سیوندی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


سيوَندي
سیوَندی


 
 


از گويش‌هاي استان فارس، رايج در روستاي سيوندِ زرقان، واقع در هشتاد كيلومتري شيراز. اگرچه گويش سيوندي تحت تأثير گويش‌هاي جنوب غربي ايران است، اما با گويش‌هاي مركزي ايران، به‌ويژه گويش‌هاي محلاتي و كاشاني، قرابت زيادي دارد. مصوت‌هاي سيوندي عبارت‌اند از: <span dir="LTR">a&nbsp; e&nbsp; o u ü</span>. در سيوندي تكية شدت روي هجاي پاياني كلمه است، جز در مورد صورت‌هاي فعلي كه تكيه روي پيشوندهاي فعلي است. در اين گويش فقط اسم ساختار مؤنث دارد. اما مقوله‌هاي ديگر دستوري فاقد تمايز جنس هستند. نشانة شمار جمع <span dir="LTR">gar</span> است. براي ساختن نكره از حرف تعريف نامعين <span dir="LTR">ye</span> استفاده مي‌كنند كه ممكن است با پسوند <span dir="LTR">i</span> يا بدون آن بيايد.
از گویش‌های استان فارس، رایج در روستای سیوندِ زرقان، واقع در هشتاد کیلومتری شیراز. اگرچه گویش سیوندی تحت تأثیر گویش‌های جنوب غربی ایران است، اما با گویش‌های مرکزی ایران، به‌ویژه گویش‌های محلاتی و کاشانی، قرابت زیادی دارد. مصوت‌های سیوندی عبارت‌اند از: <span dir="LTR">ü</span> a e o u. در سیوندی تکیه شدت روی هجای پایانی کلمه است، جز در مورد صورت‌های فعلی که تکیه روی پیشوندهای فعلی است. در این گویش فقط اسم ساختار مؤنث دارد. اما مقوله‌های دیگر دستوری فاقد تمایز جنس هستند. نشانه شمار جمع gar است. برای ساختن نکره از حرف تعریف نامعین ye استفاده می‌کنند که ممکن است با پسوند i یا بدون آن بیاید.


&nbsp;


50010800
&nbsp;


[[Category:زبان‌شناسی و ترجمه]][[Category:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]]
[[Category:زبان‌شناسی و ترجمه]][[Category:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]]

نسخهٔ ‏۱۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۲

سیوَندی

 

از گویش‌های استان فارس، رایج در روستای سیوندِ زرقان، واقع در هشتاد کیلومتری شیراز. اگرچه گویش سیوندی تحت تأثیر گویش‌های جنوب غربی ایران است، اما با گویش‌های مرکزی ایران، به‌ویژه گویش‌های محلاتی و کاشانی، قرابت زیادی دارد. مصوت‌های سیوندی عبارت‌اند از: ü a e o u. در سیوندی تکیه شدت روی هجای پایانی کلمه است، جز در مورد صورت‌های فعلی که تکیه روی پیشوندهای فعلی است. در این گویش فقط اسم ساختار مؤنث دارد. اما مقوله‌های دیگر دستوری فاقد تمایز جنس هستند. نشانه شمار جمع gar است. برای ساختن نکره از حرف تعریف نامعین ye استفاده می‌کنند که ممکن است با پسوند i یا بدون آن بیاید.