لوییز راینر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
بازیگر آلمانی-اتریشی سینمای امریکا، برندۀ 2 جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن. راینر از جملۀ بازیگرانی بود که حرفهشان با طلسم اسکار رو به نزول گذاشت. با ایفای نقشهای تراژیک و گریهآور خاطرۀ بازیگرانی چون الیزابت برگنر<ref>Elisabeth Bergner</ref> را زنده میکرد و با همین سبک پر احساسش بهسرعت در قلب سینمادوستان نفوذ کرد. تغییر رفتار را با انفجاری از حرکات صورت و دستها نشان میداد. اما با این حال قدرت عصبیاش، از منش آرامتر پیشکسوتان اروپاییاش [[گاربو، گرتا (۱۹۰۵ـ۱۹۹۰)|گرتا گاربو]] و [[دیترش، مارلن (۱۹۰۱ـ۱۹۹۲)|مارلنه دیتریش]] متمایز بود. با وجود شهرت کوتاهمدتش در عرصۀ سینما، تنها بازیگر زنی که توانسته همانند او در دو سال پیاپی موفق به کسب اسکار شود، [[هپبورن، کاترین (۱۹۰۹ـ۲۰۰۳)|کاترین هپبورن]] (در ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸م) بوده است. | بازیگر آلمانی-اتریشی سینمای امریکا، برندۀ 2 جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن. راینر از جملۀ بازیگرانی بود که حرفهشان با طلسم اسکار رو به نزول گذاشت. با ایفای نقشهای تراژیک و گریهآور خاطرۀ بازیگرانی چون الیزابت برگنر<ref>Elisabeth Bergner</ref> را زنده میکرد و با همین سبک پر احساسش بهسرعت در قلب سینمادوستان نفوذ کرد. تغییر رفتار را با انفجاری از حرکات صورت و دستها نشان میداد. اما با این حال قدرت عصبیاش، از منش آرامتر پیشکسوتان اروپاییاش [[گاربو، گرتا (۱۹۰۵ـ۱۹۹۰)|گرتا گاربو]] و [[دیترش، مارلن (۱۹۰۱ـ۱۹۹۲)|مارلنه دیتریش]] متمایز بود. با وجود شهرت کوتاهمدتش در عرصۀ سینما، تنها بازیگر زنی که توانسته همانند او در دو سال پیاپی موفق به کسب اسکار شود، [[هپبورن، کاترین (۱۹۰۹ـ۲۰۰۳)|کاترین هپبورن]] (در ۱۹۶۷ و ۱۹۶۸م) بوده است. | ||
راینر بازیگری را از کودکی در وین و برلین آغاز کرد و پس از مدتی زیر نظر [[راینهارت، ماکس (۱۸۷۳ـ۱۹۴۳)|ماکس راینهارت]] در برلین به بازی در نمایشنامههای [[پیراندلو، لوییجی (۱۸۶۷ـ۱۹۳۶)|لوییجی پیراندلو]] و [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|ویلیام شکسپیر]] مشغول شد. در سال ۱۹۳۰م نخستین فیلمش را بازی کرد و در اواسط دههٔ ۱۹۳۰م به هالیوود رفت. با کمپانی [[مترو گلدوین مایر|مترو گلدوین - مایر]] قرارداد بست و در نخستین فیلم آمریکاییاش، ''فرار''<ref>''Escapade''</ref> (1935م)، بازی کرد. پس از آن بهسرعت اوج گرفت و به خاطر بازی در ''زیگفلد کبیر''<ref>''The Great Ziegfeld''</ref> (1936م) و ''خاک خوب''<ref>''The Good Earth''</ref> (1937م) دو سال پیاپی اسکار بهترین بازیگر نقش اول را ربود. و به عنوان گرتا گاربوی جدید شناخته شد. اما پس از آن به دلیل انتخاب ضعیف نقشها و نیز توصیههای نامناسب از سوی شوهرِ کارگردان و فیلمنامهنویسش، کلیفورد اودتس<ref>Clifford Odets</ref> (از ۱۹۳۷ - ۱۹۴۰م)، به همان سرعت سقوط کرد. در ۱۹۴۳م با شرکت در ''گروگانها''<ref>''Hostages''</ref> بازگشت نه چندان موفقی به سینما داشت. بعدها به فعالیت در تلویزیون و تئاتر مشغول شد. راینر بیش از نیمقرن پس از حضورش در ''گروگانها''، در کهنسالی و در سال 1997م در فیلم کارگردانی مجار بازی کرد (''قماربازها''<ref>''The Gambler''</ref> - کارولی ماک<ref>Károly Makk</ref>). | راینر بازیگری را از کودکی در وین و برلین آغاز کرد و پس از مدتی زیر نظر [[راینهارت، ماکس (۱۸۷۳ـ۱۹۴۳)|ماکس راینهارت]] در برلین به بازی در نمایشنامههای [[پیراندلو، لوییجی (۱۸۶۷ـ۱۹۳۶)|لوییجی پیراندلو]] و [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|ویلیام شکسپیر]] مشغول شد. در سال ۱۹۳۰م نخستین فیلمش را بازی کرد و در اواسط دههٔ ۱۹۳۰م به هالیوود رفت. با کمپانی [[مترو گلدوین مایر|مترو گلدوین - مایر]] قرارداد بست و در نخستین فیلم آمریکاییاش، ''فرار''<ref>''Escapade''</ref> (1935م)، بازی کرد. پس از آن بهسرعت اوج گرفت و به خاطر بازی در ''زیگفلد کبیر''<ref>''The Great Ziegfeld''</ref> (1936م) و ''خاک خوب''<ref>''The Good Earth''</ref> (1937م) دو سال پیاپی اسکار بهترین بازیگر نقش اول را ربود. و به عنوان گرتا گاربوی جدید شناخته شد. اما پس از آن به دلیل انتخاب ضعیف نقشها و نیز توصیههای نامناسب از سوی شوهرِ کارگردان و فیلمنامهنویسش، کلیفورد اودتس<ref>Clifford Odets</ref> (از ۱۹۳۷ - ۱۹۴۰م)، به همان سرعت سقوط کرد. در ۱۹۴۳م با شرکت در ''گروگانها''<ref>''Hostages''</ref> بازگشت نه چندان موفقی به سینما داشت. بعدها و پس از اقامتش در لندن، به صورت محدود به فعالیت در تلویزیون و تئاتر مشغول شد. راینر بیش از نیمقرن پس از حضورش در ''گروگانها''، در کهنسالی و در سال 1997م در فیلم کارگردانی مجار بازی کرد (''قماربازها''<ref>''The Gambler''</ref> - کارولی ماک<ref>Károly Makk</ref>). | ||