چرام، شهرستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
چرام، شهرستان (County) Charam | چرام، شهرستان (County) Charam | ||
[[پرونده:2042171624.jpg|بندانگشتی|نقشۀ تقسیمات شهرستان]] | |||
واقع در مناطق مرکزی [[کهگیلویه و بویراحمد، استان|استان کهگیلویه و بویراحمد]]، به مرکزیت [[چرام، شهر|شهر چرام]]. این شهرستان در نیمۀ دوم سال 1389ش با انتزاع بخش چرام از [[کهگیلویه، شهرستان|شهرستان کهگیلویه]] ایجاد شده است. چرام را از ریشۀ «چرا» و مرتبط با چراگاه و چراندن و نوع زندگیِ توأم با دامداری مردمانش دانسته‌اند. این منطقه در چند سدۀ اخیر زیستگاه طایفۀ چرام، از طوایف لر کهگیلویه، از گروه چهار بنیچۀ ایل جاکی بوده است. برپایۀ مستنداتی به نظر می‌رسد که زمان استقرار طوایف کنونی شهرستان چرام به دورۀ [[نادرشاه افشار|نادرشاه]] برگردد؛ اما پیش از آن نیز این منطقه ییلاق و قشلاق عشایر و همچنین سکونتگاه برخی اقوام پارس و کرد و ترک بوده است. براساس شواهد فرهنگی و باستان‌شناختی، پیشینۀ تاریخی این منطقه تا دورۀ [[عیلام، تمدن|عیلامیان]] و هزارۀ دوم پیش از میلاد قابل ردگیری است. بخش اصلی چرام جزو [[ارجان]] بوده است. چرام دو بخش سردسیری و گرمسیری دارد که در دورۀ ساسانیان در محدودۀ دو کورۀ (= بخش) مهم از پنج کورۀ فارس قرار می‌گرفت: کورۀ شاپور (شاپورخُره) و کورۀ قباد (قبادخُره). ارجان در دورۀ اسلامی نیز رونق داشت و حتی بلاد شاپور بخشی از آن بود و چرام از نواحی آن به شمار می‌رفت. این منطقه تا اواسط سدۀ پیش یکی از مناطق فارس بود و از آن پس بخشی از کهگیلویه به‌شمار آمد. در زمان حکومت [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]]، منطقۀ چرام از طرف خوانین بختیاری به عشایر چرامی اجاره داده شد. در همین دوره به دستور رضاشاه همۀ عشایر منطقه، از جمله عشایر چرام، یکجانشین شدند. در 1341ش، املاک چرام مشمول قانون اصلاحات ارضی شد و به کشاورزان واگذار گردید. منطقۀ چرام در اولین و دومین تقسیمات کشوری معاصر، تا قبل از سال ۱۳۵۵ش، به ترتیب بخشی از ایالت و استان فارس و خوزستان دسته‌بندی می‌شد. در اواخر این دوره، چرام به عنوان دهستانی در بخش کهگیلویه از شهرستان بهبهان قلمداد می‌شد. بخش چرام، سال 1354ش در شهرستان کهگیلویه تأسیس گردید و سال بعد روستای مرکز آن به شهر ارتقاء یافت. نهایتاً، این بخش همچنان که در ابتدا گفته شد در نیمۀ دوم سال 1389ش با انتزاع از شهرستان کهگیلویه خود به شهرستان ارتقاء یافت. شهرستان چرام متشکل است از 2 بخش، 4 دهستان (با حدود 120 روستا) و 2 شهر: بخش مرکزی (مشتمل بر دهستان‌های چرام و القچین<ref>Alqchin</ref>، به مرکزیت شهر چرام)، و بخش سرفاریاب<ref>Sarfaryab</ref> (مشتمل بر دهستان‌های سرفاریاب و پشته ذیلایی<ref>Poshteh-ye Zilayi</ref>، به مرکزیت شهر سرفاریاب). براساس سرشماری سراسری سال 1395ش جمعیت شهرستان چرام 33,543نفر است؛ طبق اطلاعات مرکز آمار ایران و براساس سرشماری سال 1395ش، حدود 51درصد این مقدار شهرنشین و حدود 49درصد روستانشین و عشایر بوده‌اند. شهرستان چرام در نواحی شرقی با [[بویراحمد|شهرستان بویراحمد]]، در شمال و غرب با [[کهگیلویه، شهرستان|شهرستان کهگیلویه]]، در جنوب غربی با [[گچساران، شهرستان|شهرستان گچساران]]، در جنوب با [[باشت، شهرستان|شهرستان باشت]] و در جنوب شرقی با شهرستان رستم (در [[فارس، استان|استان فارس]]) محدود شده است. | واقع در مناطق مرکزی [[کهگیلویه و بویراحمد، استان|استان کهگیلویه و بویراحمد]]، به مرکزیت [[چرام، شهر|شهر چرام]]. این شهرستان در نیمۀ دوم سال 1389ش با انتزاع بخش چرام از [[کهگیلویه، شهرستان|شهرستان کهگیلویه]] ایجاد شده است. چرام را از ریشۀ «چرا» و مرتبط با چراگاه و چراندن و نوع زندگیِ توأم با دامداری مردمانش دانسته‌اند. این منطقه در چند سدۀ اخیر زیستگاه طایفۀ چرام، از طوایف لر کهگیلویه، از گروه چهار بنیچۀ ایل جاکی بوده است. برپایۀ مستنداتی به نظر می‌رسد که زمان استقرار طوایف کنونی شهرستان چرام به دورۀ [[نادرشاه افشار|نادرشاه]] برگردد؛ اما پیش از آن نیز این منطقه ییلاق و قشلاق عشایر و همچنین سکونتگاه برخی اقوام پارس و کرد و ترک بوده است. براساس شواهد فرهنگی و باستان‌شناختی، پیشینۀ تاریخی این منطقه تا دورۀ [[عیلام، تمدن|عیلامیان]] و هزارۀ دوم پیش از میلاد قابل ردگیری است. بخش اصلی چرام جزو [[ارجان]] بوده است. چرام دو بخش سردسیری و گرمسیری دارد که در دورۀ ساسانیان در محدودۀ دو کورۀ (= بخش) مهم از پنج کورۀ فارس قرار می‌گرفت: کورۀ شاپور (شاپورخُره) و کورۀ قباد (قبادخُره). ارجان در دورۀ اسلامی نیز رونق داشت و حتی بلاد شاپور بخشی از آن بود و چرام از نواحی آن به شمار می‌رفت. این منطقه تا اواسط سدۀ پیش یکی از مناطق فارس بود و از آن پس بخشی از کهگیلویه به‌شمار آمد. در زمان حکومت [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]]، منطقۀ چرام از طرف خوانین بختیاری به عشایر چرامی اجاره داده شد. در همین دوره به دستور رضاشاه همۀ عشایر منطقه، از جمله عشایر چرام، یکجانشین شدند. در 1341ش، املاک چرام مشمول قانون اصلاحات ارضی شد و به کشاورزان واگذار گردید. منطقۀ چرام در اولین و دومین تقسیمات کشوری معاصر، تا قبل از سال ۱۳۵۵ش، به ترتیب بخشی از ایالت و استان فارس و خوزستان دسته‌بندی می‌شد. در اواخر این دوره، چرام به عنوان دهستانی در بخش کهگیلویه از شهرستان بهبهان قلمداد می‌شد. بخش چرام، سال 1354ش در شهرستان کهگیلویه تأسیس گردید و سال بعد روستای مرکز آن به شهر ارتقاء یافت. نهایتاً، این بخش همچنان که در ابتدا گفته شد در نیمۀ دوم سال 1389ش با انتزاع از شهرستان کهگیلویه خود به شهرستان ارتقاء یافت. شهرستان چرام متشکل است از 2 بخش، 4 دهستان (با حدود 120 روستا) و 2 شهر: بخش مرکزی (مشتمل بر دهستان‌های چرام و القچین<ref>Alqchin</ref>، به مرکزیت شهر چرام)، و بخش سرفاریاب<ref>Sarfaryab</ref> (مشتمل بر دهستان‌های سرفاریاب و پشته ذیلایی<ref>Poshteh-ye Zilayi</ref>، به مرکزیت شهر سرفاریاب). براساس سرشماری سراسری سال 1395ش جمعیت شهرستان چرام 33,543نفر است؛ طبق اطلاعات مرکز آمار ایران و براساس سرشماری سال 1395ش، حدود 51درصد این مقدار شهرنشین و حدود 49درصد روستانشین و عشایر بوده‌اند. شهرستان چرام در نواحی شرقی با [[بویراحمد|شهرستان بویراحمد]]، در شمال و غرب با [[کهگیلویه، شهرستان|شهرستان کهگیلویه]]، در جنوب غربی با [[گچساران، شهرستان|شهرستان گچساران]]، در جنوب با [[باشت، شهرستان|شهرستان باشت]] و در جنوب شرقی با شهرستان رستم (در [[فارس، استان|استان فارس]]) محدود شده است. | ||