برومند، منوچهر (بابلسر ۱۳۱۳ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
[[پرونده: 12226900.jpg | بندانگشتی|برومند، منوچهر]]<p>وزنه‌بردار ایرانی. نخست در باشگاه خزر بابلسر و در ۱۳۳۴ پس از کوچیدن به تهران در باشگاه‌های تهران و فردوسی زیر نظر جواد کلهر و شاپور ظلی تمرین کرد. در ۱۳۳۶ عضو تیم ملی شد و با این تیم در مسابقات قهرمانی جهان در تهران (۱۹۵۸) شرکت کرد. در مسابقات قهرمانی جهان در وین (۱۹۶۱) در حرکت یک ضرب برندۀ مدال طلا شد و با شکستن رکورد ایران و آسیا ستارۀ مسابقات نیز شناخته شد. او برندۀ مدال طلای مسابقات جهانی تهران (۱۹۶۵) و مدال طلای بازی‌های آسیایی بانکوک (۱۹۶۶) است. مهم‌ترین افتخار او کسب حد نصاب ۵۰۲ کیلوگرم، در مسابقات قهرمانی جهان در برلین (۱۹۶۶) است. گرچه در این مسابقات چهارم شد، اولین وزنه‌بردار آسیایی است که در سه حرکت، وزنۀ بالای ۵۰۰کیلوگرمی را بالای سر برد. او در ۱۳۴۸ از ورزش قهرمانی کناره گرفت. در ۱۳۵۰ سرمربی تیم ملی ایران شد. اولین رئیس فدراسیون وزنه‌برداری پس از پیروزی انقلاب اسلامی است که در ۱۳۵۸ به این سمت انتخاب شد. او پانزده سال در این سمت بوده است. ایجاد پایگاه‌های قهرمانی در سراسر کشور، احداث چندین سالن استاندارد وزنه‌برداری و برپایی چهارده کلاس بین‌المللی وزنه‌برداری با حضور بهترین مربیان دنیا ازجمله کارهای دورۀ ریاست اوست. برومند به پاس انجام کارهای بنیادی در وزنه‌برداری ایران «نشان درجه یک فعالیت» از کمیته بین‌المللی المپیک جهانی (۱۹۹۸) و فدراسیون وزنه‌برداری جهان (۲۰۰۰) دریافت کرد. او از ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۳، نایب‌رئیس اول فدراسیون وزنه‌برداری آسیا است.</p> | [[پرونده: 12226900.jpg | بندانگشتی|برومند، منوچهر]]<p>وزنه‌بردار ایرانی. نخست در باشگاه خزر بابلسر و در ۱۳۳۴ پس از کوچیدن به تهران در باشگاه‌های تهران و فردوسی زیر نظر جواد کلهر و شاپور ظلی تمرین کرد. در ۱۳۳۶ عضو تیم ملی شد و با این تیم در مسابقات قهرمانی جهان در تهران (۱۹۵۸) شرکت کرد. در مسابقات قهرمانی جهان در وین (۱۹۶۱) در حرکت یک ضرب برندۀ مدال طلا شد و با شکستن رکورد ایران و آسیا ستارۀ مسابقات نیز شناخته شد. او برندۀ مدال طلای مسابقات جهانی تهران (۱۹۶۵) و مدال طلای بازی‌های آسیایی بانکوک (۱۹۶۶) است. مهم‌ترین افتخار او کسب حد نصاب ۵۰۲ کیلوگرم، در مسابقات قهرمانی جهان در برلین (۱۹۶۶) است. گرچه در این مسابقات چهارم شد، اولین وزنه‌بردار آسیایی است که در سه حرکت، وزنۀ بالای ۵۰۰کیلوگرمی را بالای سر برد. او در ۱۳۴۸ از ورزش قهرمانی کناره گرفت. در ۱۳۵۰ سرمربی تیم ملی ایران شد. اولین رئیس فدراسیون وزنه‌برداری پس از پیروزی انقلاب اسلامی است که در ۱۳۵۸ به این سمت انتخاب شد. او پانزده سال در این سمت بوده است. ایجاد پایگاه‌های قهرمانی در سراسر کشور، احداث چندین سالن استاندارد وزنه‌برداری و برپایی چهارده کلاس بین‌المللی وزنه‌برداری با حضور بهترین مربیان دنیا ازجمله کارهای دورۀ ریاست اوست. برومند به پاس انجام کارهای بنیادی در وزنه‌برداری ایران «نشان درجه یک فعالیت» از کمیته بین‌المللی المپیک جهانی (۱۹۹۸) و فدراسیون وزنه‌برداری جهان (۲۰۰۰) دریافت کرد. او از ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۳، نایب‌رئیس اول فدراسیون وزنه‌برداری آسیا است.</p> | ||
<br><!--12226900--> | <br><!--12226900--> | ||
[[رده: | [[رده:ورزش]] | ||
[[رده:ایران | [[رده:اشخاص ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۷
برومند، منوچهر (بابلسر ۱۳۱۳ش)
وزنه‌بردار ایرانی. نخست در باشگاه خزر بابلسر و در ۱۳۳۴ پس از کوچیدن به تهران در باشگاه‌های تهران و فردوسی زیر نظر جواد کلهر و شاپور ظلی تمرین کرد. در ۱۳۳۶ عضو تیم ملی شد و با این تیم در مسابقات قهرمانی جهان در تهران (۱۹۵۸) شرکت کرد. در مسابقات قهرمانی جهان در وین (۱۹۶۱) در حرکت یک ضرب برندۀ مدال طلا شد و با شکستن رکورد ایران و آسیا ستارۀ مسابقات نیز شناخته شد. او برندۀ مدال طلای مسابقات جهانی تهران (۱۹۶۵) و مدال طلای بازی‌های آسیایی بانکوک (۱۹۶۶) است. مهم‌ترین افتخار او کسب حد نصاب ۵۰۲ کیلوگرم، در مسابقات قهرمانی جهان در برلین (۱۹۶۶) است. گرچه در این مسابقات چهارم شد، اولین وزنه‌بردار آسیایی است که در سه حرکت، وزنۀ بالای ۵۰۰کیلوگرمی را بالای سر برد. او در ۱۳۴۸ از ورزش قهرمانی کناره گرفت. در ۱۳۵۰ سرمربی تیم ملی ایران شد. اولین رئیس فدراسیون وزنه‌برداری پس از پیروزی انقلاب اسلامی است که در ۱۳۵۸ به این سمت انتخاب شد. او پانزده سال در این سمت بوده است. ایجاد پایگاه‌های قهرمانی در سراسر کشور، احداث چندین سالن استاندارد وزنه‌برداری و برپایی چهارده کلاس بین‌المللی وزنه‌برداری با حضور بهترین مربیان دنیا ازجمله کارهای دورۀ ریاست اوست. برومند به پاس انجام کارهای بنیادی در وزنه‌برداری ایران «نشان درجه یک فعالیت» از کمیته بین‌المللی المپیک جهانی (۱۹۹۸) و فدراسیون وزنه‌برداری جهان (۲۰۰۰) دریافت کرد. او از ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۳، نایب‌رئیس اول فدراسیون وزنه‌برداری آسیا است.