شینگون: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۳۸

شِینْگون (Shingon)

(در چینی، چِن یِن به‌معنی «کلام حقیقی») مکتب ژاپنی بودایی‌‌گری باطنی، از سنت‌های بودایی عمدۀ ژاپن. سلوک تدریجی در طریق اشراق به کمک مراقبه و تأمل، اساس آن را تشکیل می‌دهد. آن را راهبی به نام کوکائی^[۱] (۷۷۴ـ۸۳۵م) که پس از مرگش کوبو دائیشی^[۲] نام گرفت در ۸۰۶م از چین به ژاپن برد. برابر آمار ۱۹۹۰، شینگون در ژاپن نزدیک به ۴هزار معبد و بیش از ۱۰میلیون پیرو داشت. مَندلاها^[۳] (نمادهای جهان هستی) وسایل مهم مراقبه‌اند، زیرا کلمات، عاجز از انتقال حقیقت معانی تعالیم شینگون‌اند و حرکات دست، پیکرها و پیکره‌ها، و سلوک پنهان، روح را پذیرای دریافت می‌کند. بودا دائینیچی نیورائی^[۴] (وَئیروچَنَه^[۵]) جوهر عالم به‌شمار می‌رود. شینگون از تلفیق ادیان شینتو و بودا (ریوبو شینتو^[۶]) جانبداری می‌کرد و در دورۀ کوکائی از حمایت رسمی برخوردار بود. او در ۸۱۶م مرکز آن را در کوه کویا^[۷] در جنوب اوزاکا^[۸] مستقر کرد.

↑ Kukai
↑ Kobo Daishi
↑ Mandala
↑ Dainichi Nyorai
↑ Vairocana
↑ Ryobo Shinto
↑ Koya
↑ Osaka

[1] Kukai

[2] Kobo Daishi

[3] Mandala

[4] Dainichi Nyorai

[5] Vairocana

[6] Ryobo Shinto

[7] Koya

[8] Osaka

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-شِینْگون (Shingon)(در چینی، چِن یِن به‌معنی «کلام حقیقی») مکتب ژاپنی بودایی‌‌گری باطنی، از سنت‌های بودایی عمدۀ ژاپن. سلوک تدریجی در طریق اشراق به کمک مراقبه و تأمل، اساس آن را تشکیل می‌دهد. آن را راهبی به نام کوکائی<ref>Kukai</ref> (۷۷۴ـ۸۳۵م) که پس از مرگش کوبو دائیشی<ref>Kobo Daishi </ref> نام گرفت در ۸۰۶م از چین به ژاپن برد. برابر آمار ۱۹۹۰، شینگون در ژاپن نزدیک به ۴هزار معبد و بیش از ۱۰میلیون پیرو داشت. مَندلاها<ref>Mandala </ref> (نمادهای جهان هستی) وسایل مهم مراقبه‌اند، زیرا کلمات، عاجز از انتقال حقیقت معانی تعالیم شینگون‌اند و حرکات دست، پیکرها و پیکره‌ها، و سلوک پنهان، روح را پذیرای دریافت می‌کند. بودا دائینیچی نیورائی<ref>Dainichi Nyorai</ref> (وَئیروچَنَه<ref>Vairocana</ref>) جوهر عالم به‌شمار می‌رود. شینگون از تلفیق ادیان شینتو و بودا (ریوبو شینتو<ref>Ryobo Shinto </ref>) جانبداری می‌کرد و در دورۀ کوکائی از حمایت رسمی برخوردار بود. او در ۸۱۶م مرکز آن را در کوه کویا<ref>Koya </ref> در جنوب اوزاکا<ref>Osaka</ref> مستقر کرد.
+شِینْگون (Shingon)
-&nbsp;
+(در چینی، چِن یِن به‌معنی «کلام حقیقی») مکتب ژاپنی بودایی‌‌گری باطنی، از سنت‌های بودایی عمدۀ ژاپن. سلوک تدریجی در طریق اشراق به کمک مراقبه و تأمل، اساس آن را تشکیل می‌دهد. آن را راهبی به نام کوکائی<ref>Kukai</ref> (۷۷۴ـ۸۳۵م) که پس از مرگش کوبو دائیشی<ref>Kobo Daishi </ref> نام گرفت در ۸۰۶م از چین به ژاپن برد. برابر آمار ۱۹۹۰، شینگون در ژاپن نزدیک به ۴هزار معبد و بیش از ۱۰میلیون پیرو داشت. مَندلاها<ref>Mandala </ref> (نمادهای جهان هستی) وسایل مهم مراقبه‌اند، زیرا کلمات، عاجز از انتقال حقیقت معانی تعالیم شینگون‌اند و حرکات دست، پیکرها و پیکره‌ها، و سلوک پنهان، روح را پذیرای دریافت می‌کند. بودا دائینیچی نیورائی<ref>Dainichi Nyorai</ref> (وَئیروچَنَه<ref>Vairocana</ref>) جوهر عالم به‌شمار می‌رود. شینگون از تلفیق ادیان شینتو و بودا (ریوبو شینتو<ref>Ryobo Shinto </ref>) جانبداری می‌کرد و در دورۀ کوکائی از حمایت رسمی برخوردار بود. او در ۸۱۶م مرکز آن را در کوه کویا<ref>Koya </ref> در جنوب اوزاکا<ref>Osaka</ref> مستقر کرد.
 ----
 [[Category:ادیان و فرقه های غیراسلام]] [[Category:بودایی و هندی]]