پرش به محتوا

ورتهایمر، لئوپولد: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
وِرْتْهایْمِر، لِئوپولد (۱۸۶۲ـ۱۹۳۷)(Wertheimer, Leopold)<br/> [[File:40065700.jpg|thumb|وِرْتْهايْمِر، لِئوپولد]]
{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =لیوپولد ورتهایمر
|عنوان =لئوپولد ورتهایمر
|نام =Leopold Wertheimer
|نام =Leopold Wertheimer
|نام دیگر=
|نام دیگر=
خط ۲۳: خط ۲۰:
|آثار =نظریه نخبگان معنوی و توده مردم در ۱۹۰۸؛ اسپینوزا در برابر کانت (۱۹۰۹)  
|آثار =نظریه نخبگان معنوی و توده مردم در ۱۹۰۸؛ اسپینوزا در برابر کانت (۱۹۰۹)  
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =فلسفه ، منطق و کلام
|گروه مقاله =فلسفه، منطق و کلام
|دوره =
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|فعالیت های مهم =
خط ۲۹: خط ۲۶:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}(نام مستعار: کنستانتین<ref>Constantin</ref> برونر<ref>Brunner
}}[[File:40065700.jpg|thumb|وِرْتْهايْمِر، لِئوپولد]]
وِرْتْهایْمِر، لِئوپولد (۱۸۶۲ـ۱۹۳۷)(Wertheimer, Leopold)<br/>
 
(نام مستعار: کنستانتین<ref>Constantin</ref> برونر<ref>Brunner
</ref>)، فیلسوف یهودی و منتقد آلمانی. در آلتونا<ref> Altona </ref> از توابع هامبورگ در خانواده‌ای سرشناس به‌دنیا آمد. در ۲۰‌سالگی از یهودیت برگشت و به مطالعۀ تطبیقی ادیان پرداخت تا «دین برتر» را پیدا کند. از ۱۸۸۴ به تحصیل فلسفه و تاریخ روی آورد. در فلسفه نخست به کانت<ref>Kant </ref> و سپس هگل<ref>Hegel </ref> گرایش یافت. آن‌گاه کوشش اسپینوزا<ref>Spinoza </ref> برای تعمیم فلسفه به زندگی روزمره، وی را متوجه این فیلسوف هلندی کرد و او را در شمار کسانی چون موسی<ref>Moses</ref>، سقراط، مسیح و بودا قرار داد که حقیقت معنوی مطلق را در زندگی و کار خویش نشان داده بودند. از ۱۸۹۱ به نقد ادبی و نویسندگی حرفه‌ای روی آورد و مقالات و اشعاری منتشر کرد. در ۱۸۹۵ دیداری از موزۀ ملی بریتانیا جرقه‌ای در ذهنش زد و طرح کلی فلسفۀ وحدت وجودی‌اش شکل گرفت و بقیۀ عمرش را وقف پرورش این اندیشه کرد. در ۱۹۰۸ اثر فلسفی بزرگش ''نظریۀ نخبگان معنوی و تودۀ مردم''<ref>''The Doctrine of the Spiritual Élite and the Multitude'' </ref> را در دو جلد انتشار داد و در آن فلسفه‌اش را با تقسیم تفکر به سه نوع عملی، معنوی و قیاسی تشریح کرد. در جنگ جهانی دوم کتاب‌های ورتهایمر را سوزاندند و پیروانش پراکنده شدند. پس از جنگ با همۀ تلاش‌های مشتاقانی چون یهودی منوهین<ref>Yehudi Menuhin  
</ref>)، فیلسوف یهودی و منتقد آلمانی. در آلتونا<ref> Altona </ref> از توابع هامبورگ در خانواده‌ای سرشناس به‌دنیا آمد. در ۲۰‌سالگی از یهودیت برگشت و به مطالعۀ تطبیقی ادیان پرداخت تا «دین برتر» را پیدا کند. از ۱۸۸۴ به تحصیل فلسفه و تاریخ روی آورد. در فلسفه نخست به کانت<ref>Kant </ref> و سپس هگل<ref>Hegel </ref> گرایش یافت. آن‌گاه کوشش اسپینوزا<ref>Spinoza </ref> برای تعمیم فلسفه به زندگی روزمره، وی را متوجه این فیلسوف هلندی کرد و او را در شمار کسانی چون موسی<ref>Moses</ref>، سقراط، مسیح و بودا قرار داد که حقیقت معنوی مطلق را در زندگی و کار خویش نشان داده بودند. از ۱۸۹۱ به نقد ادبی و نویسندگی حرفه‌ای روی آورد و مقالات و اشعاری منتشر کرد. در ۱۸۹۵ دیداری از موزۀ ملی بریتانیا جرقه‌ای در ذهنش زد و طرح کلی فلسفۀ وحدت وجودی‌اش شکل گرفت و بقیۀ عمرش را وقف پرورش این اندیشه کرد. در ۱۹۰۸ اثر فلسفی بزرگش ''نظریۀ نخبگان معنوی و تودۀ مردم''<ref>''The Doctrine of the Spiritual Élite and the Multitude'' </ref> را در دو جلد انتشار داد و در آن فلسفه‌اش را با تقسیم تفکر به سه نوع عملی، معنوی و قیاسی تشریح کرد. در جنگ جهانی دوم کتاب‌های ورتهایمر را سوزاندند و پیروانش پراکنده شدند. پس از جنگ با همۀ تلاش‌های مشتاقانی چون یهودی منوهین<ref>Yehudi Menuhin  
</ref> و آندره برتون<ref>André Breton</ref> توجه به کار او افزایش نیافت.''اسپینوزا در برابر کانت'' (۱۹۰۹) از دیگر آثار اوست.
</ref> و آندره برتون<ref>André Breton</ref> توجه به کار او افزایش نیافت.''اسپینوزا در برابر کانت'' (۱۹۰۹) از دیگر آثار اوست.
۴۶٬۱۸۷

ویرایش