آفورکی، ایسایاس (۱۹۴۵): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آفْوِرْکْی، ایسایاس (۱۹۴۵)(Afwerki, Issaias)<br/> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
[[پرونده:10146400-1.jpg|بندانگشتی|ایسایاس آفورکی]] | |||
آفْوِرْکْی، ایسایاس (۱۹۴۵)(Afwerki, Issaias)<br /> | |||
نظامی و سیاستمدار اریتره‌ای، از ۱۹۹۳ رئیس‌جمهور آن کشور. در ۱۹۹۱، درپی سرنگونی منگیستو<ref>Mengistu</ref>، رئیس‌جمهور اتیوپی، به ریاست دولت موقت اریتره رسید و با استقلالِ اریتره در ۱۹۹۳، با رأی مجلس ملی به ریاست جمهوری انتخاب شد. او بلافاصله دولتی فوق‌العاده متمرکز، با نظارت بر همۀ امور و تأکید بر انضباط و ایثارگری‌های دورۀ جنگ، ایجاد کرد. از آغاز ریاست جمهوری او، اریتره با سودان و یمن درگیر جنگ شده، و این درگیری‌ها پس از آن نیز با اتیوپی، در ۱۹۹۸، و حتی با کوچک‌ترین همسایۀ خود، جیبوتی<ref>Djibouti</ref>، هم ادامه یافت. از سرگیری منازعات با اتیوپی در سال ۲۰۰۰، به‌سبب انحراف افکار و انتقادات مردم از مشکلات داخلی، برای ایسایاس مغتنم بود، اما بروز هرچه بیشتر مشکلات داخلی، نبود مردم‌سالاری، کمبود مواد غذایی و توسعۀ محدود، و نیز ناکارآمد بودنِ شعار سیاست خودکفایی ایسایاس، به موج انتقادات مردم اریتره دامن زد. ایسایاس، که به رئیس‌جمهوری خودمانی و قابل دسترس معروف است، غالباً در قهوه‌خانه‌ای نزدیک مقر ریاست جمهوری در اسمره<ref>Asmara</ref> مشغول گفت‌وگو با مشتریان بوده است. با این‌حال، خود را تجلّی غرور مردم اریتره دانسته و از سازمان وحدت افریقا<ref>Organization of African Unity</ref>، سازمان ملل متحد، و ایالات متحده امریکا، به‌سبب ناتوانی در ایجاد تفاهم با اریتره، انتقاد کرده است. او که کارآموزِ رشتۀ مهندسی بود، در ۱۹۶۶ به جبهۀ آزادی‌بخش اریتره<ref>(Eritrean Liberation Front (ELF</ref> پیوست و در همان سال در چین آموزش نظامی دید. در ۱۹۶۸، به رهبری منطقۀ چهارم جبهۀ آزادی‌بخش اریتره رسید و در سال بعد به درجۀ فرماندهی کل ارتقا یافت. در ۱۹۷۷، با گروهی دیگر جبهۀ آزادی‌بخش خلق اریتره<ref>(Eritrean People’s Liberation Front (EPLF</ref> را بنیاد نهاد، که بعدها نام آن به جبهۀ خلق برای دموکراسی و عدالت<ref>(People’s Front for Democracy and Justice (PFDJ</ref> تغییر یافت. در ۱۹۸۷، به معاونت دبیرکلی و در ۱۹۹۱ به دبیرکلی دولت موقت اریتره منصوب شد از آن پس عملاً قدرت را به‌دست گرفت.<br/> | |||
---- | ---- | ||
[[Category:تاریخ جهان]] [[Category:سایر کشورها و حکومت های افریقایی]] | [[Category:تاریخ جهان]] [[Category:سایر کشورها و حکومت های افریقایی]] | ||
نسخهٔ ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۲
| جعبه زندگینامه |
|---|
آفْوِرْکْی، ایسایاس (۱۹۴۵)(Afwerki, Issaias)
نظامی و سیاستمدار اریتره‌ای، از ۱۹۹۳ رئیس‌جمهور آن کشور. در ۱۹۹۱، درپی سرنگونی منگیستو[۱]، رئیس‌جمهور اتیوپی، به ریاست دولت موقت اریتره رسید و با استقلالِ اریتره در ۱۹۹۳، با رأی مجلس ملی به ریاست جمهوری انتخاب شد. او بلافاصله دولتی فوق‌العاده متمرکز، با نظارت بر همۀ امور و تأکید بر انضباط و ایثارگری‌های دورۀ جنگ، ایجاد کرد. از آغاز ریاست جمهوری او، اریتره با سودان و یمن درگیر جنگ شده، و این درگیری‌ها پس از آن نیز با اتیوپی، در ۱۹۹۸، و حتی با کوچک‌ترین همسایۀ خود، جیبوتی[۲]، هم ادامه یافت. از سرگیری منازعات با اتیوپی در سال ۲۰۰۰، به‌سبب انحراف افکار و انتقادات مردم از مشکلات داخلی، برای ایسایاس مغتنم بود، اما بروز هرچه بیشتر مشکلات داخلی، نبود مردم‌سالاری، کمبود مواد غذایی و توسعۀ محدود، و نیز ناکارآمد بودنِ شعار سیاست خودکفایی ایسایاس، به موج انتقادات مردم اریتره دامن زد. ایسایاس، که به رئیس‌جمهوری خودمانی و قابل دسترس معروف است، غالباً در قهوه‌خانه‌ای نزدیک مقر ریاست جمهوری در اسمره[۳] مشغول گفت‌وگو با مشتریان بوده است. با این‌حال، خود را تجلّی غرور مردم اریتره دانسته و از سازمان وحدت افریقا[۴]، سازمان ملل متحد، و ایالات متحده امریکا، به‌سبب ناتوانی در ایجاد تفاهم با اریتره، انتقاد کرده است. او که کارآموزِ رشتۀ مهندسی بود، در ۱۹۶۶ به جبهۀ آزادی‌بخش اریتره[۵] پیوست و در همان سال در چین آموزش نظامی دید. در ۱۹۶۸، به رهبری منطقۀ چهارم جبهۀ آزادی‌بخش اریتره رسید و در سال بعد به درجۀ فرماندهی کل ارتقا یافت. در ۱۹۷۷، با گروهی دیگر جبهۀ آزادی‌بخش خلق اریتره[۶] را بنیاد نهاد، که بعدها نام آن به جبهۀ خلق برای دموکراسی و عدالت[۷] تغییر یافت. در ۱۹۸۷، به معاونت دبیرکلی و در ۱۹۹۱ به دبیرکلی دولت موقت اریتره منصوب شد از آن پس عملاً قدرت را به‌دست گرفت.