>''The Pope of Greenwich Village''</ref> (نقش دوم) نامزد دریافت اسکار بود و سرانجام در سال 1985م این جایزه را برای ''سفر به بانتیفول''<ref><bdi>''The Trip to Bountiful''</bdi></ref> (نقش اول) از آن خود کرد. همچنین او برای ''تابستان و دود'' در جشنوارۀ فیلم ونیز<ref>Venice Film Festival</ref> برندۀ جایزۀ بهترین بازیگر زن شد. | |||
همسر سوم پیج، ریپ تورن<ref>Rip Torn</ref> (از ۱۹۶۱ تا زمان مرگ پیج)، بازیگر است. پیش از آنکه برای یک اجرای برادویِ نمایش ''روح سرخوش''<ref>''Blithe Spirit''</ref> (به کارگردانی نوئل کوارد<ref>Noël Coward</ref>) روی صحنه برود، بر اثر سکتۀ قلبی در خانه‌اش درگذشت. | |||
'''برخی از آثار سینمایی''' | |||
* ''هوندو'' (جان فارو<ref>John Farrow</ref> - 1953) | |||
* ''تابستان و دود (''پیتر گلنویل<ref>Peter Glenville</ref> - 1961) | |||
* ''پرندۀ شیرین جوانی'' (ریچارد بروکس<ref><bdi>Richard Brooks</bdi></ref> - 1962) | |||
* ''تو اکنون پسر بزرگی هستی'' ([[کاپولا، فرانسیس (۱۹۳۹)|فرانسیس فورد کاپولا]] - 1966) | |||
* ''فریب‌خورده''<ref><bdi>''The Beguiled''</bdi></ref> ([[سیگل، دان (۱۹۱۲ـ۱۹۹۱)|دان سیگل]] - ۱۹۷۱) | |||
* ''پیت و تیلی'' (مارتین ریت<ref>Martin Ritt</ref> - 1972) | |||
* ''صحنه‌های داخلی'' ([[آلن، وودی (۱۹۳۵)|وودی آلن]] - 1978) | |||
* ''پاپ روستای گرینویچ'' (استوارت روزنبرگ<ref>Stuart Rosenberg</ref> - 1984) | |||
* ''سفر به بانتیفول'' (پیتر مسترسون<ref>Peter Masterson</ref> - 1985) | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۸
جرالدین پیج (میزوری ۲۲ نوامبر ۱۹۲۴ - نیویورک ۱۳ ژوئن ۱۹۸۷م) Geraldine Page
| جرالدین پیج Geraldine Page | |
|---|---|
| زادروز |
میزوری ۲۲ نوامبر ۱۹۲۴م |
| درگذشت | نیویورک ۱۳ ژوئن ۱۹۸۷م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | بازیگری - مؤسسۀ هنر شیکاگو |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| سبک | بازیگری متد |
| آثار | هوندو (1953)؛ تابستان و دود (1961)؛ پرندۀ شیرین جوانی (1962)؛ تو اکنون پسر بزرگی هستی (1966)؛ فریب‌خورده (۱۹۷۱)؛ پیت و تیلی (1972)؛ صحنه‌های داخلی (1978)؛ پاپ روستای گرینویچ (1984)؛ سفر به بانتیفول (1985) |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | ریپ تورن (همسر - از ۱۹۶۱ تا زمان مرگ پیج) |
| جوایز و افتخارات | جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن (1985م) |
(نام کامل: جرالدین سو پیج[۱]) بازیگر امریکاییِ برندۀ جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن. به عنوان یک هنرمند درجه‌یک سبک بازیگری متد[۲]، برای حدود چهار دهه فعالیت در تئاتر 4 بار نامزد جایزۀ تونی و برای حدود سه دهه فعالیت در سینما و تلویزیون، جز جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن و نامزدی‌های متعدد، یک جایزۀ بفتا[۳]، دو جایزۀ امی ساعات پربیننده[۴] و دو جایزۀ گلدن گلوب[۵] دریافت کرد. پیج طی دورۀ فعالیتش بدون وقفه بر روی صحنه رفت و در حدود 35 نمایش در نقش‌های اصلی ظاهر شد. همچنین وی طی حدود 30 سال حضور در سینما و تلویزیون در حدود 30 فیلم سینمایی و نزدیک به 40 فیلم و مجموعه و نمایش تلویزیونی نقش‌آفرینی کرد.
پدرش پزشک بود. جرالدین در مؤسسۀ هنر شیکاگو[۶] زیر نظر یوتا هیگن[۷] و در نیویورک تحت نظر لی استراسبرگ تحصیل کرد و آموزش دید. از 17سالگی روی صحنه می‌رفت. در تئاتر با نمایش‌های تنسی ویلیامز (از جمله تابستان و دود[۸] و پرندۀ شیرین جوانی[۹]) به شهرت رسید. در سینما نیز ابتدا با نسخه‌های سینمایی آثار ویلیامز مورد توجه قرار گرفت. خیلی زود در زمرۀ بازیگران درجه‌اول و محترم هالیوود[۱۰] درآمد، اما هیچ‌گاه ستاره نشد. بازیگری غیرمتعارف، بی‌تکلف و شهودی بود و اغلب نقش‌هایش را با وسواس انتخاب می‌کرد. برای هوندو[۱۱] (نقش دوم)، تابستان و دود (نقش اول)، پرندۀ شیرین جوانی (نقش اول)، تو اکنون پسر بزرگی هستی[۱۲] (نقش دوم)، پیت و تیلی[۱۳] (نقش دوم)، صحنه‌های داخلی[۱۴] (نقش اول)، و پاپ روستای گرینویچ[۱۵] (نقش دوم) نامزد دریافت اسکار بود و سرانجام در سال 1985م این جایزه را برای سفر به بانتیفول[۱۶] (نقش اول) از آن خود کرد. همچنین او برای تابستان و دود در جشنوارۀ فیلم ونیز[۱۷] برندۀ جایزۀ بهترین بازیگر زن شد.
همسر سوم پیج، ریپ تورن[۱۸] (از ۱۹۶۱ تا زمان مرگ پیج)، بازیگر است. پیش از آنکه برای یک اجرای برادویِ نمایش روح سرخوش[۱۹] (به کارگردانی نوئل کوارد[۲۰]) روی صحنه برود، بر اثر سکتۀ قلبی در خانه‌اش درگذشت.
برخی از آثار سینمایی
- هوندو (جان فارو[۲۱] - 1953)
- تابستان و دود (پیتر گلنویل[۲۲] - 1961)
- پرندۀ شیرین جوانی (ریچارد بروکس[۲۳] - 1962)
- تو اکنون پسر بزرگی هستی (فرانسیس فورد کاپولا - 1966)
- فریب‌خورده[۲۴] (دان سیگل - ۱۹۷۱)
- پیت و تیلی (مارتین ریت[۲۵] - 1972)
- صحنه‌های داخلی (وودی آلن - 1978)
- پاپ روستای گرینویچ (استوارت روزنبرگ[۲۶] - 1984)
- سفر به بانتیفول (پیتر مسترسون[۲۷] - 1985)
- ↑ Geraldine Sue Page
- ↑ Method acting
- ↑ British Academy Film Awards
- ↑ Primetime Emmy Award
- ↑ Golden Globe Award
- ↑ Art Institute of Chicago
- ↑ Uta Hagen
- ↑ Summer and Smoke
- ↑ Sweet Bird of Youth
- ↑ Hollywood
- ↑ Hondo
- ↑ You're a Big Boy Now
- ↑ Pete 'n' Tillie
- ↑ Interiors
- ↑ The Pope of Greenwich Village
- ↑ The Trip to Bountiful
- ↑ Venice Film Festival
- ↑ Rip Torn
- ↑ Blithe Spirit
- ↑ Noël Coward
- ↑ John Farrow
- ↑ Peter Glenville
- ↑ Richard Brooks
- ↑ The Beguiled
- ↑ Martin Ritt
- ↑ Stuart Rosenberg
- ↑ Peter Masterson