ماسکانی، پیترو (۱۸۶۳ـ۱۹۴۵م): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


ماسْکانی‌، پیِترو (۱۸۶۳ـ۱۹۴۵)(Mascagni, Pietro)<br/> [[File:38050600.jpg|thumb|ماسْکاني‌، پيِترو]]
ماسکانی‌، پیِترو (۱۸۶۳ـ۱۹۴۵)(Mascagni, Pietro)<br/> [[File:38050600.jpg|thumb|پیترو ماسکانی]]


{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
خط ۳۳: خط ۳۳:
آهنگ‌سازی ایتالیایی. اپرای یک‌پرده‌ای ''کاوالَّریا روستیکانا (شهسواران روستایی)''<ref>''Cavalleria rusticana/Rustic Chivalry''
آهنگ‌سازی ایتالیایی. اپرای یک‌پرده‌ای ''کاوالَّریا روستیکانا (شهسواران روستایی)''<ref>''Cavalleria rusticana/Rustic Chivalry''


</ref> او نخستین‌بار در ۱۸۹۰ در رم به‌اجرا درآمد و سبک جدید وریسمو یا واقع‌گرایی را داشت. ماسکانی در لیوورنو<ref>Livorno  
</ref> او نخستین‌بار در ۱۸۹۰ در رم به‌اجرا درآمد و سبک جدید وریسمو یا واقع‌گرایی را داشت. ماسکانی در [[لیوورنو]]<ref>Livorno  


</ref> به‌دنیا آمد؛ پدرش نانوا بود و آرزو داشت که پسرش در رشتۀ حقوق تحصیل کند، اما او پنهانی در انستیتو کروبینی<ref>Instituto Cherubini </ref> تحصیل کرد. بعدها کُنت فلورِستانو دِ لاردِرِل<ref>Count Florestano de Larderel </ref> مخارج تحصیل او را در کنسرواتوار میلان<ref>Milan Conservatory </ref> پرداخت، و یکی از استادانش در آن‌جا پونکیِلّی<ref>Ponchielli </ref> بود. اما ماسکانی که نمی‌خواست وقت خود را فقط صرف آموزش خشک کند، با یک گروه اپرایی سیار فرار کرد. پس از سرگردانی‌های بسیار و ازدواجی که او را ناگزیر از اقامت در چِرینیولا<ref>Cerignola </ref> نزدیک فوجّا<ref>Foggia</ref> کرد و گذراندن یک زندگی محقر از راه تدریس پیانو و رهبری ارکستر محلی، در ۱۸۸۹ با اجرای ''کاوالِّریا روستیکانا'' جایزۀ اول یک مسابقۀ اپرایی را برد؛ سال بعد این اثر را در رم اجرا کرد، هر چند اپراهای فراوان بعدی‌اش هرگز این موفقیت را تکرار نکردند. علاوه‌بر اپرا، تعدادی آثار برای مناسبت‌های مختلف، چند کانتات و موسیقی صحنه‌ای نمایش‌نامۀ ''شهر جاویدان''<ref>''Eternal city'' </ref> اثر ''هال کِین''<ref>''Hall Caine''</ref> را نیز ساخت، که در ۱۹۰۲ در لندن به روی صحنه رفت. ماسکانی در ۱۹۲۹ به عضویت آکادمی ایتالیا<ref> Italian Academy </ref> درآمد. ازجمله آثار اوست: اپرا ''دوست من فریتس''<ref>''L’amico Fritz'' </ref> (۱۸۹۱)، ''خانوادۀ رانتساو''<ref>''I Rantzau'' </ref> (هر دو برمبنای آثار اِرکمان ـ شاتریان<ref>Erckmann-Chatrian </ref>)، ''گولیلمو راتکلیف''<ref>''Guglielmo Ratcliff''</ref> (از روی هاینه<ref> Heine </ref>، ۱۸۹۵)، ''سیلوانو''<ref>''Silvano''</ref>، ''ایزابو''<ref>''Isabeau'' </ref> (۱۹۱۱)، ''زن پاریسی''<ref>''Parisina''</ref> (د آنونتْسیو)، ''کودکی مارا''<ref>''Il Piccolo Marat'' </ref> (۱۹۲۱)، ''پینوتّا''<ref>''Pinotta'' </ref>، ''نرون''<ref>''Nerone'' </ref> (۱۹۳۵)؛ اپرت ''بله''<ref>''Si''</ref>. کانتات برای صدمین سالگرد لئوپاردی<ref> Leopardi </ref> (۱۸۹۸)؛ آهنگی بر ترجمۀ ایتالیایی شعر «چکامۀ شادی<ref>Ode to Joy </ref>» اثر شیلر<ref>Schiller</ref> برای کُر و ارکستر.
</ref> به‌دنیا آمد؛ پدرش نانوا بود و آرزو داشت که پسرش در رشتۀ حقوق تحصیل کند، اما او پنهانی در انستیتو کروبینی<ref>Instituto Cherubini </ref> تحصیل کرد. بعدها کُنت فلورِستانو دِ لاردِرِل<ref>Count Florestano de Larderel </ref> مخارج تحصیل او را در کنسرواتوار میلان<ref>Milan Conservatory </ref> پرداخت، و یکی از استادانش در آن‌جا پونکیِلّی<ref>Ponchielli </ref> بود. اما ماسکانی که نمی‌خواست وقت خود را فقط صرف آموزش خشک کند، با یک گروه اپرایی سیار فرار کرد. پس از سرگردانی‌های بسیار و ازدواجی که او را ناگزیر از اقامت در چِرینیولا<ref>Cerignola </ref> نزدیک فوجّا<ref>Foggia</ref> کرد و گذراندن یک زندگی محقر از راه تدریس پیانو و رهبری ارکستر محلی، در ۱۸۸۹ با اجرای ''کاوالِّریا روستیکانا'' جایزۀ اول یک مسابقۀ اپرایی را برد؛ سال بعد این اثر را در رم اجرا کرد، هر چند اپراهای فراوان بعدی‌اش هرگز این موفقیت را تکرار نکردند. علاوه‌بر اپرا، تعدادی آثار برای مناسبت‌های مختلف، چند کانتات و موسیقی صحنه‌ای نمایش‌نامۀ ''شهر جاویدان''<ref>''Eternal city'' </ref> اثر هال کِین<ref>''Hall Caine''</ref> را نیز ساخت، که در ۱۹۰۲ در [[لندن (انگلستان)|لندن]] به روی صحنه رفت. ماسکانی در ۱۹۲۹ به عضویت آکادمی ایتالیا<ref> Italian Academy </ref> درآمد. ازجمله آثار اوست: اپرا ''دوست من فریتس''<ref>''L’amico Fritz'' </ref> (۱۸۹۱)، ''خانوادۀ رانتساو''<ref>''I Rantzau'' </ref> (هر دو برمبنای آثار [[ارکمان ـ شاتریان|اِرکمان ـ شاتریان]]<ref>Erckmann-Chatrian </ref>)، ''گولیلمو راتکلیف''<ref>''Guglielmo Ratcliff''</ref> (از روی هاینه<ref> Heine </ref>، ۱۸۹۵)، ''سیلوانو''<ref>''Silvano''</ref>، ''ایزابو''<ref>''Isabeau'' </ref> (۱۹۱۱)، ''زن پاریسی''<ref>''Parisina''</ref> (د آنونتْسیو)، ''کودکی مارا''<ref>''Il Piccolo Marat'' </ref> (۱۹۲۱)، ''پینوتّا''<ref>''Pinotta'' </ref>، ''نرون''<ref>''Nerone'' </ref> (۱۹۳۵)؛ اپرت ''بله''<ref>''Si''</ref>. کانتات برای صدمین سالگرد لئوپاردی<ref> Leopardi </ref> (۱۸۹۸)؛ آهنگی بر ترجمۀ ایتالیایی شعر «چکامۀ شادی<ref>Ode to Joy </ref>» اثر [[شیلر، یوهان (۱۷۵۹ـ۱۸۰۵)|شیلر]]<ref>Schiller</ref> برای کُر و ارکستر.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ ‏۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۶

ماسکانی‌، پیِترو (۱۸۶۳ـ۱۹۴۵)(Mascagni, Pietro)

پیترو ماسکانی
پیترو ماسکانی
Pietro Mascagni
زادروز لیوورنو ۱۸۶۳م
درگذشت ۱۹۴۵م
ملیت ایتالیایی
تحصیلات و محل تحصیل تحصیل در انستیتو کروبینی و کنسرواتوار میلان
شغل و تخصص اصلی آهنگ ساز
آثار  زن پاریسی (د آنونتسیو)؛ کودکی مارا (۱۹۲۱)
گروه مقاله موسیقی

آهنگ‌سازی ایتالیایی. اپرای یک‌پرده‌ای کاوالَّریا روستیکانا (شهسواران روستایی)[۱] او نخستین‌بار در ۱۸۹۰ در رم به‌اجرا درآمد و سبک جدید وریسمو یا واقع‌گرایی را داشت. ماسکانی در لیوورنو[۲] به‌دنیا آمد؛ پدرش نانوا بود و آرزو داشت که پسرش در رشتۀ حقوق تحصیل کند، اما او پنهانی در انستیتو کروبینی[۳] تحصیل کرد. بعدها کُنت فلورِستانو دِ لاردِرِل[۴] مخارج تحصیل او را در کنسرواتوار میلان[۵] پرداخت، و یکی از استادانش در آن‌جا پونکیِلّی[۶] بود. اما ماسکانی که نمی‌خواست وقت خود را فقط صرف آموزش خشک کند، با یک گروه اپرایی سیار فرار کرد. پس از سرگردانی‌های بسیار و ازدواجی که او را ناگزیر از اقامت در چِرینیولا[۷] نزدیک فوجّا[۸] کرد و گذراندن یک زندگی محقر از راه تدریس پیانو و رهبری ارکستر محلی، در ۱۸۸۹ با اجرای کاوالِّریا روستیکانا جایزۀ اول یک مسابقۀ اپرایی را برد؛ سال بعد این اثر را در رم اجرا کرد، هر چند اپراهای فراوان بعدی‌اش هرگز این موفقیت را تکرار نکردند. علاوه‌بر اپرا، تعدادی آثار برای مناسبت‌های مختلف، چند کانتات و موسیقی صحنه‌ای نمایش‌نامۀ شهر جاویدان[۹] اثر هال کِین[۱۰] را نیز ساخت، که در ۱۹۰۲ در لندن به روی صحنه رفت. ماسکانی در ۱۹۲۹ به عضویت آکادمی ایتالیا[۱۱] درآمد. ازجمله آثار اوست: اپرا دوست من فریتس[۱۲] (۱۸۹۱)، خانوادۀ رانتساو[۱۳] (هر دو برمبنای آثار اِرکمان ـ شاتریان[۱۴]گولیلمو راتکلیف[۱۵] (از روی هاینه[۱۶]، ۱۸۹۵)، سیلوانو[۱۷]، ایزابو[۱۸] (۱۹۱۱)، زن پاریسی[۱۹] (د آنونتْسیو)، کودکی مارا[۲۰] (۱۹۲۱)، پینوتّا[۲۱]، نرون[۲۲] (۱۹۳۵)؛ اپرت بله[۲۳]. کانتات برای صدمین سالگرد لئوپاردی[۲۴] (۱۸۹۸)؛ آهنگی بر ترجمۀ ایتالیایی شعر «چکامۀ شادی[۲۵]» اثر شیلر[۲۶] برای کُر و ارکستر.

 


  1. Cavalleria rusticana/Rustic Chivalry
  2. Livorno
  3. Instituto Cherubini
  4. Count Florestano de Larderel
  5. Milan Conservatory
  6. Ponchielli
  7. Cerignola
  8. Foggia
  9. Eternal city
  10. Hall Caine
  11. Italian Academy
  12. L’amico Fritz
  13. I Rantzau
  14. Erckmann-Chatrian
  15. Guglielmo Ratcliff
  16. Heine
  17. Silvano
  18. Isabeau
  19. Parisina
  20. Il Piccolo Marat
  21. Pinotta
  22. Nerone
  23. Si
  24. Leopardi
  25. Ode to Joy
  26. Schiller