افلیا پرتو: تفاوت میان نسخه‌ها

نوازنده و مدرس ایرانی پیانو و سرپرست ارکستر بانوان. از سنین خردسالی او هنرمندان بزرگی چون [[هنگ آفرین، حسین (تهران ۱۲۵۵ـ همان جا ۱۳۳۳ش)|حسین هنگ‌آفرین]] و [[معروفی، موسی (تهران۱۲۶۸ـ۱۳۴۴ش)|موسی  معروفی]] به خانه‌ی آنها رفت و آمد داشتند و با پدر خانواده که خود نوازنده‌ای غیر حرفه‌ای بود دوست بودند. در ۱۰ سالگی وارد [[هنرستان موسیقی ملی]] شد. در آن زمان که ریاست هنرستان با [[خالقی، روح الله (کرمان ۱۲۸۵ـ سالزبورگ ۱۳۴۳ش)|روح‌الله خالقی]] بود، اشخاصی چون [[نصرت الله گلپایگانی|نصرت‌الله گلپایگانی]]، [[ظریف، هوشنگ (تهران ۱۳۱۷ش )|هوشنگ ظریف]]، [[اطرایی، ارفع|ارفع اطرایی]] و سیمین آقارضی هم‌دوره‌اش بودند و اساتید برجسته‌ای چون [[صبا، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۳۶ش)|ابوالحسن صبا]]، [[حسین تهرانی]]، [[مفتاح، مهدی (تهران ۱۲۸۸ـ همان جا ۱۳۷۵ش)|مهدی مفتاح]]، موسی معروفی و [[معروفی، جواد (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۷۲ش)|جواد معروفی]] در آنجا تدریس می‌کردند.  

پرتو در سال 1336 به اخذ دیپلم كامل در رشته‌ی پیانو (از كلاس جواد معروفى)، در سال 1350 به دریافت لیسانس رشته‌ی موزیكولوژى (هردو از هنرستان موسیقی ملی) و در سال 1362 به دریافت فوق ‏لیسانس رشته‌ی امور فرهنگى در زمینه‌ی موسیقى (از دانشگاه فارابى) نائل شد. او پس از دریافت دیپلم، چون از هنرجویان ممتاز و شاگرد اول همان دوره بود بلافاصله در سمت هنرآموزى تمام‌وقت در هنرستان به كار مشغول شد و سال‌ها به تدریس دروس علمى و عملى موسیقى پرداخت. افلیا پرتو سال‌ها شاگرد جواد معروفی بوده و در سبک نوازندگی هم پیرو سبک معروفی است. او نخستین بانوی پیانیست ایرانی است که موسیقی ملی را با این ساز می‌نوازد. پرتو جز نوازندگی و تدریس، سال‌های طولانی در وزارت فرهنگ و هنر سابق، سرپرست ارکستر بانوان بوده است. ارکستر بزرگی مرکب از سازهای ایرانی و غربی که موسیقی ایرانی کار می‌کردند و پرتو خودش هم در آن پیانو می‌زده. او در سال 1359 بعد از چند دهه تدریس در هنرکده‌ی موسیقی ملی بازنشسته شد. کنسرت‌های پرتو با همراهی آواز [[پروانه، خاطره|خاطره پروانه]] و بعد از مرگ پروانه با [[افسانه ملک]] که ویژه‌ی بانوان برگزار می‌شده از دیگر فعالیت‌های او بوده است.