لوبرون، شارل (۱۶۱۹ـ۱۶۹۰): تفاوت میان نسخه‌ها

Charles Le Brun
شارل لوبرون; Charles Le Brun
زادروز	۱۶۱۹م;
درگذشت	۱۶۹۰م
ملیت	فرانسوی
شغل و تخصص اصلی	نقاش
آثار	تاریخ اسکندر (لوور، پاریس)
گروه مقاله	نگارگری و مجسمه سازی جهان

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۱۹ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۹

لوبرون، شارل (۱۶۱۹ـ۱۶۹۰م)(Le Brun, Charles)

هنرمند فرانسوی در شیوۀ باروک^[۱]. از ۱۶۶۲م، نقاش دربار لوئی چهاردهم بود، و سال‌ها ریاست آکادمی فرانسه^[۲] و کارگاه گوبلن^[۳] را برعهده داشت؛ این کارگاه برای کاخ نوسازِ ورسای^[۴]، آثار هنری، فرشينه‌های منقوش^[۵]، و مبلمان می‌ساخت. لوبرون در اوایل دهۀ ۱۶۴۰م در رم، نزد پوسن^[۶] هنر آموخت، و در ۱۶۴۶م به پاریس بازگشت. در مقام رئیس آکادمی، و با حمایتِ کولبر^[۷]، وزیر قدرتمند، حاکم مطلق هنر در فرانسه شد. با سفارش آثار، و تعالیم هنری‌اش، همۀ هنرها و صنایع دستی را به خدمت تجلیل از حکومت لوئی چهاردهم، «خورشیدشاه»، درآورد. خود نیز طرح‌های تزیینی بزرگی همچون تالار آینه را در ورسای اجرا کرد (۱۶۷۹ـ۱۶۸۴)، و تک‌چهره‌های رسمی نیز پدید آورد. لوبرون که فرزند یک مجسمه‌ساز بود، در کودکی استعدادش را بروز داد، و پس از چندی هنرآموزی نزد ووئه^[۸] و پوسن، در ۱۹‌سالگی نقاشِ شاه، و در ۱۶۴۸م از اعضای مؤسس آکادمی شد. نخست تحت حمایت فوکه^[۹] قرار گرفت، و شاتو دو وو^[۱۰] را برای او تزیین کرد؛ سپس از حمایت کولبر برخوردار شد، که در ایجاد نظامی هنری و تولیدیِ در خدمت حکومت مطلقۀ لوئی چهاردهم، لوبرون را بهترین ابزار یافت. در ۱۶۶۲م نقاش اول شاه، و در ۱۶۶۳م رئیس کارگاه سلطنتی مبلمان^[۱۱] شد، و آکادمی را تحت حاکمیّت انحصاری خود درآورد. طراحی داخلی ورسای (به‌ویژه پلکان سفیران^[۱۲] و تالار آینه) را اجرا کرد، و کارگاه گوبلن را با استخدام نقاشان، مجسمه‌سازان، بافندگان، رنگرزان، طلاسازان، و صنعتگران دیگر، به مرکز بزرگ صنایع هنری مبدّل ساخت. انبوه آثار لوبرون، نقاشی‌های دینی و تاریخی، ازجمله مجموعۀ تاریخ اسکندر^[۱۳] (لوور^[۱۴]، پاریس) برای پرده‌های منقوش؛ تک‌چهره‌سازی، همچون گروه‌پیکرۀ یاباخ^[۱۵] بانکدار و خانواده‌اش (موزۀ ملی، برلین^[۱۶])؛ و طراحی‌های تزیینی بسیاری را دربر‌می‌گیرد. پس از درگذشت کولبر در ۱۶۸۳م، مینیار^[۱۷]، دشمن لوبرون، اختیارات وی را از آنِ خود کرد، ولی لوئی چهاردهم ستایشگر وفادارِ لوبرون باقی ماند.

↑ baroque
↑ French Academy
↑ Gobelins
↑ Versailles
↑ tapestries
↑ Poussin
↑ Colbert
↑ Vouet
↑ Fouquet
↑ Château de Vaux
↑ Manufacture Royale des Meubles
↑ Staircase of the Ambassadors
↑ History of Alexander
↑ Louvre
↑ Jabach
↑ Staatliche Museen, Berlin
↑ Mignard

[1] roque

[2] French Academy

[3] Gobelins

[4] Versailles

[5] tapestries

[6] Poussin

[7] Colbert

[8] Vouet

[9] Fouquet

[10] Château de Vaux

[11] Manufacture Royale des Meubles

[12] Staircase of the Ambassadors

[13] History of Alexander

[14] Louvre

[15] Jabach

[16] Staatliche Museen, Berlin

[17] Mignard

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-لوبرون، شارْل (۱۶۱۹ـ۱۶۹۰)(Le Brun, Charles)<br/> [[File:37090200.jpg|thumb|تابلوي لرد سگيه و ملازمانش، اثر لوبرون]] {{جعبه زندگینامه
+لوبرون، شارل (۱۶۱۹ـ۱۶۹۰م)(Le Brun, Charles)<br/> [[File:37090200.jpg|thumb|تابلوي لرد سگيه و ملازمانش، اثر لوبرون]] {{جعبه زندگینامه
 |عنوان = شارل لوبرون
 |نام =Charles Le Brun
@@ خط ۲۹: / خط ۲۹: @@
 }}هنرمند فرانسوی در شیوۀ باروک<ref>baroque
-</ref>. از ۱۶۶۲، نقاش دربار لوئی چهاردهم بود، و سال‌ها ریاست آکادمی فرانسه<ref> French Academy </ref> و کارگاه گوبلن<ref>Gobelins </ref> را برعهده داشت؛ این کارگاه برای کاخ نوسازِ ورسای<ref>Versailles</ref>، آثار هنری، فرشينه‌های منقوش<ref> tapestries </ref>، و مبلمان می‌ساخت. لوبرون در اوایل دهۀ ۱۶۴۰ در رم، نزد پوسن<ref>Poussin </ref> هنر آموخت، و در ۱۶۴۶ به پاریس بازگشت. در مقام رئیس آکادمی، و با حمایتِ کولبر<ref>Colbert </ref>، وزیر قدرتمند، حاکم مطلق هنر در فرانسه شد. با سفارش آثار، و تعالیم هنری‌اش، همۀ هنرها و صنایع دستی را به خدمت تجلیل از حکومت لوئی چهاردهم، «خورشیدشاه»، درآورد. خود نیز طرح‌های تزیینی بزرگی همچون ''تالار آینه'' را در ورسای اجرا کرد (۱۶۷۹ـ۱۶۸۴)، و تک‌چهره‌های رسمی نیز پدید آورد. لوبرون که فرزند یک مجسمه‌ساز بود، در کودکی استعدادش را بروز داد، و پس از چندی هنرآموزی نزد ووئه<ref>''Vouet'' </ref> و پوسن، در ۱۹‌سالگی نقاشِ شاه، و در ۱۶۴۸ از اعضای مؤسس آکادمی شد. نخست تحت حمایت فوکه<ref>Fouquet </ref> قرار گرفت، و شاتو دو وو<ref>Château de Vaux </ref> را برای او تزیین کرد؛ سپس از حمایت کولبر برخوردار شد، که در ایجاد نظامی هنری و تولیدیِ در خدمت حکومت مطلقۀ لوئی چهاردهم، لوبرون را بهترین ابزار یافت. در ۱۶۶۲ نقاش اول شاه، و در ۱۶۶۳ رئیس کارگاه سلطنتی مبلمان<ref>Manufacture Royale des Meubles</ref> شد، و آکادمی را تحت حاکمیّت انحصاری خود درآورد. طراحی داخلی ورسای (به‌ویژه پلکان سفیران<ref> Staircase of the Ambassadors </ref> و ''تالار آینه'') را اجرا کرد، و کارگاه گوبلن را با استخدام نقاشان، مجسمه‌سازان، بافندگان، رنگرزان، طلاسازان، و صنعتگران دیگر، به مرکز بزرگ صنایع هنری مبدّل ساخت. انبوه آثار لوبرون، نقاشی‌های دینی و تاریخی، ازجمله مجموعۀ ''تاریخ اسکندر''<ref>''History of Alexander'' </ref> (لوور<ref>Louvre </ref>، پاریس) برای پرده‌های منقوش؛ تک‌چهره‌سازی، همچون گروه‌پیکرۀ یاباخ<ref>Jabach </ref> بانکدار و خانواده‌اش (موزۀ ملی، برلین<ref>Staatliche Museen, Berlin </ref>)؛ و طراحی‌های تزیینی بسیاری را دربر‌می‌گیرد. پس از درگذشت کولبر در ۱۶۸۳، مینیار<ref>Mignard</ref>، دشمن لوبرون، اختیارات وی را از آنِ خود کرد، ولی لوئی چهاردهم ستایشگر وفادارِ لوبرون باقی ماند.
+</ref>. از ۱۶۶۲م، نقاش دربار [[لویی چهاردهم|لوئی چهاردهم]] بود، و سال‌ها ریاست آکادمی فرانسه<ref> French Academy </ref> و کارگاه گوبلن<ref>Gobelins </ref> را برعهده داشت؛ این کارگاه برای کاخ نوسازِ ورسای<ref>Versailles</ref>، آثار هنری، فرشينه‌های منقوش<ref> tapestries </ref>، و مبلمان می‌ساخت. لوبرون در اوایل دهۀ ۱۶۴۰م در [[رم، شهر|رم]]، نزد پوسن<ref>Poussin </ref> هنر آموخت، و در ۱۶۴۶م به [[پاریس، شهر|پاریس]] بازگشت. در مقام رئیس آکادمی، و با حمایتِ کولبر<ref>Colbert </ref>، وزیر قدرتمند، حاکم مطلق هنر در فرانسه شد. با سفارش آثار، و تعالیم هنری‌اش، همۀ هنرها و صنایع دستی را به خدمت تجلیل از حکومت لوئی چهاردهم، «خورشیدشاه»، درآورد. خود نیز طرح‌های تزیینی بزرگی همچون ''تالار آینه'' را در ورسای اجرا کرد (۱۶۷۹ـ۱۶۸۴)، و تک‌چهره‌های رسمی نیز پدید آورد. لوبرون که فرزند یک مجسمه‌ساز بود، در کودکی استعدادش را بروز داد، و پس از چندی هنرآموزی نزد ووئه<ref>''Vouet'' </ref> و پوسن، در ۱۹‌سالگی نقاشِ شاه، و در ۱۶۴۸م از اعضای مؤسس آکادمی شد. نخست تحت حمایت فوکه<ref>Fouquet </ref> قرار گرفت، و شاتو دو وو<ref>Château de Vaux </ref> را برای او تزیین کرد؛ سپس از حمایت کولبر برخوردار شد، که در ایجاد نظامی هنری و تولیدیِ در خدمت حکومت مطلقۀ لوئی چهاردهم، لوبرون را بهترین ابزار یافت. در ۱۶۶۲م نقاش اول شاه، و در ۱۶۶۳م رئیس کارگاه سلطنتی مبلمان<ref>Manufacture Royale des Meubles</ref> شد، و آکادمی را تحت حاکمیّت انحصاری خود درآورد. طراحی داخلی ورسای (به‌ویژه پلکان سفیران<ref> Staircase of the Ambassadors </ref> و ''تالار آینه'') را اجرا کرد، و کارگاه گوبلن را با استخدام نقاشان، مجسمه‌سازان، بافندگان، رنگرزان، طلاسازان، و صنعتگران دیگر، به مرکز بزرگ صنایع هنری مبدّل ساخت. انبوه آثار لوبرون، نقاشی‌های دینی و تاریخی، ازجمله مجموعۀ ''تاریخ اسکندر''<ref>''History of Alexander'' </ref> (لوور<ref>Louvre </ref>، پاریس) برای پرده‌های منقوش؛ تک‌چهره‌سازی، همچون گروه‌پیکرۀ یاباخ<ref>Jabach </ref> بانکدار و خانواده‌اش (موزۀ ملی، برلین<ref>Staatliche Museen, Berlin </ref>)؛ و طراحی‌های تزیینی بسیاری را دربر‌می‌گیرد. پس از درگذشت کولبر در ۱۶۸۳م، مینیار<ref>Mignard</ref>، دشمن لوبرون، اختیارات وی را از آنِ خود کرد، ولی لوئی چهاردهم ستایشگر وفادارِ لوبرون باقی ماند.
 &nbsp;