استنلی، وندل (۱۹۰۴ـ۱۹۷۱): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:11272800.jpg|بندانگشتی|وندل استنلی]] | |||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=جان هوارد نورتروپ|نام=John Howard Northrop|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=یانکرز نیویورک ۱۸۹۱م|تاریخ مرگ=۱۹۸۷م|دوره زندگی=|ملیت=امریکایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=دانشگاه کلمبیا|شغل و تخصص اصلی=شیمی دان|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=عضو موسسه راکفلر|جوایز و افتخارات=جایزه مشترک نوبل شیمی (۱۹۴۶)|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=شیمی و بیوشیمی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
اِستَنلی، وِندِل (۱۹۰۴ـ۱۹۷۱)(Stanley, Wendell) | اِستَنلی، وِندِل (۱۹۰۴ـ۱۹۷۱)(Stanley, Wendell) | ||
متخصص امریکایی بیوشیمی. در ۱۹۳۵، ویروس موزائیک توتون تیاِموی را متبلور و ثابت کرد که حتی در حالت بلوری ویروسی مسری باقی میماند. با جان نورتروپ<ref>John Northrop | متخصص امریکایی بیوشیمی. در ۱۹۳۵، ویروس موزائیک توتون تیاِموی را متبلور و ثابت کرد که حتی در حالت بلوری ویروسی مسری باقی میماند. با [[نورتروپ، جان هوارد (۱۸۹۱ـ۱۹۸۷)|جان نورتروپ]]<ref>John Northrop | ||
</ref> و [[سامنر، جیمز (۱۸۸۷ـ۱۹۵۵)|جیمز سامنر]]<ref>James Sumner | |||
</ref> و جیمز سامنر<ref>James Sumner | |||
</ref>، جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۴۶ را بهسبب تهیۀ آنزیمهای خالص و پروتئینهای ویروسی<ref> virus protein</ref> بهدست آورد. | </ref>، جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۴۶ را بهسبب تهیۀ آنزیمهای خالص و پروتئینهای ویروسی<ref> virus protein</ref> بهدست آورد. | ||
خط ۱۲: | خط ۱۱: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:شیمی و بیوشیمی]] [[Category:(شیمی و بیوشیمی)اشخاص و آثار]] | [[Category:شیمی و بیوشیمی]] | ||
[[Category:(شیمی و بیوشیمی)اشخاص و آثار]] | |||
<references /> |
نسخهٔ ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۴
جان هوارد نورتروپ John Howard Northrop | |
---|---|
زادروز |
یانکرز نیویورک ۱۸۹۱م |
درگذشت | ۱۹۸۷م |
ملیت | امریکایی |
تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه کلمبیا |
شغل و تخصص اصلی | شیمی دان |
گروه مقاله | شیمی و بیوشیمی |
جوایز و افتخارات | جایزه مشترک نوبل شیمی (۱۹۴۶) |
اِستَنلی، وِندِل (۱۹۰۴ـ۱۹۷۱)(Stanley, Wendell)
متخصص امریکایی بیوشیمی. در ۱۹۳۵، ویروس موزائیک توتون تیاِموی را متبلور و ثابت کرد که حتی در حالت بلوری ویروسی مسری باقی میماند. با جان نورتروپ[۱] و جیمز سامنر[۲]، جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۴۶ را بهسبب تهیۀ آنزیمهای خالص و پروتئینهای ویروسی[۳] بهدست آورد.