سروستان، شهرستان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
شهرستان سروستان با حدود 1,700کیلومترمربع وسعت و ارتفاع ۱,۵۴۰متر (در مرکز آن)، دارای آب و هوای معتدل و از لحاظ بارندگی جزو مناطق نیمهخشک است. مردم شهرستان عمدتاً در مشاغل صنعتی، خدماتی و كشاورزی فعالیت دارند و مهمترین تولیدات زراعی و باغی آنها غلات و حبوبات، زیتون، پسته، صیفیجات و محصولات جالیزی است. سروستان دارای ذخایر نفتی و شهرک صنعتی است كه در سال 1373ش راهاندازی شده. در این شهرک کارگاههایی در زمينههای صنايع فلزی، صنايع شيميايی، صنايع غذايی و آشاميدنی، توليد فرآوردههای لبنی، سنگهای ساختمانی و تزئينی، و صنایع دیگر دایرند. از گذشتههای دور برخی صنایع دستی چون قالیبافی، نمدمالی، كلاهبافی، گیوهدوزی، سفالگری و دولچهدوزی در میان مردم سروستان رواج داشته که در حال فراموشی است. شهرستان مجموعاً دارای حدود 32,000هکتار زمین زراعی و باغی است که در دهههای اخیر به دلیل بارندگی کم و کمآبی بیش از نیمی از اراضیِ مختصِ کشت آن غیرفعال است. مردم سروستان پیرو مذهب شیعۀ اثنی عشریاند و به زبان فارسی (گویش [[سروستانی]]) سخن میگویند؛ اما عشایر منطقه، به زبانهای قومی خویش (چون عربی و ترکی) تکلم میکنند. سروستان فاقد جریان آبهای سطحی و رودخانۀ دائمی است و در فصلهای بارندگی، به دلیل شیب زیاد حوزۀ آبریز به طرف دشت و سنگینی خاک تحتانی و تخریب مراتع، ایجاد سیلاب شده و از راه رودخانههای فصلی به دریاچۀ [[مهارلو]] (در شمال غربی شهرستان) وارد میشود. دریاچۀ مهارلو در 50کیلومتری غرب سروستان و ۲۰کیلومتری جنوب شرقی شیراز قرار دارد. طول آن 50کیلومتر و عرض آن 12کیلومتر است. آب آن دارای نمک زیاد و بسیار شور است. بیش از 80درصد آب زمینهای زراعی شهرستان از طریق منابع زیرزمینی (چاه، چشمه و قنات) تأمین میشود. اين شهرستان دارای هفت رشته قنات کهن به طول تقریبی 7,650متر است. | شهرستان سروستان با حدود 1,700کیلومترمربع وسعت و ارتفاع ۱,۵۴۰متر (در مرکز آن)، دارای آب و هوای معتدل و از لحاظ بارندگی جزو مناطق نیمهخشک است. مردم شهرستان عمدتاً در مشاغل صنعتی، خدماتی و كشاورزی فعالیت دارند و مهمترین تولیدات زراعی و باغی آنها غلات و حبوبات، زیتون، پسته، صیفیجات و محصولات جالیزی است. سروستان دارای ذخایر نفتی و شهرک صنعتی است كه در سال 1373ش راهاندازی شده. در این شهرک کارگاههایی در زمينههای صنايع فلزی، صنايع شيميايی، صنايع غذايی و آشاميدنی، توليد فرآوردههای لبنی، سنگهای ساختمانی و تزئينی، و صنایع دیگر دایرند. از گذشتههای دور برخی صنایع دستی چون قالیبافی، نمدمالی، كلاهبافی، گیوهدوزی، سفالگری و دولچهدوزی در میان مردم سروستان رواج داشته که در حال فراموشی است. شهرستان مجموعاً دارای حدود 32,000هکتار زمین زراعی و باغی است که در دهههای اخیر به دلیل بارندگی کم و کمآبی بیش از نیمی از اراضیِ مختصِ کشت آن غیرفعال است. مردم سروستان پیرو مذهب شیعۀ اثنی عشریاند و به زبان فارسی (گویش [[سروستانی]]) سخن میگویند؛ اما عشایر منطقه، به زبانهای قومی خویش (چون عربی و ترکی) تکلم میکنند. سروستان فاقد جریان آبهای سطحی و رودخانۀ دائمی است و در فصلهای بارندگی، به دلیل شیب زیاد حوزۀ آبریز به طرف دشت و سنگینی خاک تحتانی و تخریب مراتع، ایجاد سیلاب شده و از راه رودخانههای فصلی به دریاچۀ [[مهارلو]] (در شمال غربی شهرستان) وارد میشود. دریاچۀ مهارلو در 50کیلومتری غرب سروستان و ۲۰کیلومتری جنوب شرقی شیراز قرار دارد. طول آن 50کیلومتر و عرض آن 12کیلومتر است. آب آن دارای نمک زیاد و بسیار شور است. بیش از 80درصد آب زمینهای زراعی شهرستان از طریق منابع زیرزمینی (چاه، چشمه و قنات) تأمین میشود. اين شهرستان دارای هفت رشته قنات کهن به طول تقریبی 7,650متر است. | ||
سروستان دارای محوطهها و آثار تاریخی پرشماریست که تعدادی از آنها در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاند. از آن جملهاند: قلعۀ انگشتگبری<ref>Angosht Gabri</ref> مربوط به دورۀ ساسانی در شمال شهر سروستان، مجموعه کاخ ساسانی سروستان در ۹کیلومتری جنوب شهر سروستان، تل برزو مربوط به دورههای اسلامی در داخل شهر سروستان، و آرامگاه شیخ یوسف سروستانی مربوط به سدۀ 7ق در میدان اصلی شهر سروستان. | سروستان دارای محوطهها و آثار تاریخی پرشماریست که تعدادی از آنها در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاند. از آن جملهاند: قلعۀ انگشتگبری<ref>Angosht Gabri</ref> مربوط به دورۀ ساسانی در شمال شهر سروستان، [[کاخ سروستان|مجموعه کاخ ساسانی سروستان]] در ۹کیلومتری جنوب شهر سروستان، تل برزو مربوط به دورههای اسلامی در داخل شهر سروستان، و آرامگاه شیخ یوسف سروستانی مربوط به سدۀ 7ق در میدان اصلی شهر سروستان. | ||
---- | ---- | ||