بروتالیسم: تفاوت میان نسخه‌ها

سبکی در معماری که در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ پا‌گرفت، و در کارهای لوکوربوزیه<ref>Le Corbusier

</ref> و میس وان در روهه<ref>Mies van der Rohe </ref> ریشه دارد. این سبک بر کارکردگرایی<ref>functionalism </ref> و برخورد صادقانه با مصالح، با رویکردی انعطاف‌ناپذیر تأکید دارد، و در آن استفاده از فولاد و بتون<ref>concrete  

</ref> ارجح است. اصطلاح بروتالیسم را آلیسون و پیتر اسمیتسون<ref>Alison and Peter Smithson </ref> ساختند ، و این سبک را در انگلستان تکامل بخشیدند. طرح اسمیتسون‌ها برای مدرسۀ هانستنتون<ref>Hunstanton School </ref>، در نورفوک<ref>Norfolk </ref> (۱۹۴۹ـ۱۹۵۴)، یادآور کارهای میس وان در روهه است، هر‌چند که صداقت بی‌رحمانه‌تری دارد و همۀ عناصر خدماتی را در معرض دید قرار داده است. جک لین<ref>Jack Lynn </ref> و آیور اسمیت<ref>Ivor Smith</ref> در پارکِ هیل هاوسینگ اِستِیت<ref> Park Hill Housing Estate </ref>، در شفیلد<ref>Sheffield