آنتونیادی، اوژن ماری (۱۸۷۰ـ۱۹۴۴): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
[[پرونده:10239700.jpg|بندانگشتی|اوژن ماری آنتونیادی]]
[[پرونده:10239700.jpg|بندانگشتی|اوژن ماری آنتونیادی]]
آنتونیادی، اوژن ماری (۱۸۷۰ـ۱۹۴۴م)(Antoniadi, Eugène Marie)<br>اخترشناس یونانی زادۀ [[ترکیه]]. نظریۀ آبراهه<ref>canals</ref>های مریخ<ref>Mars</ref> را رد کرد. در زمینۀ دستاوردهای علمی تمدن‌های باستان نیز تخصص داشت. در [[قسطنطنیه]]<ref>Constantinople</ref> ([[استانبول]] کنونی) زاده شد. رصدهای نجومی<ref>astronomical observation</ref>اش را از ۱۸۸۸م آغاز کرد و در ۱۸۹۳م، جهت بهره‌گیری از تلسکوپ‌هایی مناسب‌تر به [[فرانسه]] رفت، نخست به رصدخانۀ ژوویزی سور اورژ<ref>observatory at Juvisy-sur-Orge</ref>، و سپس به رصدخانۀ مودون<ref>Observatory at Meudon</ref>. لکه‌ای ظاهری را در سطح مریخ شناسایی کرد، ولی طولی نکشید که دریافت آن لکه صرفاً اثر ناشی از پراش نور<ref>diffraction</ref> در جو زمین است. در آن زمان نظریه‌ای که [[اسکیاپارلی، جووانی (۱۸۳۶ـ۱۹۱۰)|جووانّی اسکیاپارلّی]]<ref>Giovanni Schiaparelli</ref>، اخترشناس ایتالیایی، در ۱۸۷۷م مطرح کرده بود بسیار رواج داشت. بنابر این نظریه، آبراهه‌های مریخ الگوی ظریفی دارند که از فناوری پیشرفته‌ای حکایت می‌کند. آنتونیادی آبراهه‌ها را خطای چشم دانست، چراکه چشم بسیاری از جزئیات ریز سطحی را به‌ هم می‌پیوندد و الگوی ظاهراً معنی‌داری ایجاد می‌کند. آنتونیادی چندی بعد به پژوهش در زمینۀ رفتار و خواص عُطارِد<ref>Mercury</ref> (در ''سیارۀ عُطارِد''<ref>''La planete Mercure/The Planet Mercury''</ref> ۱۹۳۴م)، و سپس به بررسی تاریخ اخترشناسی، به ویژه فعالیت‌های اخترشناسان یونان و مصر باستان، پرداخت.<br><!--10239700-->
آنتونیادی، اوژن ماری (۱۸۷۰ـ۱۹۴۴م)(Antoniadi, Eugène Marie)<br>اخترشناس یونانی زادۀ [[ترکیه]]. نظریۀ آبراهه<ref>canals</ref>های مریخ<ref>Mars</ref> را رد کرد. در زمینۀ دستاوردهای علمی تمدن‌های باستان نیز تخصص داشت. در [[قسطنطنیه]]<ref>Constantinople</ref> ([[استانبول]] کنونی) زاده شد. رصدهای نجومی<ref>astronomical observation</ref>اش را از ۱۸۸۸م آغاز کرد و در ۱۸۹۳م، جهت بهره‌گیری از تلسکوپ‌هایی مناسب‌تر به [[فرانسه]] رفت، نخست به رصدخانۀ ژوویزی سور اورژ<ref>observatory at Juvisy-sur-Orge</ref>، و سپس به رصدخانۀ مودون<ref>Observatory at Meudon</ref>. لکه‌ای ظاهری را در سطح مریخ شناسایی کرد، ولی طولی نکشید که دریافت آن لکه صرفاً اثر ناشی از پراش نور<ref>diffraction</ref> در جو زمین است. در آن زمان نظریه‌ای که [[اسکیاپارلی، جووانی (۱۸۳۶ـ۱۹۱۰)|جووانّی اسکیاپارلّی]]<ref>Giovanni Schiaparelli</ref>، اخترشناس ایتالیایی، در ۱۸۷۷م مطرح کرده بود بسیار رواج داشت. بنابر این نظریه، آبراهه‌های مریخ الگوی ظریفی دارند که از فناوری پیشرفته‌ای حکایت می‌کند. آنتونیادی آبراهه‌ها را خطای چشم دانست، چراکه چشم بسیاری از جزئیات ریز سطحی را به‌ هم می‌پیوندد و الگوی ظاهراً معنی‌داری ایجاد می‌کند. آنتونیادی چندی بعد به پژوهش در زمینۀ رفتار و خواص عُطارِد<ref>Mercury</ref> (در ''سیارۀ عُطارِد''<ref>''La planete Mercure/The Planet Mercury''</ref> ۱۹۳۴م)، و سپس به بررسی تاریخ اخترشناسی، به ویژه فعالیت‌های اخترشناسان یونان و مصر باستان، پرداخت.<br><!--10239700-->
----
[[رده:اخترشناسی]]
[[رده:اخترشناسی]]
[[رده:(اخترشناسی)اشخاص و آثار]]
[[رده:(اخترشناسی)اشخاص و آثار]]
<references />
<references />