صفی قلی خان دیوانه: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
صفی قلی خان دیوانه ( ـ۱۱۳۲ق)<br> | صفی قلی خان دیوانه ( ـ۱۱۳۲ق)<br> | ||
<p>(مشهور به ترکستان اوغلی) امیر ترکنژاد و سپهسالار شاه سلطانحسین صفوی. شاه سلطانحسین صفوی وی را مأمور سرکوب شورش افغانان هرات و قندهار و اسدالله خان ابدالی کرد (۱۱۲۹ق)، اما در راه خراسان با سپاه ۱۲هزار نفری ازبکان روبهرو شد و آنان را بهکمک سران ایل قاجار در نزدیکی نیشابور شکست داد. پس از برقراری امنیت در مشهد، در راه هرات، در نزدیکی کافرقلعه، با سپاه ابدالیان هرات و افغانان غلزایی قندهار به رهبری محمود افغان جنگید، اما بهسبب اشتباه سپاهیانش، شکست خورد و پسرش نیز در جنگ کشته شد. گویند صفیقلیخان از اندوه مرگ فرزند با عرادۀ باروت خودسوزی کرد.</p> | <p>(مشهور به ترکستان اوغلی) امیر ترکنژاد و سپهسالار [[سلطان حسین صفوی|شاه سلطانحسین صفوی]]. شاه سلطانحسین صفوی وی را مأمور سرکوب شورش افغانان هرات و قندهار و [[اسدالله خان ابدالی]] کرد (۱۱۲۹ق)، اما در راه خراسان با سپاه ۱۲هزار نفری ازبکان روبهرو شد و آنان را بهکمک سران ایل [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] در نزدیکی نیشابور شکست داد. پس از برقراری امنیت در مشهد، در راه هرات، در نزدیکی کافرقلعه، با سپاه ابدالیان هرات و افغانان غلزایی قندهار به رهبری محمود افغان جنگید، اما بهسبب اشتباه سپاهیانش، شکست خورد و پسرش نیز در جنگ کشته شد. گویند صفیقلیخان از اندوه مرگ فرزند با عرادۀ باروت خودسوزی کرد.</p> | ||
<br><!--27040000--> | <br><!--27040000--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:ایران از حکومت صفویه تا قاجار]] | [[رده:ایران از حکومت صفویه تا قاجار]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۳
صفی قلی خان دیوانه ( ـ۱۱۳۲ق)
(مشهور به ترکستان اوغلی) امیر ترکنژاد و سپهسالار شاه سلطانحسین صفوی. شاه سلطانحسین صفوی وی را مأمور سرکوب شورش افغانان هرات و قندهار و اسدالله خان ابدالی کرد (۱۱۲۹ق)، اما در راه خراسان با سپاه ۱۲هزار نفری ازبکان روبهرو شد و آنان را بهکمک سران ایل قاجار در نزدیکی نیشابور شکست داد. پس از برقراری امنیت در مشهد، در راه هرات، در نزدیکی کافرقلعه، با سپاه ابدالیان هرات و افغانان غلزایی قندهار به رهبری محمود افغان جنگید، اما بهسبب اشتباه سپاهیانش، شکست خورد و پسرش نیز در جنگ کشته شد. گویند صفیقلیخان از اندوه مرگ فرزند با عرادۀ باروت خودسوزی کرد.