استریچی، لیتون (۱۸۸۸ـ۱۹۳۲): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:11263500.jpg|بندانگشتی|لیتون استریچی]] | |||
اِستِرِیْچی، لیتون (۱۸۸۸ـ۱۹۳۲)(Strachey, Lytton)<br/> منتقد و زندگینامهنویس انگلیسی. عضو گروه بلومزبِری<ref>Bloomsbury Group | اِستِرِیْچی، لیتون (۱۸۸۸ـ۱۹۳۲)(Strachey, Lytton)<br /> منتقد و زندگینامهنویس انگلیسی. عضو گروه بلومزبِری<ref>Bloomsbury Group | ||
</ref> نویسندگان و هنرمندان بود. کتاب ''نقاط عطفِ ادبیات فرانسه''<ref>''Landmarks in French Literature'' | </ref> نویسندگان و هنرمندان بود. کتاب ''نقاط عطفِ ادبیات فرانسه''<ref>''Landmarks in French Literature'' | ||
</ref> را در ۱۹۱۲ نوشت. برخورد تمسخرآمیز و شوخطبعانۀ او با افرادی مثل کاردینال مَنینگ<ref>Cardinal Manning </ref>، فلورانس نایتینگیل<ref>Florence Nightingale</ref>، تامس آرنولد<ref> Thomas Arnold </ref>، و ژنرال گوردون<ref>General Gordon</ref> در کتاب ''ویکتوریاییهای برجسته''<ref>''Eminent Victorians'' </ref> (۱۹۱۸) او را به شهرت رساند. زندگینامۀ او دربارۀ ''ملکه ویکتوریا''<ref>''Queen Victoria''</ref> (۱۹۲۱) لحنی محبتآمیزتر دارد. | </ref> را در ۱۹۱۲ نوشت. برخورد تمسخرآمیز و شوخطبعانۀ او با افرادی مثل کاردینال مَنینگ<ref>Cardinal Manning </ref>، فلورانس نایتینگیل<ref>Florence Nightingale</ref>، تامس آرنولد<ref> Thomas Arnold </ref>، و ژنرال گوردون<ref>General Gordon</ref> در کتاب ''ویکتوریاییهای برجسته''<ref>''Eminent Victorians'' </ref> (۱۹۱۸) او را به شهرت رساند. زندگینامۀ او دربارۀ ''ملکه ویکتوریا''<ref>''Queen Victoria''</ref> (۱۹۲۱) لحنی محبتآمیزتر دارد. | ||
خط ۸: | خط ۸: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:ادبیات غرب]] [[Category:سایر گونه های ادبی]] | [[Category:ادبیات غرب]] | ||
[[Category:سایر گونه های ادبی]] | |||
<references /> |
نسخهٔ ۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۰
اِستِرِیْچی، لیتون (۱۸۸۸ـ۱۹۳۲)(Strachey, Lytton)
منتقد و زندگینامهنویس انگلیسی. عضو گروه بلومزبِری[۱] نویسندگان و هنرمندان بود. کتاب نقاط عطفِ ادبیات فرانسه[۲] را در ۱۹۱۲ نوشت. برخورد تمسخرآمیز و شوخطبعانۀ او با افرادی مثل کاردینال مَنینگ[۳]، فلورانس نایتینگیل[۴]، تامس آرنولد[۵]، و ژنرال گوردون[۶] در کتاب ویکتوریاییهای برجسته[۷] (۱۹۱۸) او را به شهرت رساند. زندگینامۀ او دربارۀ ملکه ویکتوریا[۸] (۱۹۲۱) لحنی محبتآمیزتر دارد.