بورگ، بیورن (۱۹۵۶): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
تنیس‌باز سوئدی. از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰ پنج‌بار مقام قهرمانی انفرادی مردان را در ویمبلدون<ref>Wimbledon | تنیس‌باز سوئدی. از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰ پنج‌بار مقام قهرمانی انفرادی مردان را در ویمبلدون<ref>Wimbledon | ||
</ref> به‌دست آورد که پس از براندازی نظام مبارزه‌طلبی تن به تن در ۱۹۹۲ رکوردی جالب بود. همچنین در ۱۹۷۴ـ۱۹۷۵ و ۱۹۷۸ـ۱۹۸۱ برندۀ شش مقام انفرادی تنیس آزاد فرانسه شد. در ۱۹۹۰ اعلام کرد که قصد بازگشت به تنیس حرفه‌ای را دارد، اما در ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲ به پیروزی در مسابقاتی کم‌اهمیت بسنده کرد. در ۱۹۹۷ در ۴۱سالگی به دنیای تنیس بازگشت و در مسابقۀ هوندا<ref>Honda Challenge </ref> شرکت کرد که در رویال آلبرت هال<ref>Royal Albert Hall </ref> لندن برگزار شد، اما از جان مک‌انرو<ref>John McEnroe </ref> شکست خورد. از مهم‌ترین افتخارات اوست: قهرمانی جام دیویس<ref>Davis Cup </ref>، در ۱۹۷۵ با تیم سوئد؛ مسابقۀ استادان (مسترز)<ref>Masters </ref> جایزۀ بزرگ<ref>Grand Prix </ref> (۱۹۸۰ـ۱۹۸۱)؛ مسابقات قهرمانی دبلیوسی‌تی<ref>WCT Champion</ref>، ۱۹۷۶؛ مسابقات قهرمانی جهان آی‌تی‌اف<ref> ITF World Champion</ref>، ۱۹۷۸ـ۱۹۸۰. | </ref> به‌دست آورد که پس از براندازی نظام مبارزه‌طلبی تن به تن در ۱۹۹۲ رکوردی جالب بود. همچنین در ۱۹۷۴ـ۱۹۷۵ و ۱۹۷۸ـ۱۹۸۱ برندۀ شش مقام انفرادی تنیس آزاد فرانسه شد. در ۱۹۹۰ اعلام کرد که قصد بازگشت به تنیس حرفه‌ای را دارد، اما در ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲ به پیروزی در مسابقاتی کم‌اهمیت بسنده کرد. در ۱۹۹۷ در ۴۱سالگی به دنیای تنیس بازگشت و در مسابقۀ هوندا<ref>Honda Challenge </ref> شرکت کرد که در رویال آلبرت هال<ref>Royal Albert Hall </ref> لندن برگزار شد، اما از جان مک‌انرو<ref>John McEnroe </ref> شکست خورد. از مهم‌ترین افتخارات اوست: قهرمانی جام دیویس<ref>Davis Cup </ref>، در ۱۹۷۵ با تیم سوئد؛ مسابقۀ استادان (مسترز)<ref>Masters </ref> جایزۀ بزرگ<ref>Grand Prix </ref> (۱۹۸۰ـ۱۹۸۱)؛ مسابقات قهرمانی دبلیوسی‌تی<ref>WCT Champion</ref>، ۱۹۷۶؛ مسابقات قهرمانی جهان آی‌تی‌اف<ref> ITF World Champion</ref>، ۱۹۷۸ـ۱۹۸۰.. | ||
<br/> <!--12374600--> | <br/> <!--12374600--> | ||
[[Category:ورزش]] [[Category:اشخاص جهان]] | [[Category:ورزش]] [[Category:اشخاص جهان]] | ||
نسخهٔ ۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۴۳
بورگ، بیورن (۱۹۵۶)(Borg, Bjorn)
تنیس‌باز سوئدی. از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۰ پنج‌بار مقام قهرمانی انفرادی مردان را در ویمبلدون[۱] به‌دست آورد که پس از براندازی نظام مبارزه‌طلبی تن به تن در ۱۹۹۲ رکوردی جالب بود. همچنین در ۱۹۷۴ـ۱۹۷۵ و ۱۹۷۸ـ۱۹۸۱ برندۀ شش مقام انفرادی تنیس آزاد فرانسه شد. در ۱۹۹۰ اعلام کرد که قصد بازگشت به تنیس حرفه‌ای را دارد، اما در ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲ به پیروزی در مسابقاتی کم‌اهمیت بسنده کرد. در ۱۹۹۷ در ۴۱سالگی به دنیای تنیس بازگشت و در مسابقۀ هوندا[۲] شرکت کرد که در رویال آلبرت هال[۳] لندن برگزار شد، اما از جان مک‌انرو[۴] شکست خورد. از مهم‌ترین افتخارات اوست: قهرمانی جام دیویس[۵]، در ۱۹۷۵ با تیم سوئد؛ مسابقۀ استادان (مسترز)[۶] جایزۀ بزرگ[۷] (۱۹۸۰ـ۱۹۸۱)؛ مسابقات قهرمانی دبلیوسی‌تی[۸]، ۱۹۷۶؛ مسابقات قهرمانی جهان آی‌تی‌اف[۹]، ۱۹۷۸ـ۱۹۸۰..