آربنس گوسمن، خاکوبو (۱۹۱۳ـ۱۹۷۱): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}آرْبِنْس گوسْمَن، خاکوبو (۱۹۱۳ـ۱۹۷۱)(Arbenz Guzman, Jacobo)<br/> [[File:10077200.jpg|thumb|آرْبِنْس گوسْمَن، خاکوبو]] دولتمرد سوسیال دموکرات اهل گواتمالا و رئیس‌جمهور آن کشور ( | }}آرْبِنْس گوسْمَن، خاکوبو (۱۹۱۳ـ۱۹۷۱)(Arbenz Guzman, Jacobo)<br/> [[File:10077200.jpg|thumb|آرْبِنْس گوسْمَن، خاکوبو]] دولتمرد سوسیال دموکرات اهل [[گواتمالا]] و رئیس‌جمهور آن کشور (۱۹۵۱ـ۱۹۵۴م). در کودتای نظامی، به رهبری کارلوس کاستیلیو آرماس<ref>Carlos Castillo Armas</ref> و با کمک سازمان [[سیا]] سرنگون شد. گوسمن سیاست‌هایی را برای اصلاحات ارضی اتخاذ کرد و زمین‌هایی که بیشتر آن‌ها به شرکت‌های خارجی تعلق داشتند را بین دهقانان بی‌زمین توزیع کرد؛ همچنین از تشکیلات کارگری حمایت کرد و مدیران کمونیست را در مناصب دولتی قرار داد، اما درپی کودتای نافرجام (۱۹۵۲م)، دست به سرکوب فزاینده‌‌ای زد که باعث ازبین‌رفتن حمایت مردمی از او شد. سال‌های آخر عمر را در [[مکزیک]]، [[اوروگویه|اوروگوئه]]، و [[کوبا]] در تبعید گذراند. در جوانی افسر ارتش بود و بعدها، علیه نظم موجود سر به شورش گذاشت. از رهبران قیام مردمی اکتبر ۱۹۴۴ برضد نظام دیکتاتوری خورخه اوبیکو<ref>Jorge Ubico</ref> بود، و در دولت دموکرات خوان خوزه آرِوالو<ref>Juan Jose Arevalo</ref> (۱۹۴۵ـ۱۹۵۰) وزیر دفاع بود. در ۱۹۵۰ به ریاست‌جمهوری رسید و در مارس ۱۹۵۱ قدرت را در دست گرفت. | ||
| | ||
نسخهٔ ۱۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۱۸
| خاکوبو آربنس گوسمن Jacobo Arbenz Guzman | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۳م |
| درگذشت | ۱۹۷۱م |
| ملیت | گواتمالایی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
آرْبِنْس گوسْمَن، خاکوبو (۱۹۱۳ـ۱۹۷۱)(Arbenz Guzman, Jacobo)
دولتمرد سوسیال دموکرات اهل گواتمالا و رئیس‌جمهور آن کشور (۱۹۵۱ـ۱۹۵۴م). در کودتای نظامی، به رهبری کارلوس کاستیلیو آرماس[۱] و با کمک سازمان سیا سرنگون شد. گوسمن سیاست‌هایی را برای اصلاحات ارضی اتخاذ کرد و زمین‌هایی که بیشتر آن‌ها به شرکت‌های خارجی تعلق داشتند را بین دهقانان بی‌زمین توزیع کرد؛ همچنین از تشکیلات کارگری حمایت کرد و مدیران کمونیست را در مناصب دولتی قرار داد، اما درپی کودتای نافرجام (۱۹۵۲م)، دست به سرکوب فزاینده‌‌ای زد که باعث ازبین‌رفتن حمایت مردمی از او شد. سال‌های آخر عمر را در مکزیک، اوروگوئه، و کوبا در تبعید گذراند. در جوانی افسر ارتش بود و بعدها، علیه نظم موجود سر به شورش گذاشت. از رهبران قیام مردمی اکتبر ۱۹۴۴ برضد نظام دیکتاتوری خورخه اوبیکو[۲] بود، و در دولت دموکرات خوان خوزه آرِوالو[۳] (۱۹۴۵ـ۱۹۵۰) وزیر دفاع بود. در ۱۹۵۰ به ریاست‌جمهوری رسید و در مارس ۱۹۵۱ قدرت را در دست گرفت.