اسحاق بیزانسی اول: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[File:11287900.jpg|thumb|اِسحاق بیزانسی اول]]اِسحاق بیزانسی اول (۱۰۰۵ـ۱۰۶۱م)(Isaac I) | |||
(ملقب به کومننوس) امپراتور [[بیزانس، امپراتوری|بیزانس]]<ref>Byzantine</ref>. در قلمرو خود ثبات اقتصادی برقرار کرد و استحکامات نظامی‌ای را بازسازی کرد که به فراموشی سپرده شده بودند. اسحاق، پسر مانوئل کومننوس<ref>Manuel Comnenus | |||
</ref>، از افسران ارتش [[باسیلیوس دوم]]<ref> Basil II </ref>، امپراتور بیزانس، بود. مانوئل هنگام مرگ، سرپرستی اسحاق را به امپراتور باسیلیوس دوم سپرد. اسحاق توانست اعتماد و حمایت ارتش را به دست آورد و در ۱۰۵۷م برای برکناری میخائیل ششم<ref>Michael VI</ref>، امپراتور بیزانس، توطئه‌ای نظامی را سازماندهی کرد و در [[پافلاگونیا]]<ref>Paphlagonia | |||
</ref>، [[آسیای صغیر]]، خود را امپراتور خواند. نیروهای تحت فرمانش [[قسطنطنیه]]<ref>Constantinople</ref> را هم فتح کردند و اسحاق با برکناری میخائیل، تاج امپراتوری بر سر گذاشت و سلسلۀ [[کومننوس]] را بنیاد نهاد. در ۱۰۵۹م، بیمار شد و از مقام خود کناره گرفت و کنستانتین دهم<ref> Constantine X</ref> را به جانشینی برگزید. با آن‌که از بیماری نجات یافت، در صومعه‌ای انزوا گزید و دو سال بعد درگذشت. | |||
---- | ---- | ||
[[Category:تاریخ جهان]] | |||
[[Category:تاریخ جهان]] [[Category:امپراتوری روم و بیزانس]] | [[Category:امپراتوری روم و بیزانس]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۱
اِسحاق بیزانسی اول (۱۰۰۵ـ۱۰۶۱م)(Isaac I)
(ملقب به کومننوس) امپراتور بیزانس[۱]. در قلمرو خود ثبات اقتصادی برقرار کرد و استحکامات نظامی‌ای را بازسازی کرد که به فراموشی سپرده شده بودند. اسحاق، پسر مانوئل کومننوس[۲]، از افسران ارتش باسیلیوس دوم[۳]، امپراتور بیزانس، بود. مانوئل هنگام مرگ، سرپرستی اسحاق را به امپراتور باسیلیوس دوم سپرد. اسحاق توانست اعتماد و حمایت ارتش را به دست آورد و در ۱۰۵۷م برای برکناری میخائیل ششم[۴]، امپراتور بیزانس، توطئه‌ای نظامی را سازماندهی کرد و در پافلاگونیا[۵]، آسیای صغیر، خود را امپراتور خواند. نیروهای تحت فرمانش قسطنطنیه[۶] را هم فتح کردند و اسحاق با برکناری میخائیل، تاج امپراتوری بر سر گذاشت و سلسلۀ کومننوس را بنیاد نهاد. در ۱۰۵۹م، بیمار شد و از مقام خود کناره گرفت و کنستانتین دهم[۷] را به جانشینی برگزید. با آن‌که از بیماری نجات یافت، در صومعه‌ای انزوا گزید و دو سال بعد درگذشت.