ارد یشت

اَرْدْ یَشْت

(یا: اَشی) هفدهمین یشت از یشت‌های اوستا در ستایش اَشی، ایزدبانوی ثروت و برکت. در این یشت که ده کرده (بخش) و ۶۲ بند دارد، پس از معرفی و ستایش اَشی از ثروت‌های مادی‌ای که او می‌بخشد، از ملاقات زردشت با اشی، از شاهان اساطیری و پهلوانانی که این ایزدبانو را ستوده و از او یاری خواسته‌اند، و از آیین‌های ستایش و پرستش وی سخن رفته است. در بندهای پایانی این یشت به اسطورۀ گریز اشی از تعقیب تورانیان و پنهان شدنش در زیر پای گاو و بعد زیر گردن قوچ و این‌که جایش را پسران جوان و دوشیزگان شوی‌ناکرده نشان داده‌اند و گلۀ اشی از این رفتار اشاره شده است. اردیشت که به لحاظ زبانی از غنی‌ترین بخش‌های اوستا به‌شمار می‌رود، به فارسی ترجمه شده است.