استرانسیوم: تفاوت میان نسخه‌ها

عنصری فلزی، زرد کم‌رنگ، نرم و مفتول شدنی، با نماد Sr، [[عدد اتمی]]<ref>atomic number</ref> ۳۸، و [[جرم اتمی]] نسبی<ref>relative atomic</ref> ۸۷.۶۲. از فلزات قلیایی خاکی<ref>alkaline-earth</ref> است. در مقادیر کم و فقط به‌صورت [[سولفات]]<ref>sulphate</ref> و کربنات<ref>carbonate</ref>، اما در نقاط بسیار پراکنده است. نمک‌های استرانسیوم با شعلۀ قرمزرنگی می‌سوزند و در ساخت وسایل آتش‌بازی و منورها به‌کار می‌روند. ایزوتوپ‌های پرتوزای Sr-۸۹ و Sr-۹۰، با نیم‌عمر<ref>half-life</ref> ۲۵ سال، از محصولات بسیار خطرناک صنایع هسته‌ای‌اند که بر اثر هم‌جوشی<ref>fission</ref> ناشی از انفجارات هسته‌ای در رآکتورهای نیروگاه‌های هسته‌ای تولید می‌شوند. استرانسیوم از لحاظ شیمیایی مشابه [[کلسیم]]<ref>calcium</ref> است؛ در استخوان‌ها و بافت‌های دیگر ذخیره می‌شود پرتوزایی آن زیان‌آور است. در ۱۸۰۸، شیمی‌دان انگلیسی، [[دیوی، سر هامفری (۱۷۷۸ـ۱۸۲۹)|هامفری دیوی]]<ref>Humphrey-Davy</ref>، این عنصر را با [[الکترولیز (شیمی)|الکترولیز]]<ref>electrolysis</ref> جداسازی و نام‌گذاری کرد. نام این عنصر برگرفته از نام منطقه‌ای معدنی در [[اسکاتلند]] است که برای نخستین‌بار در آن‌جا یافت شد.

[[Category:فناوری و صنایع]]  

[[Category:فلزات، آلیاژها و مواد]]