اسعد افندی، محمد (استانبول ۹۷۸ـ۱۰۳۴ق): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>(نیز: اسعد تبریزی؛ مشهور به خواجه‌زاده) خوشنویس و شاعر و قاضی و فقیه عثمانی. اصلش از [[تبریز، شهر|تبریز]] بود. از تاج‌زاده محمد افندی [[ثلث، خط|خط ثلث]] و [[نسخ، خط|نسخ]] را آموخت و خوشنویسی چیره‌دست شد. در ۲۳سالگی در دارالحدیث [[سلیمانیه|سلیمانیه]] تدریس می‌کرد. در ۱۰۰۴ق قاضی [[ادرنه|ادرنه]] و پس از آن، به فرمان محمد سوم، قاضی [[استانبول|استانبول]] شد. در ۱۰۱۰ق قاضی عسکر [[آناتولی|آناتولی]] بود و از ۱۰۱۲ تا ۱۰۱۷ق صدارت روملی را به‌عهده داشت. پس از درگذشت برادرش، شیخ‌الاسلام | }}<p>(نیز: اسعد تبریزی؛ مشهور به خواجه‌زاده) خوشنویس و شاعر و قاضی و فقیه عثمانی. اصلش از [[تبریز، شهر|تبریز]] بود. از تاج‌زاده محمد افندی [[ثلث، خط|خط ثلث]] و [[نسخ، خط|نسخ]] را آموخت و خوشنویسی چیره‌دست شد. در ۲۳سالگی در دارالحدیث [[سلیمانیه|سلیمانیه]] تدریس می‌کرد. در ۱۰۰۴ق قاضی [[ادرنه|ادرنه]] و پس از آن، به فرمان محمد سوم، قاضی [[استانبول|استانبول]] شد. در ۱۰۱۰ق قاضی عسکر [[آناتولی|آناتولی]] بود و از ۱۰۱۲ تا ۱۰۱۷ق صدارت روملی را به‌عهده داشت. پس از درگذشت برادرش، شیخ‌الاسلام محمد افندی، به جای وی به شیخ‌الاسلامی برگزیده شد. با برآمدن [[مراد عثمانی چهارم|مراد چهارم]] به تخت شاهی، به فرمان وی، بار دوم به مقام شیخ‌الاسلامی رسید (۱۰۳۲ق) و تا پایان عمر در این سمت ماند. چون درگذشت، پیکرش را در گورستان ایوب در کنار آرامگاه پدرش به خاک سپردند. به سه زبان فارسی و ترکی و عربی شعر سروده و «اسعد» تخلص می‌کرد.'' دیوان'' سه‌زبانه او در دست است. از دیگر آثارش: ''گل خندان'' که ترجمه و شرح ''گلستان سعدی'' است (استانبول، ۱۲۹۲ق)؛ ''فضائل‌الجمعه''؛ ترجمه منظوم ''شمائل النبی'' ترمذی؛ تخمیس قصیده ''برده بوصیری''. نفعی ارزرومی، در قصیده‌ای فارسی، اسعد افندی را مدح گفته است. </p> | ||
<br><!--11296100--> | <br><!--11296100--> | ||
[[رده:ادبیات سایر کشورها]] | [[رده:ادبیات سایر کشورها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۲۸
اَسعَد اَفَندی، محمد (استانبول ۹۷۸ـ۱۰۳۴ق)
| محمد اسعد افندی | |
|---|---|
| زادروز |
استانبول ۹۷۸ق |
| درگذشت | ۱۰۳۴ق |
| محل زندگی | عثمانی |
| ملیت | ترک |
| نام‌های دیگر | اسعد تبریزی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر و خوشنویس |
| شغل و تخصص های دیگر | قاضی و فقیه |
| لقب | خواجه زاده |
| آثار | گل خندان که ترجمه و شرح گلستان سعدی است (استانبول، ۱۲۹۲ق)؛ فضائل‌الجمعه و ترجمه منظوم شمائل النبی ترمذی |
| گروه مقاله | ادبیات سایر کشورها |
(نیز: اسعد تبریزی؛ مشهور به خواجه‌زاده) خوشنویس و شاعر و قاضی و فقیه عثمانی. اصلش از تبریز بود. از تاج‌زاده محمد افندی خط ثلث و نسخ را آموخت و خوشنویسی چیره‌دست شد. در ۲۳سالگی در دارالحدیث سلیمانیه تدریس می‌کرد. در ۱۰۰۴ق قاضی ادرنه و پس از آن، به فرمان محمد سوم، قاضی استانبول شد. در ۱۰۱۰ق قاضی عسکر آناتولی بود و از ۱۰۱۲ تا ۱۰۱۷ق صدارت روملی را به‌عهده داشت. پس از درگذشت برادرش، شیخ‌الاسلام محمد افندی، به جای وی به شیخ‌الاسلامی برگزیده شد. با برآمدن مراد چهارم به تخت شاهی، به فرمان وی، بار دوم به مقام شیخ‌الاسلامی رسید (۱۰۳۲ق) و تا پایان عمر در این سمت ماند. چون درگذشت، پیکرش را در گورستان ایوب در کنار آرامگاه پدرش به خاک سپردند. به سه زبان فارسی و ترکی و عربی شعر سروده و «اسعد» تخلص می‌کرد. دیوان سه‌زبانه او در دست است. از دیگر آثارش: گل خندان که ترجمه و شرح گلستان سعدی است (استانبول، ۱۲۹۲ق)؛ فضائل‌الجمعه؛ ترجمه منظوم شمائل النبی ترمذی؛ تخمیس قصیده برده بوصیری. نفعی ارزرومی، در قصیده‌ای فارسی، اسعد افندی را مدح گفته است.