لیپی، فرافیلیپو (ح ۱۴۰۶ـ۱۴۶۹م): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان= | {{جعبه زندگینامه|عنوان=فرافیلیپّو لیپّی|نام=Fra Filippo Lippi|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=فلورانس ح ۱۴۰۶م|تاریخ مرگ=۱۴۶۹م|دوره زندگی=|ملیت=فلورانسی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=دیوارنگاره‌هایی از زندگی استفانوس قدیس و قدّیس یحیای تعمیددهنده (۱۴۵۲ـ۱۴۶۶م؛ کلیسای جامع پراتو)، دیوارنگاره‌های زندگی مریم عذرا برای کلیسای جامع شهر، دیوارنگاره مرگ استفانوس قدیس، در کلیسای جامع پراتو|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
[[پرونده:37149000-2.jpg|بندانگشتی|قدیس یحیای تعمیددهنده اثر فرافیلیپو لیپی]] | |||
لیپّی، فرافیلیپّو (ح ۱۴۰۶ـ۱۴۶۹م)(Lippi, Fra Filippo)<br/> | |||
نقاش فلورانسی<ref>Florentine | نقاش فلورانسی<ref>Florentine | ||
</ref>. از برجسته‌ترین آثارش، دیوارنگاره<ref>fresco </ref>هایی از زندگی استفانوس قدیس<ref>St Stephen </ref> و قدّیس یحیای تعمیددهنده<ref>St John the Baptist </ref> (۱۴۵۲ـ۱۴۶۶م؛ کلیسای جامع پراتو<ref>Prato Cathedral </ref>) درخور ذکرند، که در آن‌ها در نحوۀ استفاده از ژرفانمایی<ref>perspective</ref> و گروه‌بندی پیکره‌ها، تأثیر مازاتچو<ref> Masaccio </ref> مشهود است. همچنین نقاشی‌های محرابی<ref>altarpieces </ref> بسیاری با تصویر حضرت مریم نقاشی کرد. لیپی در فلورانس به‌دنیا آمد، و از حمایت خاندان مدیچی<ref>Medici </ref> برخوردار بود. جورجو وازاری<ref>Giorgio Vasari </ref>، نقاش و زندگی‌نامه‌نویس، در زندگی‌نامۀ هیجان‌انگیزی دربارۀ او، نقل می‌کند که چگونه در دهۀ ۱۴۵۰م به جرم ربودن راهبه‌ای (مادر فرزندش فیلیپّینو لیپّی<ref>Filippino Lippi </ref>) به دادگاه کشانده شد. لیپّی از نوجوانی به سلک راهبان کَرْمِلی<ref>Carmelite </ref> پیوست؛ نخستین‌بار در ۱۴۳۱م از او با عنوان نقاش یاد شده است. در ابتدا هنرش را براساس شیوۀ مازاتچو صورت بخشید. به اتهام تقلّب، دو مقام را در کلیسا از‌دست داد. پس از آن‌که مورد عفو قرار گرفت، پیش‌نماز دیر سانتا مارگریتا<ref>Sta Margherita </ref> در پراتو<ref>Prato </ref> شد. آن‌گاه با راهبه‌ای با نام لوکرِتسیا بوتی<ref>Lucrezia Buti </ref> از دیر گریختند، و از او صاحب دو فرزند شد. پس از آن‌که با وساطت خانوادۀ مدیچی عفو گردید، ازدواج آنان مشروعیت یافت. دیوارنگارۀ ''مرگ استفانوس قدیس''<ref>''Death of St Stephen'' </ref>، در کلیسای جامع پراتو نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست، که در پس‌زمینۀ آن تک‌چهرۀ خود و رقص سالومه<ref>Salome </ref> را نیز گنجانده است. سال‌های پایانی زندگی را در اسپولِتو<ref>Spoleto</ref> گذراند و در آن‌جا همراه با شاگردش راهبْ دیامانته<ref> Fra Diamante </ref>، دیوارنگاره‌های زندگی مریم عذرا را برای کلیسای جامع شهر ساخت. نیز تخته‌نگاره<ref>panel</ref>های بسیاری پدید آورد، و در نقاشی‌هایش از مریم مقدّس (که تا حدی وام‌دار فرا آنجلیکو<ref> Fra Angelico</ref> بودند) آن زیبایی حسرت‌باری را خلق کرد که آرمان بسیاری از استادان فلورانسی قرن ۱۵م شد. | </ref>. از برجسته‌ترین آثارش، دیوارنگاره<ref>fresco </ref>هایی از زندگی استفانوس قدیس<ref>St Stephen </ref> و قدّیس یحیای تعمیددهنده<ref>St John the Baptist </ref> (۱۴۵۲ـ۱۴۶۶م؛ کلیسای جامع پراتو<ref>Prato Cathedral </ref>) درخور ذکرند، که در آن‌ها در نحوۀ استفاده از ژرفانمایی<ref>perspective</ref> و گروه‌بندی پیکره‌ها، تأثیر [[مازاتچو، تومازو (۱۴۰۱ـ ح ۱۴۲۸م)|مازاتچو]]<ref> Masaccio </ref> مشهود است. همچنین نقاشی‌های محرابی<ref>altarpieces </ref> بسیاری با تصویر حضرت مریم نقاشی کرد. لیپی در [[فلورانس]] به‌دنیا آمد، و از حمایت [[مدیچی، خاندان|خاندان مدیچی]]<ref>Medici </ref> برخوردار بود. [[وازاری، جورجو (۱۵۱۱ـ۱۵۷۴)|جورجو وازاری]]<ref>Giorgio Vasari </ref>، نقاش و زندگی‌نامه‌نویس، در زندگی‌نامۀ هیجان‌انگیزی دربارۀ او، نقل می‌کند که چگونه در دهۀ ۱۴۵۰م به جرم ربودن راهبه‌ای (مادر فرزندش فیلیپّینو لیپّی<ref>Filippino Lippi </ref>) به دادگاه کشانده شد. لیپّی از نوجوانی به سلک راهبان کَرْمِلی<ref>Carmelite </ref> پیوست؛ نخستین‌بار در ۱۴۳۱م از او با عنوان نقاش یاد شده است. در ابتدا هنرش را براساس شیوۀ مازاتچو صورت بخشید. به اتهام تقلّب، دو مقام را در کلیسا از‌دست داد. پس از آن‌که مورد عفو قرار گرفت، پیش‌نماز دیر سانتا مارگریتا<ref>Sta Margherita </ref> در [[پراتو]]<ref>Prato </ref> شد. آن‌گاه با راهبه‌ای با نام لوکرِتسیا بوتی<ref>Lucrezia Buti </ref> از دیر گریختند، و از او صاحب دو فرزند شد. پس از آن‌که با وساطت خانوادۀ مدیچی عفو گردید، ازدواج آنان مشروعیت یافت. دیوارنگارۀ ''مرگ استفانوس قدیس''<ref>''Death of St Stephen'' </ref>، در کلیسای جامع پراتو نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست، که در پس‌زمینۀ آن تک‌چهرۀ خود و رقص [[سالومه ( ـ پیش از ۶۲م)|سالومه]]<ref>Salome </ref> را نیز گنجانده است. سال‌های پایانی زندگی را در [[اسپولتو|اسپولِتو]]<ref>Spoleto</ref> گذراند و در آن‌جا همراه با شاگردش راهبْ دیامانته<ref> Fra Diamante </ref>، دیوارنگاره‌های زندگی مریم عذرا را برای کلیسای جامع شهر ساخت. نیز تخته‌نگاره<ref>panel</ref>های بسیاری پدید آورد، و در نقاشی‌هایش از مریم مقدّس (که تا حدی وام‌دار [[آنجلیکو، فرا (ح ۱۴۰۰ـ۱۴۵۵م)|فرا آنجلیکو]]<ref> Fra Angelico</ref> بودند) آن زیبایی حسرت‌باری را خلق کرد که آرمان بسیاری از استادان فلورانسی قرن ۱۵م شد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۹
| فرافیلیپّو لیپّی Fra Filippo Lippi | |
|---|---|
| زادروز |
فلورانس ح ۱۴۰۶م |
| درگذشت | ۱۴۶۹م |
| ملیت | فلورانسی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| آثار | دیوارنگاره‌هایی از زندگی استفانوس قدیس و قدّیس یحیای تعمیددهنده (۱۴۵۲ـ۱۴۶۶م؛ کلیسای جامع پراتو)، دیوارنگاره‌های زندگی مریم عذرا برای کلیسای جامع شهر، دیوارنگاره مرگ استفانوس قدیس، در کلیسای جامع پراتو |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
لیپّی، فرافیلیپّو (ح ۱۴۰۶ـ۱۴۶۹م)(Lippi, Fra Filippo)
نقاش فلورانسی[۱]. از برجسته‌ترین آثارش، دیوارنگاره[۲]هایی از زندگی استفانوس قدیس[۳] و قدّیس یحیای تعمیددهنده[۴] (۱۴۵۲ـ۱۴۶۶م؛ کلیسای جامع پراتو[۵]) درخور ذکرند، که در آن‌ها در نحوۀ استفاده از ژرفانمایی[۶] و گروه‌بندی پیکره‌ها، تأثیر مازاتچو[۷] مشهود است. همچنین نقاشی‌های محرابی[۸] بسیاری با تصویر حضرت مریم نقاشی کرد. لیپی در فلورانس به‌دنیا آمد، و از حمایت خاندان مدیچی[۹] برخوردار بود. جورجو وازاری[۱۰]، نقاش و زندگی‌نامه‌نویس، در زندگی‌نامۀ هیجان‌انگیزی دربارۀ او، نقل می‌کند که چگونه در دهۀ ۱۴۵۰م به جرم ربودن راهبه‌ای (مادر فرزندش فیلیپّینو لیپّی[۱۱]) به دادگاه کشانده شد. لیپّی از نوجوانی به سلک راهبان کَرْمِلی[۱۲] پیوست؛ نخستین‌بار در ۱۴۳۱م از او با عنوان نقاش یاد شده است. در ابتدا هنرش را براساس شیوۀ مازاتچو صورت بخشید. به اتهام تقلّب، دو مقام را در کلیسا از‌دست داد. پس از آن‌که مورد عفو قرار گرفت، پیش‌نماز دیر سانتا مارگریتا[۱۳] در پراتو[۱۴] شد. آن‌گاه با راهبه‌ای با نام لوکرِتسیا بوتی[۱۵] از دیر گریختند، و از او صاحب دو فرزند شد. پس از آن‌که با وساطت خانوادۀ مدیچی عفو گردید، ازدواج آنان مشروعیت یافت. دیوارنگارۀ مرگ استفانوس قدیس[۱۶]، در کلیسای جامع پراتو نمونۀ گزیده‌ای از آثار اوست، که در پس‌زمینۀ آن تک‌چهرۀ خود و رقص سالومه[۱۷] را نیز گنجانده است. سال‌های پایانی زندگی را در اسپولِتو[۱۸] گذراند و در آن‌جا همراه با شاگردش راهبْ دیامانته[۱۹]، دیوارنگاره‌های زندگی مریم عذرا را برای کلیسای جامع شهر ساخت. نیز تخته‌نگاره[۲۰]های بسیاری پدید آورد، و در نقاشی‌هایش از مریم مقدّس (که تا حدی وام‌دار فرا آنجلیکو[۲۱] بودند) آن زیبایی حسرت‌باری را خلق کرد که آرمان بسیاری از استادان فلورانسی قرن ۱۵م شد.