الانصاف (فلسفه): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
الاِنْصاف <br> | |||
کتابی به عربی، در فلسفه، تألیف ابن سینا. اثری است بسیار مفصّل در بیست مجلد و ۲۸هزار مسئله فلسفی که در حملۀ مسعود غزنوی به اصفهان در ۴۴۵ق، بیشتر قسمت‌های آن ازبین‌رفته و به گفتۀ ابن سینا در ''المباحثات''، بازنگاری آن مجال و فرصتی بسیار می‌طلبیده است. ابن سینا در این اثر، با توجه به پاره‌ای اسناد و بخش‌های یافت‌شدۀ آن، تمامی آثار ارسطو را شرح و بررسی می‌کند و با تقسیم علما به مشرقیان و مغربیان، پس از بیان نقض و ابرام‌های آنان، به قضاوت و انصاف می‌نشیند و رأی نهایی خود را ابراز می‌کند. درپی کاوش عبدالرحمن بدوی، قطعاتی از این اثر یافت شد که وی آن‌ها را نخستین‌بار ذیل مجموعۀ ''ارسطو عندالعرب'' منتشر کرده است (۱۹۴۷). | کتابی به عربی، در فلسفه، تألیف ابن سینا. اثری است بسیار مفصّل در بیست مجلد و ۲۸هزار مسئله فلسفی که در حملۀ مسعود غزنوی به اصفهان در ۴۴۵ق، بیشتر قسمت‌های آن ازبین‌رفته و به گفتۀ ابن سینا در ''المباحثات''، بازنگاری آن مجال و فرصتی بسیار می‌طلبیده است. ابن سینا در این اثر، با توجه به پاره‌ای اسناد و بخش‌های یافت‌شدۀ آن، تمامی آثار ارسطو را شرح و بررسی می‌کند و با تقسیم علما به مشرقیان و مغربیان، پس از بیان نقض و ابرام‌های آنان، به قضاوت و انصاف می‌نشیند و رأی نهایی خود را ابراز می‌کند. درپی کاوش عبدالرحمن بدوی، قطعاتی از این اثر یافت شد که وی آن‌ها را نخستین‌بار ذیل مجموعۀ ''ارسطو عندالعرب'' منتشر کرده است (۱۹۴۷). | ||
<br><!--11561900--> | <br><!--11561900--> | ||
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]] | [[رده:فلسفه ، منطق و کلام]] | ||
[[رده:اسلام، ایران و شرق]] | [[رده:اسلام، ایران و شرق]] | ||
نسخهٔ ۲۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۴۰
الاِنْصاف
کتابی به عربی، در فلسفه، تألیف ابن سینا. اثری است بسیار مفصّل در بیست مجلد و ۲۸هزار مسئله فلسفی که در حملۀ مسعود غزنوی به اصفهان در ۴۴۵ق، بیشتر قسمت‌های آن ازبین‌رفته و به گفتۀ ابن سینا در المباحثات، بازنگاری آن مجال و فرصتی بسیار می‌طلبیده است. ابن سینا در این اثر، با توجه به پاره‌ای اسناد و بخش‌های یافت‌شدۀ آن، تمامی آثار ارسطو را شرح و بررسی می‌کند و با تقسیم علما به مشرقیان و مغربیان، پس از بیان نقض و ابرام‌های آنان، به قضاوت و انصاف می‌نشیند و رأی نهایی خود را ابراز می‌کند. درپی کاوش عبدالرحمن بدوی، قطعاتی از این اثر یافت شد که وی آن‌ها را نخستین‌بار ذیل مجموعۀ ارسطو عندالعرب منتشر کرده است (۱۹۴۷).