همدانیان، حسین (۱۳۰۲ـ تهران ۱۳۷۸ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\4' به '<!--4') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
همدانیان، حسین (۱۳۰۲ـ تهران ۱۳۷۸ش)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=حسین همدانیان|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۳۰۲ش|تاریخ مرگ=تهران ۱۳۷۸ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نوازنده تنبک، ضربی‌خوان و ترانه‌خوان|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=بابا کرم، و ای یار مبارک‌باد|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}همدانیان، حسین (۱۳۰۲ـ تهران ۱۳۷۸ش)<br> | ||
[[پرونده: 41112000.jpg | بندانگشتی| | [[پرونده: 41112000.jpg | بندانگشتی|حسين همدانيان]]<p>نوازندۀ تنبک، ضربی‌خوان و ترانه‌خوان ایرانی در دهه‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۰. نوازندگی تنبک را از استادان گمنام موسیقی عامه‌پسند در تهران قدیم آموخت. از اوایل دهۀ ۱۳۳۰ به رادیو تهران راه یافت و در ارکسترهای گوناگونی به نوازندگی تنبک، و گاه به تصنیف‌‌خوانی، پرداخت. شهرت او به‌سبب اجرای ماندگار دو ترانۀ عامیانه است: ''بابا کرم''، و ''ای یار مبارک‌بادا''، هر دو با آوازی در چهارگاه؛ او در این دو ترانه با تنبک و آواز از عهدۀ تحریرهای مشکل در مخالف چهارگاه و در منطقۀ اوج به‌خوبی برآمده است. ضبط‌های دهۀ ۱۳۳۰ از این دو ترانه در دسترس است. ترانه‌های مذکور پرفروش‌ترین آثار تاریخ موسیقی معاصر ایران بوده است.</p> | ||
<br><!--41112000--> | <br><!--41112000--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۵
| حسین همدانیان | |
|---|---|
| زادروز |
۱۳۰۲ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۷۸ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده تنبک، ضربی‌خوان و ترانه‌خوان |
| آثار | بابا کرم، و ای یار مبارک‌باد |
| گروه مقاله | موسیقی |
همدانیان، حسین (۱۳۰۲ـ تهران ۱۳۷۸ش)
نوازندۀ تنبک، ضربی‌خوان و ترانه‌خوان ایرانی در دهه‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۰. نوازندگی تنبک را از استادان گمنام موسیقی عامه‌پسند در تهران قدیم آموخت. از اوایل دهۀ ۱۳۳۰ به رادیو تهران راه یافت و در ارکسترهای گوناگونی به نوازندگی تنبک، و گاه به تصنیف‌‌خوانی، پرداخت. شهرت او به‌سبب اجرای ماندگار دو ترانۀ عامیانه است: بابا کرم، و ای یار مبارک‌بادا، هر دو با آوازی در چهارگاه؛ او در این دو ترانه با تنبک و آواز از عهدۀ تحریرهای مشکل در مخالف چهارگاه و در منطقۀ اوج به‌خوبی برآمده است. ضبط‌های دهۀ ۱۳۳۰ از این دو ترانه در دسترس است. ترانه‌های مذکور پرفروش‌ترین آثار تاریخ موسیقی معاصر ایران بوده است.