مکتب باربیزون: تفاوت میان نسخه‌ها

مکتب فرانسوی نقاشان منظره‌پرداز<ref>landscape painters</ref> میانۀ قرن ۱۹م (از دهۀ ۱۸۴۰ تا دهۀ ۱۸۷۰م)، که پایگاهشان در نزدیکی دهکدۀ باربیزون<ref>Barbizon</ref>، در حاشیۀ جنگل [[فونتن بلو|فونتن‌بلو]]<ref>Fontainebleau</ref>، واقع در شمال‌غربی [[فرانسه]] بود. نقاشان این مکتب صحنه‌های زنده و واقعی در هوای باز<ref>plein-air/open air</ref> را به تصویر می‌کشیدند؛ لیکن برخلاف [[امپرسیونیسم|امپرسیونیست]]<ref>Impressionist</ref>ها، فقط اتودهای مقدماتی را در هوای باز اجرا می‌کردند، و پرداخت نهایی نقاشی‌ها تقریباً همیشه در آتلیه صورت می‌گرفت. اعضای مکتب عبارت بودند از [[روسو، تیودور (۱۸۱۲ـ۱۸۶۷)|تئودور روسو]]<ref>Théodore Rousseau</ref> (رهبر گروه)، [[دوبینیی، شارل ـ فرانسوا (۱۸۱۷ـ۱۸۷۸)|شارل دوبینیی]]<ref>Charles Daubigny</ref>، دیاز دو‌لاپنیا<ref>Diaz de la Peña</ref>، [[دوپره، ژول (۱۸۱۱ـ۱۸۸۹)|ژول دوپره]]<ref>Jules Dupré</ref> و [[میله، ژان فرانسوا (۱۸۱۴ـ۱۸۷۵)|ژان فرانسوا میله]]<ref>Jean François Millet</ref>. دوستی نقاشان باربیزون و نیز تنگدستی‌شان، آنان را گرد هم آورد و نخستین انگیزۀ ایشان برای «بازگشت به طبیعت» شد. با این‌ همه، آنان صرفاً انزواجویان رمانتیکی<ref>romantic</ref> نبودند که از شهر روی‌ برتافته باشند، بلکه پژوهندگان واقع‌گرا<ref>realistic</ref>ی مناظر طبیعی بودند، و از آن لحاظ زمینۀ برآمدن امپرسیونیسم را مهیّا ساختند. دوبینیی، در اجرای نقاشی هوای آزاد، بیش از دیگران به امپرسیونیسم نزدیک شد. نقاشان مکتب باربیزون در مردود‌شمردن قراردادهای هنری هم‌داستان بودند؛ و از رویّۀ محافظه‌‌کارانۀ آکادمی فرانسه<ref>French Academy</ref> و گرایش آن به آرمان‌گرایی و موضوعات تاریخی دوری جستند. آنان از سنّت منظره‌‌پردازان انگلیسی، به‌ویژه آثار [[کانستبل، جان (۱۷۷۶ـ۱۸۳۷)|جان کانستبل]]<ref>John Constable</ref> و [[بانینگتون، ریچارد (۱۸۰۱ـ۱۸۲۸)|بانینگتون]]<ref>Bonington</ref>، و نیز آثار منظره‌سازان هلندی قرن ۱۷م متأثّر بودند. روسو، دیاز، دوپره، و دوبینیی هستۀ اصلی مکتب را تشکیل می‌دادند، و کامی کورو<ref>Camille Corot</ref> و میه بعدها به ایشان پیوستند. البته باربیزون تنها معرف بخشی از کارهای کامی‌ کورو است، و کیفیت شاعرانۀ آثارش، او را از آنان متمایز می‌سازد؛ و برجستگی میه، در آن معنای عاطفی است که در زندگی روستاییان می‌جست. برخی دیگر از اعضای مکتب عبارت‌اند از [[ترویایون، کنستان (۱۸۱۰ـ۱۸۶۵)|کنستان تروئایون]]<ref>Constant Troyon</ref>، [[آرپین یی، هانری (۱۸۱۹ـ۱۹۱۶)|هانری آرپینیی]]<ref>Henri Harpignies</ref>، آنتوان شَنتروی<ref>Antoine Chintreuil</ref> و شارل امیل ژاک<ref>Charles Émile Jacque</ref>.