سوخته سرا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(صفحه‌ای تازه حاوی «سوخته‌سرا» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
سوخته‌سرا
سوخته‌سرا (Sukhteh Sara)
 
روستایی در دهستان کسلیان، بخش زیرابِ شهرستان سوادکوه، استان مازندران. در فاصلۀ 20کیلومتری شمال غربی شهر پل‌ سفید، 30کیلومتری جنوب غربی شهر ساری، 55کیلومتری جنوب دریای خزر، 160کیلومتری شمال شرقی تهران، و در ارتفاع 640متری از سطح دریاهای آزاد قرار دارد. روستایی ییلاقی در میان جنگل‌های سوادکوه است و اراضی آن در غرب به شهرستان سوادکوه شمالی محدود شده. راه خاکی روستا در جنوب به ولیلا و از این طریق به روستای اتو و سپس به مرکز شهرستان متصل است. نزدیک‌ترین آبادی‌ها به آن ززول در یک کیلومتری شرق و ولیلا در 2.5کیلومتری جنوب شرق است. رود سوخته‌سرا در جنوب این آبادی جریان دارد و در غرب به رودخانۀ کسلیان می‌ریزد. سوخته‌سرا دبستان، حسینیه و زیارتگاهی به نام امامزاده صالح دارد.
 
در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت سوخته‌سرا 109نفر بوده است. شغل مردم این روستا کشاورزی و زنبورداری، و محصولات اصلی آنها عسل، گندم، جو، برنج و آلوچه است. مردم سوخته‌سرا به زبان طبری (گویش سوادکوهی) سخن می‌گویند.
----
[[رده:جغرافیای ایران]]
[[رده:مازندران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۰۸

سوخته‌سرا (Sukhteh Sara)

روستایی در دهستان کسلیان، بخش زیرابِ شهرستان سوادکوه، استان مازندران. در فاصلۀ 20کیلومتری شمال غربی شهر پل‌ سفید، 30کیلومتری جنوب غربی شهر ساری، 55کیلومتری جنوب دریای خزر، 160کیلومتری شمال شرقی تهران، و در ارتفاع 640متری از سطح دریاهای آزاد قرار دارد. روستایی ییلاقی در میان جنگل‌های سوادکوه است و اراضی آن در غرب به شهرستان سوادکوه شمالی محدود شده. راه خاکی روستا در جنوب به ولیلا و از این طریق به روستای اتو و سپس به مرکز شهرستان متصل است. نزدیک‌ترین آبادی‌ها به آن ززول در یک کیلومتری شرق و ولیلا در 2.5کیلومتری جنوب شرق است. رود سوخته‌سرا در جنوب این آبادی جریان دارد و در غرب به رودخانۀ کسلیان می‌ریزد. سوخته‌سرا دبستان، حسینیه و زیارتگاهی به نام امامزاده صالح دارد.

در سرشماری سراسری سال 1395ش، جمعیت سوخته‌سرا 109نفر بوده است. شغل مردم این روستا کشاورزی و زنبورداری، و محصولات اصلی آنها عسل، گندم، جو، برنج و آلوچه است. مردم سوخته‌سرا به زبان طبری (گویش سوادکوهی) سخن می‌گویند.