دبیرسیاقی، سید محمد (قزوین ۱۲۹۸ش): تفاوت میان نسخه‌ها

استاد و محقق در ادبیات فارســـی. وی تحصیـلات ابتدایی و متوسطه خود را در زادگاهش و تهران طی کرد و پس از اخذ دیپلم به [[دانشگاه تهران]] راه یافت. دبیرسیاقی به‌دلیل علاقه شدید به ادبیات، از ابتدا در همین رشته تحصیل کرد و در ۱۳۲۴ش، موفق به اخذ دانشنامۀ دکترای ادبیات فارسی از این دانشگاه شد. وی مشاغل دولتی خود را از وزارت دارایی آغاز کرد و با تدریس ادبیات فارسی در دانشگاه‌های تهران و ملّی به‌کار خود در عرصۀ تخصص ادبی ادامه داد و سفرهایی نیز برای تدریس ادب فارسی به دانشگاه‌های [[چین]] و [[مصر]] رفت. از ۱۳۲۶ تا ۱۳۳۴ش، به همکاری با [[دهخدا، علی اکبر (تهران ۱۲۵۷ـ همان جا ۱۳۳۴ش)|علی‌اکبر دهخدا]] در تألیف ''لغت‌نامه'' پرداخت که پس از درگذشت استاد دهخدا، تا پایان کار ''لغت‌نامه'' در ۱۳۵۹ش، ادامه داشت. وی چندی هم همکار دکتر [[معین، محمد (رشت ۱۲۹۳ـ تهران ۱۳۵۰ش)|معین]] در تألیف [[فرهنگ فارسی]] بود. دبیرسیاقی در سازمان لغت‌نامۀ دهخدا، در ۱۳۶۰ کار لغت‌نامه جدید فارسی را پایه گذاشت. او در عرصه‌های تصحیح، پژوهش و تألیف متون کلاسیک فارسی و تحلیل مسائل ادب فارسی آثار متعددی منتشر کرده که قریب به ۱۰۰ کتاب را دربر می‌گیرد. برخی آثار وی عبارت‌اند از: تصحیح ''دیوان'' [[منوچهری دامغانی، احمد بن قوص ( ـ ۴۳۲ق)|منوچهری]]، تصحیح ''نزهت‌القلوب''، ''تصحیح فرهنگ سروری'' تصحیح [[آنندراج]]، تصحیح ''[[شاهنامه|شاهنامۀ]] [[فردوسی طوسی، ابوالقاسم (طوس ۳۲۹ـ ۴۱۷/۴۱۱ق)|فردوسی]]'' و تألیف کتاب‌هایی چون ''سلطان جلال‌الدین خوارزمشاه، پیشاهنگان شعر فارسی، گزیدۀ نثرهای آموزنده و دلاویز.''