سیاسی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۴ـ۱۳۶۹ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۹: خط ۲۹:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>پژوهشگر، روان‌شناس، استاد دانشگاه، و سه دوره وزیر فرهنگ ایران. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند و در مدرسۀ علوم سیاسی به تحصیلات خود ادامه داد. در ۱۲۹۰ش، برای تحصیلات تکمیلی به فرانسه اعزام شد و در دانشسرای عالی، در رشتۀ تعلیم و تربیت، درس خواند. پس از بازگشت به ایران، در مدرسۀ دارالفنون و دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی به تدریس پرداخت. در ۱۳۱۰ش بعد از دریافت گواهی‌نامۀ دکترا از فرانسه، در دانشگاه تهران عهده‌دار تدریس و ریاست دانشکدۀ ادبیات (از دی ۱۳۲۱ش برای ۲۱ سال) و سپس ریاست دانشگاه (از دی همان سال برای دوازده سال) شد. تأسیس کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران، چاپخانۀ دانشگاه و خوابگاه‌های دانشجویان کوی امیرآباد به همت او انجام یافت. از دیگر کارهای مهم او، ایجاد بخش روابط فرهنگی و مبادله با کشورهای خارجی بود. در انجمن‌ها و مجامع مختلف عضویت و ریاست داشت و در کابینه‌های مختلف وزیر امور خارجه و سه‌بار نیز وزیر مشاور، و عضو پیوستۀ فرهنگستان ایران بود. سیاسی از پیش‌گامان علم روان‌شناسی در ایران است و کتاب‌ها و مقاله‌های بسیاری در این زمینه تألیف کرده است؛ از آن جمله است: ''روان‌شناسی پرورشی؛ روان‌شناسی جنایی؛ علم‌النفس ابن سینا و تطبیق آن با روان‌شناسی جدید؛ علم‌النفس یا روان‌شناسی از لحاظ تربیت''؛ ''مبانی فلسفه، روان‌شناسی، منطق و روش‌شناسی …برای سال ششم (متوسطه)''؛ ''منطق و فلسفه''؛ ''نظریه‌های شخصیت یا مکاتب روان‌شناسی''؛ ''نظریه‌های مربوط به شخصیت''؛ ''هوش و خرد.''</p>
}}<p>پژوهشگر، روان‌شناس، استاد دانشگاه، و سه دوره وزیر فرهنگ ایران. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند و در مدرسۀ علوم سیاسی به تحصیلات خود ادامه داد. در ۱۲۹۰ش، برای تحصیلات تکمیلی به فرانسه اعزام شد و در دانشسرای عالی، در رشتۀ تعلیم و تربیت، درس خواند. پس از بازگشت به ایران، در مدرسۀ [[دارالفنون]] و دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی به تدریس پرداخت. در ۱۳۱۰ش بعد از دریافت گواهی‌نامۀ دکترا از فرانسه، در [[دانشگاه تهران]] عهده‌دار تدریس و ریاست دانشکدۀ ادبیات (از دی ۱۳۲۱ش برای ۲۱ سال) و سپس ریاست دانشگاه (از دی همان سال برای دوازده سال) شد. تأسیس کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران، چاپخانۀ دانشگاه و خوابگاه‌های دانشجویان کوی امیرآباد به همت او انجام یافت. از دیگر کارهای مهم او، ایجاد بخش روابط فرهنگی و مبادله با کشورهای خارجی بود. در انجمن‌ها و مجامع مختلف عضویت و ریاست داشت و در کابینه‌های مختلف وزیر امور خارجه و سه‌بار نیز وزیر مشاور، و عضو پیوستۀ فرهنگستان ایران بود. سیاسی از پیش‌گامان علم روان‌شناسی در ایران است و کتاب‌ها و مقاله‌های بسیاری در این زمینه تألیف کرده است؛ از آن جمله است: ''روان‌شناسی پرورشی؛ روان‌شناسی جنایی؛ علم‌النفس ابن سینا و تطبیق آن با روان‌شناسی جدید؛ علم‌النفس یا روان‌شناسی از لحاظ تربیت''؛ ''مبانی فلسفه، روان‌شناسی، منطق و روش‌شناسی …برای سال ششم (متوسطه)''؛ ''منطق و فلسفه''؛ ''نظریه‌های شخصیت یا مکاتب روان‌شناسی''؛ ''نظریه‌های مربوط به شخصیت''؛ ''هوش و خرد.''</p>
<br><!--25310700-->
<br><!--25310700-->
[[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]]
[[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۲

سیاسی، علی‌اکبر (تهران ۱۲۷۴ـ۱۳۶۹ش)

سياسي، علي‌اکبر
علی‌اکبر سیاسی
زادروز تهران 1274ش
درگذشت 1369ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل علوم سیاسی، تعلیم و تربیت
شغل و تخصص اصلی روان‌شناس
شغل و تخصص های دیگر پژوهشگر، استاد دانشگاه، دولتمرد
فعالیت‌های مهم ریاست دانشکدۀ ادبیات (از دی 1321ش برای 21 سال)، ریاست دانشگاه (از دی1321 برای دوازده سال)، تأسیس کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران، چاپخانۀ دانشگاه و خوابگاه‌های دانشجویان کوی امیرآباد
آثار روان‌شناسی پرورشی؛ روان‌شناسی جنایی؛ علم‌النفس ابن سینا و تطبیق آن با روان‌شناسی جدید
گروه مقاله روانشناسی و روانپزشکی

پژوهشگر، روان‌شناس، استاد دانشگاه، و سه دوره وزیر فرهنگ ایران. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند و در مدرسۀ علوم سیاسی به تحصیلات خود ادامه داد. در ۱۲۹۰ش، برای تحصیلات تکمیلی به فرانسه اعزام شد و در دانشسرای عالی، در رشتۀ تعلیم و تربیت، درس خواند. پس از بازگشت به ایران، در مدرسۀ دارالفنون و دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی به تدریس پرداخت. در ۱۳۱۰ش بعد از دریافت گواهی‌نامۀ دکترا از فرانسه، در دانشگاه تهران عهده‌دار تدریس و ریاست دانشکدۀ ادبیات (از دی ۱۳۲۱ش برای ۲۱ سال) و سپس ریاست دانشگاه (از دی همان سال برای دوازده سال) شد. تأسیس کتابخانۀ مرکزی دانشگاه تهران، چاپخانۀ دانشگاه و خوابگاه‌های دانشجویان کوی امیرآباد به همت او انجام یافت. از دیگر کارهای مهم او، ایجاد بخش روابط فرهنگی و مبادله با کشورهای خارجی بود. در انجمن‌ها و مجامع مختلف عضویت و ریاست داشت و در کابینه‌های مختلف وزیر امور خارجه و سه‌بار نیز وزیر مشاور، و عضو پیوستۀ فرهنگستان ایران بود. سیاسی از پیش‌گامان علم روان‌شناسی در ایران است و کتاب‌ها و مقاله‌های بسیاری در این زمینه تألیف کرده است؛ از آن جمله است: روان‌شناسی پرورشی؛ روان‌شناسی جنایی؛ علم‌النفس ابن سینا و تطبیق آن با روان‌شناسی جدید؛ علم‌النفس یا روان‌شناسی از لحاظ تربیت؛ مبانی فلسفه، روان‌شناسی، منطق و روش‌شناسی …برای سال ششم (متوسطه)؛ منطق و فلسفه؛ نظریه‌های شخصیت یا مکاتب روان‌شناسی؛ نظریه‌های مربوط به شخصیت؛ هوش و خرد.