اسارون: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اَسارون <br> | اَسارون <br> | ||
<p>گیاهی دارویی با نام علمی ''آساروم اوروپائوم'' از خانوادۀ زرآوند. ''اَسارون'' نام رومی این گیاه است و از دیگر اسامی آن در برخی آثار ''نوغان''، ''سرابیون''، ''اَشْدُه'' و ''ناردین برّی'' را می‌توان نام برد. ''اسارون'' گیاهی علفی، پایا، به ارتفاع هشت تا دَه سانتی‌متر و دارای برگ‌های صاف و مدور یا کلیوی است. این گیاه در جنگل‌های نواحی مرطوب اروپا، آسیای صغیر و سیبری می‌روید ولی در ایران دیده نشده است. ریزوم و ریشۀ این گیاه را در طب عوام | <p>گیاهی دارویی با نام علمی ''آساروم اوروپائوم'' از خانوادۀ [[زرآوند]]. ''اَسارون'' نام رومی این گیاه است و از دیگر اسامی آن در برخی آثار ''نوغان''، ''سرابیون''، ''اَشْدُه'' و ''ناردین برّی'' را می‌توان نام برد. ''اسارون'' گیاهی علفی، پایا، به ارتفاع هشت تا دَه سانتی‌متر و دارای برگ‌های صاف و مدور یا کلیوی است. این گیاه در جنگل‌های نواحی مرطوب [[اروپا، قاره|اروپا]]، [[آسیای صغیر]] و [[سیبری]] می‌روید ولی در ایران دیده نشده است. ریزوم و ریشۀ این گیاه را در طب عوام به عنوان مسهل، گشاینده سره‌های کبدی و طحال قی‌آور و قاعده‌آور مصرف می‌کرده‌اند. همچنین آن را در دامپزشکی به عنوان مسهل، دافع کِرْم و درمان مشمشه استفاده کرده‌اند اما امروزه آن را به‌علت کشف مادۀ سمی آسارون در [[ریزوم]]، استفاده نمی‌کنند چون این ماده عروق خونی و سلسله اعصاب را فلج می‌کند.</p> | ||
<br><!--11225200--> | <br><!--11225200--> | ||
[[رده:پزشکی]] | [[رده:پزشکی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۶
اَسارون
گیاهی دارویی با نام علمی آساروم اوروپائوم از خانوادۀ زرآوند. اَسارون نام رومی این گیاه است و از دیگر اسامی آن در برخی آثار نوغان، سرابیون، اَشْدُه و ناردین برّی را می‌توان نام برد. اسارون گیاهی علفی، پایا، به ارتفاع هشت تا دَه سانتی‌متر و دارای برگ‌های صاف و مدور یا کلیوی است. این گیاه در جنگل‌های نواحی مرطوب اروپا، آسیای صغیر و سیبری می‌روید ولی در ایران دیده نشده است. ریزوم و ریشۀ این گیاه را در طب عوام به عنوان مسهل، گشاینده سره‌های کبدی و طحال قی‌آور و قاعده‌آور مصرف می‌کرده‌اند. همچنین آن را در دامپزشکی به عنوان مسهل، دافع کِرْم و درمان مشمشه استفاده کرده‌اند اما امروزه آن را به‌علت کشف مادۀ سمی آسارون در ریزوم، استفاده نمی‌کنند چون این ماده عروق خونی و سلسله اعصاب را فلج می‌کند.