قنبری مهر، ابراهیم (۱۳۰۷ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=ابراهیم قنبری‌مهر|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=تهران 10 مرداد ۱۳۰۷ش|تاریخ مرگ=تهران 21 مرداد 1401ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=سازنده ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=ابداع تکنیکی در تزئین سازها با بهره‌گیری از تلفیق ورق برنج و چوب‌های زینتی معروف به «مِهرکاری» است|آثار=در اوایل دههٔ 1370ش، با اندازه‌گیری نسبت نوازنده به ساز در نقاشی‌های ظروف به‌جای مانده از دورهٔ ساسانی، بربط‌هایی را مشابه بربط‌های آن دوره، به دو صورت متفاوت، یکی با صفحهٔ پوستی و دیگری با صفحهٔ چوبی ساخت|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=کارگاه سازسازی وزارت فرهنگ و هنر را در سال 1334ش تأسیس کرد و تا ۱۳۵۷ سرپرستی کارگاه‌های سازسازی آن‌جا را برعهده داشت|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=} | |||
}ابراهیم قنبری‌مهر (تهران 10 مرداد ۱۳۰۷ش - تهران 21 مرداد 1401ش)<br><p> | |||
[[پرونده:34087600- 2.jpg|جایگزین=ابراهیم قنبری‌مهر|بندانگشتی|ابراهیم قنبری‌مهر]] | [[پرونده:34087600- 2.jpg|جایگزین=ابراهیم قنبری‌مهر|بندانگشتی|ابراهیم قنبری‌مهر]] | ||
سازندۀ ایرانیِ ساز. برجسته‌ترین و مشهورترین سازندۀ سازهای زهی ایرانی و سازهای خانوادۀ ویولن در دورۀ معاصر بود. از نوجوانی به ساختن و مرمت سازهای ایرانی و غربی پرداخت و از راهنمایی‌های استاد [[ابوالحسن صبا]] و [[سورن آراکلیان]] بهره‌مند شد. کارگاه سازسازی وزارت فرهنگ و هنر را در سال 1334ش تأسیس کرد و تا ۱۳۵۷ سرپرستی کارگاه‌های سازسازی آن‌جا را برعهده داشت و در ساختن [[ویولن]] تخصص و تبحر بسیار دارد. در سال ۱۳۳۹ از طرف ادارۀ هنرهای زیبا، برای کارآموزی فن سازسازی به [[فرانسه]] اعزام شد و با توجه به مهارت بالایی که داشت دورهٔ عالی تعمیرات را که دوساله بود طی 6ماه به اتمام رساند و به ایران بازگشت. | سازندۀ ایرانیِ ساز. برجسته‌ترین و مشهورترین سازندۀ سازهای زهی ایرانی و سازهای خانوادۀ ویولن در دورۀ معاصر بود. از نوجوانی به ساختن و مرمت سازهای ایرانی و غربی پرداخت و از راهنمایی‌های استاد [[ابوالحسن صبا]] و [[سورن آراکلیان]] بهره‌مند شد. کارگاه سازسازی وزارت فرهنگ و هنر را در سال 1334ش تأسیس کرد و تا ۱۳۵۷ سرپرستی کارگاه‌های سازسازی آن‌جا را برعهده داشت و در ساختن [[ویولن]] تخصص و تبحر بسیار دارد. در سال ۱۳۳۹ از طرف ادارۀ هنرهای زیبا، برای کارآموزی فن سازسازی به [[فرانسه]] اعزام شد و با توجه به مهارت بالایی که داشت دورهٔ عالی تعمیرات را که دوساله بود طی 6ماه به اتمام رساند و به ایران بازگشت. | ||
</p><p> | </p><p> | ||