اشمیا، هانس (۱۹۳۴): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار =یادنامۀ براندن اشتاین (با همکاری دیگران) (۱۹۶۸م)؛ اسطورۀ ژرمن‌های آلپ (وین، ۱۹۶۸م) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =خاورشناسی | |گروه مقاله =خاورشناسی | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>خاورشناس لهستانی. در دانشگاه گراتس فقه‌اللغۀ قدیم خواند. پس از اخذ دانشنامۀ دکتری (۱۹۶۲)، در گراتس (۱۹۶۷) و اینسبروک (۱۹۶۸) درجۀ استادی زبان‌های هندواروپایی گرفت و با این سمت به تدریس پرداخت. افزون بر تحقیق در زمینۀ زبان‌های هندواروپایی، دربارۀ تاریخ هخامنشیان نیز مطالعات فراوانی کرده و مقالات زیادی نوشته است. از آثارش: ''یادنامۀ براندن اشتاین'' (با همکاری دیگران) ( | }}<p>خاورشناس لهستانی. در دانشگاه گراتس [[فقه اللغه|فقه‌اللغۀ]] قدیم خواند. پس از اخذ دانشنامۀ دکتری (۱۹۶۲)، در [[گراتس]] (۱۹۶۷) و اینسبروک (۱۹۶۸) درجۀ استادی [[هندواروپایی، زبان های|زبان‌های هندواروپایی]] گرفت و با این سمت به تدریس پرداخت. افزون بر تحقیق در زمینۀ زبان‌های هندواروپایی، دربارۀ تاریخ [[هخامنشیان]] نیز مطالعات فراوانی کرده و مقالات زیادی نوشته است. از آثارش: ''یادنامۀ براندن اشتاین'' (با همکاری دیگران) (۱۹۶۸م)؛ ''اسطورۀ ژرمن‌های آلپ'' (وین، ۱۹۶۸م). </p> | ||
<br><!--11367100--> | <br><!--11367100--> | ||
[[رده:خاورشناسی]] | [[رده:خاورشناسی]] | ||
[[رده:(خاورشناسی)ایران]] | [[رده:(خاورشناسی)ایران]] | ||
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۸
اِشْمِیا، هانس (۱۹۳۴)(Schmeja, Hans)
| هانس اشمیا Hans Schmeja | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۳۴م |
| ملیت | لهستانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای زبان های هندواروپایی |
| شغل و تخصص اصلی | خاورشناس |
| آثار | یادنامۀ براندن اشتاین (با همکاری دیگران) (۱۹۶۸م)؛ اسطورۀ ژرمن‌های آلپ (وین، ۱۹۶۸م) |
| گروه مقاله | خاورشناسی |
خاورشناس لهستانی. در دانشگاه گراتس فقه‌اللغۀ قدیم خواند. پس از اخذ دانشنامۀ دکتری (۱۹۶۲)، در گراتس (۱۹۶۷) و اینسبروک (۱۹۶۸) درجۀ استادی زبان‌های هندواروپایی گرفت و با این سمت به تدریس پرداخت. افزون بر تحقیق در زمینۀ زبان‌های هندواروپایی، دربارۀ تاریخ هخامنشیان نیز مطالعات فراوانی کرده و مقالات زیادی نوشته است. از آثارش: یادنامۀ براندن اشتاین (با همکاری دیگران) (۱۹۶۸م)؛ اسطورۀ ژرمن‌های آلپ (وین، ۱۹۶۸م).