ویلا ـ لوبوس، هیتور (۱۸۸۷ـ۱۹۵۹): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ویلا ـ لوبوسْ، هِیتور (۱۸۸۷ـ۱۹۵۹)(Villa-Lobos, Heitor)<br/> آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر برزیلی. با تأثیر از آهنگ‌سازان روس و فرانسوی در دهۀ ۱۹۲۰، آثار نئوباروکی<ref>neo-baroque </ref> به‌سبک برزیلی پدید آورد، و در آن‌ها از رنگ‌ها و ریتم‌های میهنی استفاده کرد. استعداد او در خلق ملودی در سری کُرُس (سرنادها)<ref>(Choros (serenades</ref> (۱۹۲۰ـ۱۹۲۹) برای گروه‌های مختلف هم‌نوازی و مجموعۀ نُه ''باخیاناس برازیِلیراس''<ref>''Bachianas Brasileiras ''</ref> (۱۹۳۰ـ۱۹۴۵)، با ساختاری به‌شیوۀ باخ، نمودیافته‌است. سایر آثار او عبارت‌اند از تکنوازی‌هایی برای گیتار و پیانو، موسیقی مجلسی، آثار کُرال، موسیقی فیلم<ref>film scores </ref>، اپراها و دوازده سمفونی. ویلا ـ لوبوس پس از مدتی تعلیم ویولن‌سل<ref>cello </ref> به نوازندگی پیانو روآورد و دوره‌ای را به گشت هنری گذراند. در ۱۹۱۲ کاوش در موسیقی محلی سرزمین خود را آغاز کرد و در ۱۹۱۵ نخستین کنسرت مخصوص آثار خود را در ریو د ژانیرو<ref>Rio de Janeiro</ref> به‌اجرا درآورد. در ۱۹۲۳ با کمک‌هزینه‌ای دولتی این امکان را یافت که چندسالی در پاریس زندگی کند، اما پس از بازگشت، در امر رهبری ارکستر و آموزش موسیقی فعالیت‌های مفیدی انجام داد. در ۱۹۲۹ کتابی دربارۀ موسیقی محلی برزیل به‌نام ''آلما دِ برازیل''<ref>''Alma de Brasil ''</ref> منتشر کرد. در ۱۹۳۰ مدیر آموزش موسیقی مدارس پایتخت شد. از‌جمله آثار اوست: صحنه‌ای اپراهای ''اسحاق''<ref>''Izath ''</ref> (۱۹۱۴، اجرای کنسرتی ۱۹۴۰)، ''یرما''<ref>''Yerma '' | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}ویلا ـ لوبوسْ، هِیتور (۱۸۸۷ـ۱۹۵۹)(Villa-Lobos, Heitor)<br/> آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر برزیلی. با تأثیر از آهنگ‌سازان روس و فرانسوی در دهۀ ۱۹۲۰، آثار نئوباروکی<ref>neo-baroque </ref> به‌سبک برزیلی پدید آورد، و در آن‌ها از رنگ‌ها و ریتم‌های میهنی استفاده کرد. استعداد او در خلق ملودی در سری کُرُس (سرنادها)<ref>(Choros (serenades</ref> (۱۹۲۰ـ۱۹۲۹) برای گروه‌های مختلف هم‌نوازی و مجموعۀ نُه ''باخیاناس برازیِلیراس''<ref>''Bachianas Brasileiras ''</ref> (۱۹۳۰ـ۱۹۴۵)، با ساختاری به‌شیوۀ باخ، نمودیافته‌است. سایر آثار او عبارت‌اند از تکنوازی‌هایی برای گیتار و پیانو، موسیقی مجلسی، آثار کُرال، موسیقی فیلم<ref>film scores </ref>، اپراها و دوازده سمفونی. ویلا ـ لوبوس پس از مدتی تعلیم ویولن‌سل<ref>cello </ref> به نوازندگی پیانو روآورد و دوره‌ای را به گشت هنری گذراند. در ۱۹۱۲ کاوش در موسیقی محلی سرزمین خود را آغاز کرد و در ۱۹۱۵ نخستین کنسرت مخصوص آثار خود را در ریو د ژانیرو<ref>Rio de Janeiro</ref> به‌اجرا درآورد. در ۱۹۲۳ با کمک‌هزینه‌ای دولتی این امکان را یافت که چندسالی در پاریس زندگی کند، اما پس از بازگشت، در امر رهبری ارکستر و آموزش موسیقی فعالیت‌های مفیدی انجام داد. در ۱۹۲۹ کتابی دربارۀ موسیقی محلی برزیل به‌نام ''آلما دِ برازیل''<ref>''Alma de Brasil ''</ref> منتشر کرد. در ۱۹۳۰ مدیر آموزش موسیقی مدارس پایتخت شد. از‌جمله آثار اوست: صحنه‌ای اپراهای ''اسحاق''<ref>''Izath ''</ref> (۱۹۱۴، اجرای کنسرتی ۱۹۴۰)، ''یرما''<ref>''Yerma '' | ||
</ref> (۱۹۵۶، اجرای صحنه‌ای ۱۹۷۱)؛ کمدی موزیکال ''ماگدالنا''<ref>''Magdalena ''</ref> (۱۹۴۸)؛ بالۀ ''اویراپورو''<ref>''Uirapuru ''</ref>. کُرال و ارکستری اوراتوریوی ''ویداپورا''<ref>Vidapur''a ''</ref>؛ چهارده اثر با عنوان کُرُس در قالبی جدید؛ آثار ارکستری، شامل پوئم سمفونیک ''آمازوناس''<ref>''Amazonas'' </ref>. موسیقی مجلسی نوِنت<ref>nonet </ref> برای سازهای بادی، هارپ، سازهای کوبه‌ای، و کُر، کوینتت<ref>quintet | </ref> (۱۹۵۶، اجرای صحنه‌ای ۱۹۷۱)؛ کمدی موزیکال ''ماگدالنا''<ref>''Magdalena ''</ref> (۱۹۴۸)؛ بالۀ ''اویراپورو''<ref>''Uirapuru ''</ref>. کُرال و ارکستری اوراتوریوی ''ویداپورا''<ref>Vidapur''a ''</ref>؛ چهارده اثر با عنوان کُرُس در قالبی جدید؛ آثار ارکستری، شامل پوئم سمفونیک ''آمازوناس''<ref>''Amazonas'' </ref>. موسیقی مجلسی نوِنت<ref>nonet </ref> برای سازهای بادی، هارپ، سازهای کوبه‌ای، و کُر، کوینتت<ref>quintet | ||
</ref> برای سازهای بادی (۱۹۲۳). | </ref> برای سازهای بادی (۱۹۲۳). | ||
نسخهٔ ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۶
| جعبه زندگینامه |
|---|
ویلا ـ لوبوسْ، هِیتور (۱۸۸۷ـ۱۹۵۹)(Villa-Lobos, Heitor)
آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر برزیلی. با تأثیر از آهنگ‌سازان روس و فرانسوی در دهۀ ۱۹۲۰، آثار نئوباروکی[۱] به‌سبک برزیلی پدید آورد، و در آن‌ها از رنگ‌ها و ریتم‌های میهنی استفاده کرد. استعداد او در خلق ملودی در سری کُرُس (سرنادها)[۲] (۱۹۲۰ـ۱۹۲۹) برای گروه‌های مختلف هم‌نوازی و مجموعۀ نُه باخیاناس برازیِلیراس[۳] (۱۹۳۰ـ۱۹۴۵)، با ساختاری به‌شیوۀ باخ، نمودیافته‌است. سایر آثار او عبارت‌اند از تکنوازی‌هایی برای گیتار و پیانو، موسیقی مجلسی، آثار کُرال، موسیقی فیلم[۴]، اپراها و دوازده سمفونی. ویلا ـ لوبوس پس از مدتی تعلیم ویولن‌سل[۵] به نوازندگی پیانو روآورد و دوره‌ای را به گشت هنری گذراند. در ۱۹۱۲ کاوش در موسیقی محلی سرزمین خود را آغاز کرد و در ۱۹۱۵ نخستین کنسرت مخصوص آثار خود را در ریو د ژانیرو[۶] به‌اجرا درآورد. در ۱۹۲۳ با کمک‌هزینه‌ای دولتی این امکان را یافت که چندسالی در پاریس زندگی کند، اما پس از بازگشت، در امر رهبری ارکستر و آموزش موسیقی فعالیت‌های مفیدی انجام داد. در ۱۹۲۹ کتابی دربارۀ موسیقی محلی برزیل به‌نام آلما دِ برازیل[۷] منتشر کرد. در ۱۹۳۰ مدیر آموزش موسیقی مدارس پایتخت شد. از‌جمله آثار اوست: صحنه‌ای اپراهای اسحاق[۸] (۱۹۱۴، اجرای کنسرتی ۱۹۴۰)، یرما[۹] (۱۹۵۶، اجرای صحنه‌ای ۱۹۷۱)؛ کمدی موزیکال ماگدالنا[۱۰] (۱۹۴۸)؛ بالۀ اویراپورو[۱۱]. کُرال و ارکستری اوراتوریوی ویداپورا[۱۲]؛ چهارده اثر با عنوان کُرُس در قالبی جدید؛ آثار ارکستری، شامل پوئم سمفونیک آمازوناس[۱۳]. موسیقی مجلسی نوِنت[۱۴] برای سازهای بادی، هارپ، سازهای کوبه‌ای، و کُر، کوینتت[۱۵] برای سازهای بادی (۱۹۲۳).