موریلیو، بارتولومه (ح ۱۶۱۸ـ۱۶۸۲): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
موریلیو، بارْتولومِه (ح ۱۶۱۸ـ۱۶۸۲)(Murillo, Bartolome )<br/> [[File:38484000.jpg|thumb|تابلوي خربزه‌خورها، اثر بارتولومه موريليو]] | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}موریلیو، بارْتولومِه (ح ۱۶۱۸ـ۱۶۸۲)(Murillo, Bartolome )<br/> [[File:38484000.jpg|thumb|تابلوي خربزه‌خورها، اثر بارتولومه موريليو]] | ||
نقاش اسپانیایی. بیشتر در سویل<ref>Seville </ref> هنرآفرینی کرد. تصویرهای احساس‌برانگیزی از''لقاح مطهر''<ref>''Immaculate Conception''</ref> (پرادو<ref>''Prado''</ref>) و همچنین اتودهای استادانه‌ای از کودکان خیابانی پدید آورد. موریلیو در سویل (سِویا) به‌دنیا آمد، و نقاشی را نزد خوان کاستیلیو<ref>Juan Castillo</ref> آموخت. در ۱۶۶۰ آکادمی سویل<ref>Academy of Seville </ref> را بنیاد نهاد، و در ۱۶۷۰ انتصاب به مقام نقاش دربار چارلز دوم<ref>Charles II </ref>، پادشاه انگلستان، را رد کرد. آثار آغازینش، پرده‌های بسیاری از روستاییان و کودکان خیابانی را دربر‌می‌گیرند، ولی آثار متأخرش بیشتر دینی، و واجد لطافت و محوکاری خاص او، با عنوان «استیلو واپوروسو<ref>estilo vaporoso </ref>» بودند. ازجمله آثارش، ''خربزه‌خورها''<ref>''Melon Eaters''</ref> (مونیخ)، و''دو پسر روستایی''<ref>''Two Peasant Boys''</ref> (دالیچ<ref>Dulwich</ref>)، بازتابندۀ نوعی طبیعت‌گرایی<ref>naturalism </ref>اند که نشان از آثار ولاسکز<ref>Velazquez </ref> و ریبرا<ref>Ribera</ref> دارند، لیکن با نوعی احساس‌برانگیزی همراه‌اند که ذوق امروزی آن را نمی‌پسندد. اگرچه موریلیو را تا قرن ۱۹، از بزرگ‌ترین استادان نقاشی می‌دانستند، از آن پس مورد بی‌مهری قرار گرفته، و پدیدآورندۀ بسیاری از آنچه در هنر، بی‌قریحه‌گی و تُنک‌مایه‌گی بوده، به‌شمار رفته است. دستیاران بسیاری را در خدمت داشت و احتمال می‌رود که بسیاری از آثار منسوب به او، کار آنان باشد. | نقاش اسپانیایی. بیشتر در سویل<ref>Seville </ref> هنرآفرینی کرد. تصویرهای احساس‌برانگیزی از''لقاح مطهر''<ref>''Immaculate Conception''</ref> (پرادو<ref>''Prado''</ref>) و همچنین اتودهای استادانه‌ای از کودکان خیابانی پدید آورد. موریلیو در سویل (سِویا) به‌دنیا آمد، و نقاشی را نزد خوان کاستیلیو<ref>Juan Castillo</ref> آموخت. در ۱۶۶۰ آکادمی سویل<ref>Academy of Seville </ref> را بنیاد نهاد، و در ۱۶۷۰ انتصاب به مقام نقاش دربار چارلز دوم<ref>Charles II </ref>، پادشاه انگلستان، را رد کرد. آثار آغازینش، پرده‌های بسیاری از روستاییان و کودکان خیابانی را دربر‌می‌گیرند، ولی آثار متأخرش بیشتر دینی، و واجد لطافت و محوکاری خاص او، با عنوان «استیلو واپوروسو<ref>estilo vaporoso </ref>» بودند. ازجمله آثارش، ''خربزه‌خورها''<ref>''Melon Eaters''</ref> (مونیخ)، و''دو پسر روستایی''<ref>''Two Peasant Boys''</ref> (دالیچ<ref>Dulwich</ref>)، بازتابندۀ نوعی طبیعت‌گرایی<ref>naturalism </ref>اند که نشان از آثار ولاسکز<ref>Velazquez </ref> و ریبرا<ref>Ribera</ref> دارند، لیکن با نوعی احساس‌برانگیزی همراه‌اند که ذوق امروزی آن را نمی‌پسندد. اگرچه موریلیو را تا قرن ۱۹، از بزرگ‌ترین استادان نقاشی می‌دانستند، از آن پس مورد بی‌مهری قرار گرفته، و پدیدآورندۀ بسیاری از آنچه در هنر، بی‌قریحه‌گی و تُنک‌مایه‌گی بوده، به‌شمار رفته است. دستیاران بسیاری را در خدمت داشت و احتمال می‌رود که بسیاری از آثار منسوب به او، کار آنان باشد. | ||
نسخهٔ ۳۰ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۱
| جعبه زندگینامه |
|---|
موریلیو، بارْتولومِه (ح ۱۶۱۸ـ۱۶۸۲)(Murillo, Bartolome )
نقاش اسپانیایی. بیشتر در سویل[۱] هنرآفرینی کرد. تصویرهای احساس‌برانگیزی ازلقاح مطهر[۲] (پرادو[۳]) و همچنین اتودهای استادانه‌ای از کودکان خیابانی پدید آورد. موریلیو در سویل (سِویا) به‌دنیا آمد، و نقاشی را نزد خوان کاستیلیو[۴] آموخت. در ۱۶۶۰ آکادمی سویل[۵] را بنیاد نهاد، و در ۱۶۷۰ انتصاب به مقام نقاش دربار چارلز دوم[۶]، پادشاه انگلستان، را رد کرد. آثار آغازینش، پرده‌های بسیاری از روستاییان و کودکان خیابانی را دربر‌می‌گیرند، ولی آثار متأخرش بیشتر دینی، و واجد لطافت و محوکاری خاص او، با عنوان «استیلو واپوروسو[۷]» بودند. ازجمله آثارش، خربزه‌خورها[۸] (مونیخ)، ودو پسر روستایی[۹] (دالیچ[۱۰])، بازتابندۀ نوعی طبیعت‌گرایی[۱۱]اند که نشان از آثار ولاسکز[۱۲] و ریبرا[۱۳] دارند، لیکن با نوعی احساس‌برانگیزی همراه‌اند که ذوق امروزی آن را نمی‌پسندد. اگرچه موریلیو را تا قرن ۱۹، از بزرگ‌ترین استادان نقاشی می‌دانستند، از آن پس مورد بی‌مهری قرار گرفته، و پدیدآورندۀ بسیاری از آنچه در هنر، بی‌قریحه‌گی و تُنک‌مایه‌گی بوده، به‌شمار رفته است. دستیاران بسیاری را در خدمت داشت و احتمال می‌رود که بسیاری از آثار منسوب به او، کار آنان باشد.