خوزستان: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
استانی در جنوب غربی ایران. از شمال به لرستان، از شرق به چهارمحال و بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد، از جنوب به استان بوشهر و خلیج فارس، و از غرب به عراق و استان ایلام محدود است. دشتهای آبرفتی پهناور حدود ۸۰ درصد اراضی این استان و ارتفاعاتی که شاخههایی از گرانکوه زاگرس به شمار میروند، حاشیۀ شمالی و شرقی آن را فراگرفتهاند. کوه منار، با ارتفاع ۳,۷۰۱ متر که در حاشیۀ شمال شرقی استان قرار دارد، بلندترین نقطۀ آن است و کوههای کینو، نیل، و لیراب دیگر بلندیهای این استان محسوب میشوند. بزرگترین و پرآبترین رودخانههای ایران، یعنی کارون، دز، و کرخه، که همگی از کوههای زاگرس سرچشمه میگیرند، در این استان جریان دارند و رودخانۀ مارون، جراحی، و زهره از دیگر زهابهای آن بهشمار میروند؛ اروندرود بخشی از مرز این استان و کشور عراق را تشکیل میدهد. کرانههای جنوبی خوزستان از خورها و بریدگیهای چندی تشکیل یافته و بندرهای مهمی همچون خرمشهر، آبادان، ماهشهر، و بندر امام را در خود جای داده است. اقلیم آن در نواحی کوهستانی معتدلِ مایل به گرم و خشک و در دیگر نواحی خیلی گرم و خشک است. این استان از نظر کشاورزی بسیار مستعد است و مهمترین فرآوردههای کشاورزی آن عبارتاند از خرما، غلات، برنج، نیشکر، سبزیجات، چغندر قند، پنبه، دانههای روغنی، و علوفه. سدهای متعددی که بر روی رودخانههای کارون و کرخه بسته شده به باروری هرچه بیشتر آن افزودهاند. فعالیتهای صنعتی و اقتصادی این استان عبارتاند از تولید و پالایش نفت و گاز طبیعی، مصالح ساختمانی، ابزارهای الکتریکی، لولههای چدنی و آهنی، لوازم خانگی، قند و شکر، لاستیک و مواد پلاستیکی، و پتروشیمی. نفت، گاز طبیعی، گچ، و آهک مهمترین منابع زیرزمینی آن بهشمار میآیند. استان خوزستان با ۴,۲۷۴,۹۷۹ نفر (۱۳۸۵) جمعیت از هجده شهرستان و ۴۰ بخش با مرکزیت اداری شهر اهواز تشکیل یافته است و برخی از شهرهای مهم آن عبارتاند از آبادان، اندیمشک، ایذه، بندر ماهشهر، بهبهان، خرمشهر، دزفول، سوسنگرد، رامهرمز، شادگان، شوش، شوشتر، مسجد سلیمان، و هندیجان. خوزستان از روزگار دور (حدود۵هزار سال پم) مهد تمدن درخشانی بود و با همسایگان و نواحی پیرامون خود روابط تجاری و سیاسی داشت. دولت باستانی عیلام، که حدود۵هزار سال پیش پدید آمد، در همین سرزمین روبه توسعه نهاد و شهر شوش را به پایتختی برگزید. آشوریان به فرماندهی آشور بانیپال در ۶۴۰پم دولت عیلام را برانداختند و حکومت آنان را به اَنزان (اَنشان) منحصر کرد. خوزستان در روزگار هخامنشیان، مجد و عظمت دیرین خود را بازیافت و شهر شوش رونق پیشین خود را بهدست آورد و بهمنزلۀ پایتخت زمستانی هخامنشیان برگزیده شد. ساسانیان، که خوزستان را جزئی از ولایت نیمروز (جنوب) بهحساب میآوردند، شهرها و پلهای فراوانی در آن سرزمین احداث کردند. شاپور اول ساسانی، اسیران رومی را در عمران و تأسیس سدی معروف به شادِروان یا بند قیصر بهکار گماشت و نخستین دانشگاه ایران را در گُندیشاپور بنا نهاد و اعراب را به شهرنشینی و عمران روستاها تشویق کرد. در دوران بعد از اسلام تا حملۀ تیموریان، خوزستان موقعیت خود را همچنان حفظ و توجه خلفای عرب و حکام آنان را جلب کرد. از برافتادن خلفای عباسی تا روی کار آمدن صفویان، خاندان مشعشعیان بر خوزستان حکومت داشتند و در ظاهر تابع دولت مرکزی ایران بودند. نادرشاه افشار در ۱۱۱۵ش مشعشعیان را از خوزستان راند. پس از قتل نادرشاه خوزستان گرفتار خشکسالی و ویرانی شد و سدّ میزان، که به فرمان نادرشاه ساخته شده بود، درهم شکسته شد و قبایل عرب از هر سو شورش کردند. کریمخان زند شورشیان را سرکوب و امنیت را در آنجا برقرار کرد. در دوران قاجار، انگلیسیها در خوزستان به اعمال نفوذ پرداختند و امتیاز کشتیرانی در رود کارون را از ناصرالدینشاه قاجار دریافت کردند. قرارداد ۱۲۲۵ش، که به قرارداد ارزروم معروف است، مرز ایران و عثمانی را در خوزستان و دیگر نواحی غرب کشور تعیین کرد و به اعمال نفوذ والیان بغداد و تحریک عشایر عرب خوزستان خاتمه داد. ناصرالدینشاه شهر اهواز کنونی را بنا نهاد و آن را ناصری نامید. کسب امتیاز نمایندگان فرانسه برای کاوشهای باستانشناسی در شوش و کسب امتیاز ویلیام ناکس دارسی از شاه قاجار برای کاوش و استخراج نفت نیز مربوط بههمین زمان است. پیداشدن نفت در خوزستان و مداخلات بریتانیا، آشفتگی اوضاع خوزستان را موجب شد و شیخ خزعل، که از سوی بریتانیا حمایت میشد، علم استقلال برافراشت. رضاشاه پهلوی، شیخ خزعل را وادار به تسلیم کرد و قدرت حکومت مرکزی ایران را در آن سامان تحکیم بخشید و موجبات امنیت و عمران را در سرزمین مزبور فراهم کرد. در تقسیمات کشوری (۱۲۸۵ و ۱۳۱۶) خوزستان جزئی از استان ششم بود و لرستان را نیز شامل میشد. در ۱۳۴۰ خوزستان از استان مزبور جدا شد و استان خوزستان را پدید آورد. | استانی در جنوب غربی ایران. از شمال به لرستان، از شرق به چهارمحال و بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد، از جنوب به استان بوشهر و خلیج فارس، و از غرب به عراق و استان ایلام محدود است. دشتهای آبرفتی پهناور حدود ۸۰ درصد اراضی این استان و ارتفاعاتی که شاخههایی از گرانکوه زاگرس به شمار میروند، حاشیۀ شمالی و شرقی آن را فراگرفتهاند. کوه منار، با ارتفاع ۳,۷۰۱ متر که در حاشیۀ شمال شرقی استان قرار دارد، بلندترین نقطۀ آن است و کوههای کینو، نیل، و لیراب دیگر بلندیهای این استان محسوب میشوند. بزرگترین و پرآبترین رودخانههای ایران، یعنی کارون، دز، و کرخه، که همگی از کوههای زاگرس سرچشمه میگیرند، در این استان جریان دارند و رودخانۀ مارون، جراحی، و زهره از دیگر زهابهای آن بهشمار میروند؛ اروندرود بخشی از مرز این استان و کشور عراق را تشکیل میدهد. کرانههای جنوبی خوزستان از خورها و بریدگیهای چندی تشکیل یافته و بندرهای مهمی همچون خرمشهر، آبادان، ماهشهر، و بندر امام را در خود جای داده است. اقلیم آن در نواحی کوهستانی معتدلِ مایل به گرم و خشک و در دیگر نواحی خیلی گرم و خشک است. این استان از نظر کشاورزی بسیار مستعد است و مهمترین فرآوردههای کشاورزی آن عبارتاند از خرما، غلات، برنج، نیشکر، سبزیجات، چغندر قند، پنبه، دانههای روغنی، و علوفه. سدهای متعددی که بر روی رودخانههای کارون و کرخه بسته شده به باروری هرچه بیشتر آن افزودهاند. فعالیتهای صنعتی و اقتصادی این استان عبارتاند از تولید و پالایش نفت و گاز طبیعی، مصالح ساختمانی، ابزارهای الکتریکی، لولههای چدنی و آهنی، لوازم خانگی، قند و شکر، لاستیک و مواد پلاستیکی، و پتروشیمی. نفت، گاز طبیعی، گچ، و آهک مهمترین منابع زیرزمینی آن بهشمار میآیند. استان خوزستان با ۴,۲۷۴,۹۷۹ نفر (۱۳۸۵) جمعیت از هجده شهرستان و ۴۰ بخش با مرکزیت اداری شهر اهواز تشکیل یافته است و برخی از شهرهای مهم آن عبارتاند از آبادان، اندیمشک، ایذه، بندر ماهشهر، بهبهان، خرمشهر، دزفول، سوسنگرد، رامهرمز، شادگان، شوش، شوشتر، مسجد سلیمان، و هندیجان. خوزستان از روزگار دور (حدود۵هزار سال پم) مهد تمدن درخشانی بود و با همسایگان و نواحی پیرامون خود روابط تجاری و سیاسی داشت. دولت باستانی عیلام، که حدود۵هزار سال پیش پدید آمد، در همین سرزمین روبه توسعه نهاد و شهر شوش را به پایتختی برگزید. آشوریان به فرماندهی آشور بانیپال در ۶۴۰پم دولت عیلام را برانداختند و حکومت آنان را به اَنزان (اَنشان) منحصر کرد. خوزستان در روزگار هخامنشیان، مجد و عظمت دیرین خود را بازیافت و شهر شوش رونق پیشین خود را بهدست آورد و بهمنزلۀ پایتخت زمستانی هخامنشیان برگزیده شد. ساسانیان، که خوزستان را جزئی از ولایت نیمروز (جنوب) بهحساب میآوردند، شهرها و پلهای فراوانی در آن سرزمین احداث کردند. شاپور اول ساسانی، اسیران رومی را در عمران و تأسیس سدی معروف به شادِروان یا بند قیصر بهکار گماشت و نخستین دانشگاه ایران را در گُندیشاپور بنا نهاد و اعراب را به شهرنشینی و عمران روستاها تشویق کرد. در دوران بعد از اسلام تا حملۀ تیموریان، خوزستان موقعیت خود را همچنان حفظ و توجه خلفای عرب و حکام آنان را جلب کرد. از برافتادن خلفای عباسی تا روی کار آمدن صفویان، خاندان مشعشعیان بر خوزستان حکومت داشتند و در ظاهر تابع دولت مرکزی ایران بودند. نادرشاه افشار در ۱۱۱۵ش مشعشعیان را از خوزستان راند. پس از قتل نادرشاه خوزستان گرفتار خشکسالی و ویرانی شد و سدّ میزان، که به فرمان نادرشاه ساخته شده بود، درهم شکسته شد و قبایل عرب از هر سو شورش کردند. کریمخان زند شورشیان را سرکوب و امنیت را در آنجا برقرار کرد. در دوران قاجار، انگلیسیها در خوزستان به اعمال نفوذ پرداختند و امتیاز کشتیرانی در رود کارون را از ناصرالدینشاه قاجار دریافت کردند. قرارداد ۱۲۲۵ش، که به قرارداد ارزروم معروف است، مرز ایران و عثمانی را در خوزستان و دیگر نواحی غرب کشور تعیین کرد و به اعمال نفوذ والیان بغداد و تحریک عشایر عرب خوزستان خاتمه داد. ناصرالدینشاه شهر اهواز کنونی را بنا نهاد و آن را ناصری نامید. کسب امتیاز نمایندگان فرانسه برای کاوشهای باستانشناسی در شوش و کسب امتیاز ویلیام ناکس دارسی از شاه قاجار برای کاوش و استخراج نفت نیز مربوط بههمین زمان است. پیداشدن نفت در خوزستان و مداخلات بریتانیا، آشفتگی اوضاع خوزستان را موجب شد و شیخ خزعل، که از سوی بریتانیا حمایت میشد، علم استقلال برافراشت. رضاشاه پهلوی، شیخ خزعل را وادار به تسلیم کرد و قدرت حکومت مرکزی ایران را در آن سامان تحکیم بخشید و موجبات امنیت و عمران را در سرزمین مزبور فراهم کرد. در تقسیمات کشوری (۱۲۸۵ و ۱۳۱۶) خوزستان جزئی از استان ششم بود و لرستان را نیز شامل میشد. در ۱۳۴۰ خوزستان از استان مزبور جدا شد و استان خوزستان را پدید آورد. | ||
{| class="wikitable mw-collapsible mw-collapsed" | |||
! colspan="3" |استان خوزستان | |||
|- | |||
!مرکز | |||
| | |||
* اهواز | |||
| rowspan="4" | | |||
|- | |||
!شهرستانها | |||
| | |||
* آبادان | |||
* آغاجاری | |||
* امیدیه | |||
* اندیکا | |||
* اندیمشک | |||
* اهواز | |||
* ایذه | |||
* باغملک | |||
* باوی | |||
* بهبهان | |||
* حمیدیه | |||
* خرمشهر | |||
* دزپارت | |||
* دزفول | |||
* دشت آزادگان | |||
* رامشیر | |||
* رامهرمز | |||
* شادگان | |||
* شوش | |||
* شوشتر | |||
* صیدون | |||
* کارون | |||
* کرخه | |||
* گتوند | |||
* لالی | |||
* ماهشهر | |||
* مسجدسلیمان | |||
* هفتکل | |||
* هندیجان | |||
* هویزه | |||
|- | |||
!شهرها | |||
| | |||
* آبادان | |||
* آبژدان | |||
* آزادی | |||
* آغاجاری | |||
* ابوحمیظه | |||
* اروندکنار | |||
* الوان | |||
* الهایی | |||
* امیدیه | |||
* اندیمشک | |||
* اهواز | |||
* ایذه | |||
* باغملک | |||
* بستان | |||
* بندر امام خمینی | |||
* بندر ماهشهر | |||
* بهبهان | |||
* بیدروبه | |||
* تراز | |||
* ترکالکی | |||
* تشان | |||
* جایزان | |||
* جنتمکان | |||
* جولکی | |||
* چمگلک | |||
* چمران | |||
* چوئبده | |||
* حر ریاحی | |||
* حسینیه | |||
* حمزه | |||
* حمیدیه | |||
* خرمشهر | |||
* خنافره | |||
* دارخوین | |||
* دزآب | |||
* دزفول | |||
* دهدز | |||
* رامشیر | |||
* رامهرمز | |||
* ربیع | |||
* رغیوه | |||
* رفیع | |||
* زهره | |||
* سالند | |||
* سرداران | |||
* سردشت | |||
* سوسنگرد | |||
* سیاهمنصور | |||
* شادگان | |||
* شاوور | |||
* شرافت | |||
* شوش | |||
* شوشتر | |||
* شیبان | |||
* شیرینشهر | |||
* صفیآباد | |||
* صیدون | |||
* فتحالمبین | |||
* قلعه تل | |||
* قلعه خواجه | |||
* کوت عبدالله | |||
* کنعان | |||
* کوت سیدنعیم | |||
* گتوند | |||
* گُلگیر | |||
* لالی | |||
* مسجدسلیمان | |||
* مقاومت | |||
* ملاثانی | |||
* منصوریه | |||
* میانرود | |||
* میانکوه | |||
* مینوشهر | |||
* میداوود | |||
* هفتکل | |||
* هندیجان | |||
* هویزه | |||
* ویس | |||
* سماله | |||
* صالح شهر | |||
* گوریه | |||
|- | |||
!جاذبههای گردشگری | |||
| | |||
* معبد چغازنبیل | |||
* سازههای آبی شوشتر | |||
* آرامگاه یعقوب لیث | |||
* آسیابهای آبی دزفول | |||
* آبشار شوی | |||
* چاه شماره یک | |||
* ایوان کرخه | |||
* بازار کهنه (دزفول) | |||
* پارک ملی دز | |||
* بند میزان | |||
* پل بند لشکر | |||
* پل سفید اهواز | |||
* پل قدیم (دزفول) | |||
* پل و سد شادروان شوشتر | |||
* تالاب شادگان | |||
* تالاب هور العظیم | |||
* تپه چغامیش | |||
* تفریحگاه ساحلی دز | |||
* دریاچه سد دز | |||
* دریاچه سد کرخه | |||
* دانشگاه گندیشاپور | |||
* سد دز | |||
* سد کرخه | |||
* شوش (شهر باستانی) | |||
* شهر باستانی آسک | |||
* قلعه ارجان | |||
* قلعه سلاسل | |||
* قلعه شوش | |||
* کاخ فیلیه | |||
* دا و دختر | |||
* هفتتپه | |||
* مسجد جامع خرمشهر | |||
* مسجد جامع (دزفول) | |||
* مزار رودبند (دزفول) | |||
* مسجد رنگونیهای آبادان | |||
* موزه آبادان | |||
* دانشگاه نفت | |||
* پل تاریخی کوت سید صالح | |||
* مسجد تاریخی پل فولاد | |||
* [[محوطه تاریخی حمیدیه&action=edit&redlink=1|محوطه تاریخی حمیدیه]] | |||
* قدمگاه خضر نبی | |||
* دریاچه شط تمی | |||
* حمام شاه رکنالدین | |||
* مسجد جامع شوشتر | |||
|} | |||
<br/> <!--19105400--> | <br/> <!--19105400--> | ||
[[Category:جغرافیای آفریقا]] [[Category:جغرافیای انسانی افریقا]] | [[Category:جغرافیای آفریقا]] [[Category:جغرافیای انسانی افریقا]] |
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۳۵
خوزستان | |
---|---|
کشور | ایران |
جمعیت | ۴,۲۷۴,۹۷۹ نفر (۱۳۸۵ش) |
موقعیت | جنوب غربی ایران - جنوب لرستان، غرب چهارمحال و بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد، شمال استان بوشهر و خلیج فارس، و شرق عراق و استان ایلام |
مرکز | اهواز |
تعداد شهرستانها | ۱۸ |
تعداد بخش ها | ۴۰ |
شهرهای مهم | آبادان، اندیمشک، ایذه، بندر ماهشهر، بهبهان، خرمشهر، دزفول، سوسنگرد، رامهرمز، شادگان، شوش، شوشتر، مسجد سلیمان، و هندیجان |
کوههای استان | منار (۳,۷۰۱ متر)، کینو، نیل، و لیراب |
رودهای استان | اروندرود،کارون، دز، کرخه، مارون، جراحی، و زهره |
اقلیم | در نواحی کوهستانی معتدلِ مایل به گرم و خشک - دیگر نواحی خیلی گرم و خشک |
تولیدات و صنایع مهم | فرآوردههای کشاورزی: خرما، غلات، برنج، نیشکر، سبزیجات، چغندر قند، پنبه، دانههای روغنی، و علوفه - فعالیتهای صنعتی و اقتصادی: تولید و پالایش نفت و گاز طبیعی، مصالح ساختمانی، ابزارهای الکتریکی، لولههای چدنی و آهنی، لوازم خانگی، قند و شکر، لاستیک و مواد پلاستیکی، و پتروشیمی - منابع زیرزمینی: نفت، گاز طبیعی، گچ، و آهک |
خوزستان
استانی در جنوب غربی ایران. از شمال به لرستان، از شرق به چهارمحال و بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد، از جنوب به استان بوشهر و خلیج فارس، و از غرب به عراق و استان ایلام محدود است. دشتهای آبرفتی پهناور حدود ۸۰ درصد اراضی این استان و ارتفاعاتی که شاخههایی از گرانکوه زاگرس به شمار میروند، حاشیۀ شمالی و شرقی آن را فراگرفتهاند. کوه منار، با ارتفاع ۳,۷۰۱ متر که در حاشیۀ شمال شرقی استان قرار دارد، بلندترین نقطۀ آن است و کوههای کینو، نیل، و لیراب دیگر بلندیهای این استان محسوب میشوند. بزرگترین و پرآبترین رودخانههای ایران، یعنی کارون، دز، و کرخه، که همگی از کوههای زاگرس سرچشمه میگیرند، در این استان جریان دارند و رودخانۀ مارون، جراحی، و زهره از دیگر زهابهای آن بهشمار میروند؛ اروندرود بخشی از مرز این استان و کشور عراق را تشکیل میدهد. کرانههای جنوبی خوزستان از خورها و بریدگیهای چندی تشکیل یافته و بندرهای مهمی همچون خرمشهر، آبادان، ماهشهر، و بندر امام را در خود جای داده است. اقلیم آن در نواحی کوهستانی معتدلِ مایل به گرم و خشک و در دیگر نواحی خیلی گرم و خشک است. این استان از نظر کشاورزی بسیار مستعد است و مهمترین فرآوردههای کشاورزی آن عبارتاند از خرما، غلات، برنج، نیشکر، سبزیجات، چغندر قند، پنبه، دانههای روغنی، و علوفه. سدهای متعددی که بر روی رودخانههای کارون و کرخه بسته شده به باروری هرچه بیشتر آن افزودهاند. فعالیتهای صنعتی و اقتصادی این استان عبارتاند از تولید و پالایش نفت و گاز طبیعی، مصالح ساختمانی، ابزارهای الکتریکی، لولههای چدنی و آهنی، لوازم خانگی، قند و شکر، لاستیک و مواد پلاستیکی، و پتروشیمی. نفت، گاز طبیعی، گچ، و آهک مهمترین منابع زیرزمینی آن بهشمار میآیند. استان خوزستان با ۴,۲۷۴,۹۷۹ نفر (۱۳۸۵) جمعیت از هجده شهرستان و ۴۰ بخش با مرکزیت اداری شهر اهواز تشکیل یافته است و برخی از شهرهای مهم آن عبارتاند از آبادان، اندیمشک، ایذه، بندر ماهشهر، بهبهان، خرمشهر، دزفول، سوسنگرد، رامهرمز، شادگان، شوش، شوشتر، مسجد سلیمان، و هندیجان. خوزستان از روزگار دور (حدود۵هزار سال پم) مهد تمدن درخشانی بود و با همسایگان و نواحی پیرامون خود روابط تجاری و سیاسی داشت. دولت باستانی عیلام، که حدود۵هزار سال پیش پدید آمد، در همین سرزمین روبه توسعه نهاد و شهر شوش را به پایتختی برگزید. آشوریان به فرماندهی آشور بانیپال در ۶۴۰پم دولت عیلام را برانداختند و حکومت آنان را به اَنزان (اَنشان) منحصر کرد. خوزستان در روزگار هخامنشیان، مجد و عظمت دیرین خود را بازیافت و شهر شوش رونق پیشین خود را بهدست آورد و بهمنزلۀ پایتخت زمستانی هخامنشیان برگزیده شد. ساسانیان، که خوزستان را جزئی از ولایت نیمروز (جنوب) بهحساب میآوردند، شهرها و پلهای فراوانی در آن سرزمین احداث کردند. شاپور اول ساسانی، اسیران رومی را در عمران و تأسیس سدی معروف به شادِروان یا بند قیصر بهکار گماشت و نخستین دانشگاه ایران را در گُندیشاپور بنا نهاد و اعراب را به شهرنشینی و عمران روستاها تشویق کرد. در دوران بعد از اسلام تا حملۀ تیموریان، خوزستان موقعیت خود را همچنان حفظ و توجه خلفای عرب و حکام آنان را جلب کرد. از برافتادن خلفای عباسی تا روی کار آمدن صفویان، خاندان مشعشعیان بر خوزستان حکومت داشتند و در ظاهر تابع دولت مرکزی ایران بودند. نادرشاه افشار در ۱۱۱۵ش مشعشعیان را از خوزستان راند. پس از قتل نادرشاه خوزستان گرفتار خشکسالی و ویرانی شد و سدّ میزان، که به فرمان نادرشاه ساخته شده بود، درهم شکسته شد و قبایل عرب از هر سو شورش کردند. کریمخان زند شورشیان را سرکوب و امنیت را در آنجا برقرار کرد. در دوران قاجار، انگلیسیها در خوزستان به اعمال نفوذ پرداختند و امتیاز کشتیرانی در رود کارون را از ناصرالدینشاه قاجار دریافت کردند. قرارداد ۱۲۲۵ش، که به قرارداد ارزروم معروف است، مرز ایران و عثمانی را در خوزستان و دیگر نواحی غرب کشور تعیین کرد و به اعمال نفوذ والیان بغداد و تحریک عشایر عرب خوزستان خاتمه داد. ناصرالدینشاه شهر اهواز کنونی را بنا نهاد و آن را ناصری نامید. کسب امتیاز نمایندگان فرانسه برای کاوشهای باستانشناسی در شوش و کسب امتیاز ویلیام ناکس دارسی از شاه قاجار برای کاوش و استخراج نفت نیز مربوط بههمین زمان است. پیداشدن نفت در خوزستان و مداخلات بریتانیا، آشفتگی اوضاع خوزستان را موجب شد و شیخ خزعل، که از سوی بریتانیا حمایت میشد، علم استقلال برافراشت. رضاشاه پهلوی، شیخ خزعل را وادار به تسلیم کرد و قدرت حکومت مرکزی ایران را در آن سامان تحکیم بخشید و موجبات امنیت و عمران را در سرزمین مزبور فراهم کرد. در تقسیمات کشوری (۱۲۸۵ و ۱۳۱۶) خوزستان جزئی از استان ششم بود و لرستان را نیز شامل میشد. در ۱۳۴۰ خوزستان از استان مزبور جدا شد و استان خوزستان را پدید آورد.
استان خوزستان | ||
---|---|---|
مرکز |
|
|
شهرستانها |
| |
شهرها |
| |
جاذبههای گردشگری |
|