حکیم الممالک، علینقی ( ـ تهران ۱۳۲۱ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}از رجال دوره قاجار. پسر حاج آقا اسماعیل جدیدالاسلام، پیشخدمت‌باشی محمدشاه قاجار و | }}از رجال دوره [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]. پسر حاج آقا اسماعیل جدیدالاسلام، پیشخدمت‌باشی [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه قاجار]] و [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین‌شاه]]، بود و در مدرسۀ [[دارالفنون]] علم طب آموخت. سپس همراه [[فرخ خان غفاری ( ـ۱۲۸۸ق)|فرخ‌خان غفاری]] امین‌الدوله، عازم فرانسه شد (۱۲۷۲ق) و تحصیلات پزشکی خود را در آن‌جا تکمیل کرد. پس از بازگشت به ایران در ۱۲۷۸ق از نزدیکان ناصرالدین‌شاه قاجار شد و در ۱۲۸۴ق طبیب و پیشخدمت‌باشی خاصۀ او شد و از شاه لقب حکیم‌الممالک گرفت. در سفر ناصرالدین‌شاه به خراسان در ۱۲۸۶ق همراه او بود و کتاب روزنامه ''سفر خراسان'' را نوشت. پس از چهار سال، ناظم دفترخانۀ همایونی و سپس حاکم عراق عجم (۱۲۹۰ق) و پس از آن رئیس ادارۀ کل معادن (۱۲۹۸ق) و وزیر معادن و عضو دارالشورای کبری شد (۱۲۹۹ق). از ۱۳۰۲ق بار دیگر به شغل پیشخدمت‌باشی خاصۀ شاه و طبیب دربار بازگشت و حکومت گلپایگان، خوانسار و کمره را همزمان عهده دار بود و در ۱۳۰۹ق لقب والی به او داده شد. حکیم‌الممالک در اواخر عمر، حاکم قم بود، اما پس از ابتلا به بیماری به تهران بازگشت و همان‌جا بود تا درگذشت. | ||
<br><!--18086800--> | <br><!--18086800--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:دورۀ قاجار]] | [[رده:دورۀ قاجار]] | ||
نسخهٔ ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۲
حکیم‌الممالک، علینقی ( ـ تهران ۱۳۲۱ق)
| علینقی حکیم الممالک | |
|---|---|
| درگذشت | تهران ۱۳۲۱ق |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیلات پزشکی در فرانسه |
| شغل و تخصص اصلی | پزشک و دولتمرد |
| لقب | حکیم الممالک، والی |
| خویشاوندان سرشناس | حاج آقا اسماعیل جدیدالاسلام (پدر) |
از رجال دوره قاجار. پسر حاج آقا اسماعیل جدیدالاسلام، پیشخدمت‌باشی محمدشاه قاجار و ناصرالدین‌شاه، بود و در مدرسۀ دارالفنون علم طب آموخت. سپس همراه فرخ‌خان غفاری امین‌الدوله، عازم فرانسه شد (۱۲۷۲ق) و تحصیلات پزشکی خود را در آن‌جا تکمیل کرد. پس از بازگشت به ایران در ۱۲۷۸ق از نزدیکان ناصرالدین‌شاه قاجار شد و در ۱۲۸۴ق طبیب و پیشخدمت‌باشی خاصۀ او شد و از شاه لقب حکیم‌الممالک گرفت. در سفر ناصرالدین‌شاه به خراسان در ۱۲۸۶ق همراه او بود و کتاب روزنامه سفر خراسان را نوشت. پس از چهار سال، ناظم دفترخانۀ همایونی و سپس حاکم عراق عجم (۱۲۹۰ق) و پس از آن رئیس ادارۀ کل معادن (۱۲۹۸ق) و وزیر معادن و عضو دارالشورای کبری شد (۱۲۹۹ق). از ۱۳۰۲ق بار دیگر به شغل پیشخدمت‌باشی خاصۀ شاه و طبیب دربار بازگشت و حکومت گلپایگان، خوانسار و کمره را همزمان عهده دار بود و در ۱۳۰۹ق لقب والی به او داده شد. حکیم‌الممالک در اواخر عمر، حاکم قم بود، اما پس از ابتلا به بیماری به تهران بازگشت و همان‌جا بود تا درگذشت.