اسفورتسا، کارلو (۱۸۷۳ـ۱۹۵۲): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=۱۸۷۳م | |زادروز=مونتینیوزو، نزدیک ماسا ۱۸۷۳م | ||
|تاریخ مرگ=۱۹۵۲م | |تاریخ مرگ=۱۹۵۲م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت =وزیر خارجه در دولت جووانی جولیتی ( | |سمت =معاون وزیر (۱۹۱۹) و وزیر خارجه (۱۹۲۰) در دولت جووانی جولیتی - سفیر ایتالیا در فرانسه (۱۹۲۲) | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =ایتالیای معاصر: | |آثار =۵۰ سال جنگ و دیپلماسی در بالکان (۱۹۴۱)؛ ماکیاولی: لاتینی و ایتالیایی (۱۹۴۲)؛ ایتالیایی‌های راستین (۱۹۴۲)؛ جنگ تمامیت‌خواهانه و پس از آن (۱۹۴۲)؛ ایتالیای معاصر: خاستگاه‌های فکری و اخلاقی آن (۱۹۴۶)؛ و ایتالیا و ایتالیایی‌ها (۱۹۴۸) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =تاریخ جهان | |گروه مقاله =تاریخ جهان | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}دیپلمات و سیاستمدار ایتالیایی. در ۱۹۱۹ معاون وزیر امور خارجه و در ۱۹۲۰ وزیر خارجه در دولت جووانی جولیتّی<ref>Giovanni Giolitti | }}دیپلمات و سیاستمدار ایتالیایی. در ۱۹۱۹ معاون وزیر امور خارجه و در ۱۹۲۰ وزیر خارجه در دولت [[جولیتی، جووانی (۱۸۴۲ـ۱۹۲۸)|جووانی جولیتّی]]<ref>Giovanni Giolitti | ||
</ref> شد. در ۱۹۲۲ سفیر [[ایتالیا]] در [[فرانسه]] بود. اما پس از روی‌کارآمدن [[موسولینی، بنیتو (۱۸۸۳ـ۱۹۴۵)|موسولینی]]<ref>Mussolini | |||
</ref> شد. در ۱۹۲۲ سفیر ایتالیا در فرانسه بود. اما پس از روی‌کارآمدن موسولینی<ref>Mussolini | </ref>، از مقامش استعفا کرد و به ایتالیا بازگشت و برضد [[فاشیسم]] فعالیت کرد. در ۱۹۲۸ به ناچار ایتالیا را ترک کرد و به [[بلژیک]] و سپس [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] رفت. در ۱۹۴۳ به ایتالیا بازگشت و پس از آن که بار دیگر وزیر خارجۀ ایتالیا شد، در کنفرانس پاریس (۱۹۴۷) در صحنۀ دیپلماسی اروپا ظاهر شد. آخرین سال‌های زندگی او به تلاش برای احیای نفوذ ایتالیا در صحنۀ سیاست جهانی و بازگرداندن ایتالیا به صف متحدان غربی گذشت. در ۱۹۵۱، که به‌سبب بیماری از مقامش استعفا کرد، شاهد تحقق‌یافتن سیاست‌هایش بود. اسفورتسا در مونتینیوزو<ref> Montignoso </ref>، نزدیک ماسا<ref>Massa </ref>، در ایتالیا، زاده شد. فعالیت‌های دیپلماتیک او در [[استانبول]]، [[پکن]]، [[پاریس، شهر|پاریس]]، [[مادرید، شهر|مادرید]]، و [[لندن (انگلستان)|لندن]] موجب شهرتش شد. ازجمله آثار اوست: ''۵۰ سال جنگ و دیپلماسی در بالکان''<ref>''Fifty Years of War and Diplomacy in the Balkans''</ref> (۱۹۴۱)؛ ''ماکیاولی: لاتینی و ایتالیایی''<ref>''Machiavelli: Latin and Italian'' | ||
</ref>، از مقامش استعفا کرد و به ایتالیا بازگشت و برضد فاشیسم فعالیت کرد. در ۱۹۲۸ به ناچار ایتالیا را ترک کرد و به بلژیک و سپس امریکا رفت. در ۱۹۴۳ به ایتالیا بازگشت و پس از آن که بار دیگر وزیر خارجۀ ایتالیا شد، در کنفرانس پاریس (۱۹۴۷) در صحنۀ دیپلماسی اروپا ظاهر شد. آخرین سال‌های زندگی او به تلاش برای احیای نفوذ ایتالیا در صحنۀ سیاست جهانی و بازگرداندن ایتالیا به صف متحدان غربی گذشت. در ۱۹۵۱، که به‌سبب بیماری از مقامش استعفا کرد، شاهد تحقق‌یافتن سیاست‌هایش بود. اسفورتسا در مونتینیوزو<ref> Montignoso </ref>، نزدیک ماسا<ref>Massa </ref>، در ایتالیا، زاده شد. فعالیت‌های دیپلماتیک او در | </ref> (۱۹۴۲)؛ ''ایتالیایی‌های راستین''<ref>''The Real Italians'' </ref> (۱۹۴۲)؛ ''جنگ تمامیت‌خواهانه و پس از آن''<ref>''Totalitarian War and After'' </ref> (۱۹۴۲)؛ ''ایتالیای معاصر: خاستگاه‌های فکری و اخلاقی آن''<ref>''Contemporary Italy: Its Intellectual and Moral Origins'' </ref> (۱۹۴۶)؛ و ''ایتالیا و ایتالیایی‌ها''<ref>''Italy and the Italians''</ref> (۱۹۴۸). | ||
</ref> (۱۹۴۲)؛''ایتالیایی‌های راستین''<ref>''The Real Italians'' </ref> (۱۹۴۲)؛ ''جنگ تمامیت‌خواهانه و پس از آن''<ref>''Totalitarian War and After'' </ref> (۱۹۴۲)؛ ''ایتالیای معاصر: خاستگاه‌های فکری و اخلاقی آن''<ref>''Contemporary Italy: Its Intellectual and Moral Origins'' </ref> (۱۹۴۶)؛ و ''ایتالیا و ایتالیایی‌ها''<ref>''Italy and the Italians''</ref> (۱۹۴۸). | |||
| | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۸: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:تاریخ جهان]] [[Category:ایتالیا]] | [[Category:تاریخ جهان]] | ||
[[Category:ایتالیا]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۲ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۵۶
اِسْفورتْسا، کارلو (۱۸۷۳ـ۱۹۵۲)(Sforza, Carlo)
| کارلو اسفورتسا Carlo Sforza | |
|---|---|
| زادروز |
مونتینیوزو، نزدیک ماسا ۱۸۷۳م |
| درگذشت | ۱۹۵۲م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| آثار | ۵۰ سال جنگ و دیپلماسی در بالکان (۱۹۴۱)؛ ماکیاولی: لاتینی و ایتالیایی (۱۹۴۲)؛ ایتالیایی‌های راستین (۱۹۴۲)؛ جنگ تمامیت‌خواهانه و پس از آن (۱۹۴۲)؛ ایتالیای معاصر: خاستگاه‌های فکری و اخلاقی آن (۱۹۴۶)؛ و ایتالیا و ایتالیایی‌ها (۱۹۴۸) |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
دیپلمات و سیاستمدار ایتالیایی. در ۱۹۱۹ معاون وزیر امور خارجه و در ۱۹۲۰ وزیر خارجه در دولت جووانی جولیتّی[۱] شد. در ۱۹۲۲ سفیر ایتالیا در فرانسه بود. اما پس از روی‌کارآمدن موسولینی[۲]، از مقامش استعفا کرد و به ایتالیا بازگشت و برضد فاشیسم فعالیت کرد. در ۱۹۲۸ به ناچار ایتالیا را ترک کرد و به بلژیک و سپس امریکا رفت. در ۱۹۴۳ به ایتالیا بازگشت و پس از آن که بار دیگر وزیر خارجۀ ایتالیا شد، در کنفرانس پاریس (۱۹۴۷) در صحنۀ دیپلماسی اروپا ظاهر شد. آخرین سال‌های زندگی او به تلاش برای احیای نفوذ ایتالیا در صحنۀ سیاست جهانی و بازگرداندن ایتالیا به صف متحدان غربی گذشت. در ۱۹۵۱، که به‌سبب بیماری از مقامش استعفا کرد، شاهد تحقق‌یافتن سیاست‌هایش بود. اسفورتسا در مونتینیوزو[۳]، نزدیک ماسا[۴]، در ایتالیا، زاده شد. فعالیت‌های دیپلماتیک او در استانبول، پکن، پاریس، مادرید، و لندن موجب شهرتش شد. ازجمله آثار اوست: ۵۰ سال جنگ و دیپلماسی در بالکان[۵] (۱۹۴۱)؛ ماکیاولی: لاتینی و ایتالیایی[۶] (۱۹۴۲)؛ ایتالیایی‌های راستین[۷] (۱۹۴۲)؛ جنگ تمامیت‌خواهانه و پس از آن[۸] (۱۹۴۲)؛ ایتالیای معاصر: خاستگاه‌های فکری و اخلاقی آن[۹] (۱۹۴۶)؛ و ایتالیا و ایتالیایی‌ها[۱۰] (۱۹۴۸).